آیه سیف: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
آیه 5 [[سوره توبه]]/9 را «آیه‌سیف»<ref> الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 45 و 47.</ref> یا قتال گویند.<ref> [[بحارالانوار]]، ج‌ 19، ص‌ 114؛ التمهید، ج‌ 2، ص‌ 351.</ref> این نام‌گذارى از آن رو است كه [[قرآن]] پس از انقضاى چهارماه، جنگ با مشركان را با شدت دستور داده، مگر این كه به دامن اسلام وارد شوند:
+
آیه 5 [[سوره توبه]] را «آیه‌ سِیف»<ref> الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 45 و 47.</ref> یا «آیه قِتال»<ref> بحارالانوار، ج‌ 19، ص‌ 114؛ التمهید، ج‌ 2، ص‌ 351.</ref> گویند. این نام‌گذارى از آن رو است كه [[قرآن]] پس از انقضاى ماه‌های حرام، جنگ با مشركان را با شدت دستور داده، مگر این كه به دامن [[اسلام]] وارد شوند:
  
{{قرآن در قاب |«فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُواْ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ فَخَلُّواْ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»|سوره=9|آیه=5}}
+
{{قرآن در قاب |«فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُواْ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ فَخَلُّواْ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»|سوره=9|آیه=5|ترجمه=پس هنگامی که ماه های حرام سپری شود، مشرکان را هر جا یافتید، بکشید و به اسیری بگیرید و محاصره کنید و در هر کمین گاهی به کمین آنان بنشینید؛ ولی اگر توبه کردند و نماز را بر پا داشتند و زکات پرداختند، پس آزادشان گذارید؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.}}
  
برخى این آیه را در رأس آیات ناسخ دانسته‌اند؛ یعنى برآنند كه 124 آیه را نسخ مى‌كند.<ref> الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 51‌.</ref> برخى گفته‌اند: ناسخ هر آیه‌اى است كه عفو و فدیه در آن ذكر شده؛ البته بعضى گفته‌اند: به آیه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است كه بر آزادى یا فدیه گرفتن دلالت دارد. ([[سوره محمد]]/ 47،4)<ref> روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 176.</ref> ولى گویا هیچ كدام ناسخ یكدیگر نیست؛ زیرا پیامبر صلى الله علیه و آله از آغاز تا انجام، هم كُشت هم عفو كرد و هم فدیه ستاند.<ref> روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 175.</ref>
+
كافرانى كه 13 سال [[پیامبر اسلام|پيامبر اسلام]] صلى الله عليه وآله و مسلمانان را در [[مكه]] آزار دادند و پس از [[هجرت پیامبر اسلام به مدینه|هجرت]] نيز 9 سال از هيچ توطئه‌اى فرو گذار نكردند، مستحقّ سركوبى شديدند.
 +
 
 +
برخى این [[آیه]] را در رأس آیات [[ناسخ و منسوخ|ناسخ]] دانسته‌اند؛ یعنى برآنند كه 124 آیه را [[نسخ]] مى‌كند.<ref> الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 51‌.</ref> برخى گفته‌اند: آیه فوق، ناسخِ هر آیه‌اى است كه [[عفو]] و فدیه در آن ذكر شده؛ البته بعضى گفته‌اند: به آیه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است كه بر آزادى یا فدیه گرفتن دلالت دارد ([[سوره محمد]]، 4).<ref> روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 176.</ref> ولى گویا هیچ كدام ناسخ یكدیگر نیست؛ زیرا [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه وآله از آغاز [[رسالت]] تا انجام، هم كُشت هم عفو كرد و هم فدیه ستاند.<ref> روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 175.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص388.
+
 
 +
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص388.
 +
*[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج3، ص379.
  
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۹

آیه 5 سوره توبه را «آیه‌ سِیف»[۱] یا «آیه قِتال»[۲] گویند. این نام‌گذارى از آن رو است كه قرآن پس از انقضاى ماه‌های حرام، جنگ با مشركان را با شدت دستور داده، مگر این كه به دامن اسلام وارد شوند:

مشاهده آیه در سوره

«فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُواْ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ فَخَلُّواْ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»

پس هنگامی که ماه های حرام سپری شود، مشرکان را هر جا یافتید، بکشید و به اسیری بگیرید و محاصره کنید و در هر کمین گاهی به کمین آنان بنشینید؛ ولی اگر توبه کردند و نماز را بر پا داشتند و زکات پرداختند، پس آزادشان گذارید؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

مشاهده آیه در سوره


كافرانى كه 13 سال پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله و مسلمانان را در مكه آزار دادند و پس از هجرت نيز 9 سال از هيچ توطئه‌اى فرو گذار نكردند، مستحقّ سركوبى شديدند.

برخى این آیه را در رأس آیات ناسخ دانسته‌اند؛ یعنى برآنند كه 124 آیه را نسخ مى‌كند.[۳] برخى گفته‌اند: آیه فوق، ناسخِ هر آیه‌اى است كه عفو و فدیه در آن ذكر شده؛ البته بعضى گفته‌اند: به آیه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است كه بر آزادى یا فدیه گرفتن دلالت دارد (سوره محمد، 4).[۴] ولى گویا هیچ كدام ناسخ یكدیگر نیست؛ زیرا پیامبر صلى الله علیه وآله از آغاز رسالت تا انجام، هم كُشت هم عفو كرد و هم فدیه ستاند.[۵]

پانویس

  1. الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 45 و 47.
  2. بحارالانوار، ج‌ 19، ص‌ 114؛ التمهید، ج‌ 2، ص‌ 351.
  3. الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 51‌.
  4. روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 176.
  5. روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 175.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن