طالوت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}}
 
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}}
  
__toc__
+
"طالوت" اسم غیرعربی (عبری یا [[زبان سریانی|سریانی]]) و "عَلَم" است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، تهران، مرتضوی، ۱۳۷۴، دوم، ج ۲، ص ۵۲۰.</ref> و در لغت به معنی مطلوب بوده و نام "شاؤل بن قیس" از نوادگان [[بنیامین]] فرزند [[حضرت یعقوب علیه السلام|یعقوب نبی]] علیه السلام می­ باشد،<ref>مستر هاکس، قاموس کتاب مقدس، بیروت، بی نا، ۱۹۲۸م، ص ۵۱۱.</ref> وی اولین پادشاه [[بنی اسرائیل|بنی اسرائیل]] است که در بعضی علوم متبحر بوده و دارای جثه‌ای بزرگ، خوش هیکل، قوی، قهرمان و شجاع بوده است.<ref>شبستری، عبدالحسین، اعلام قرآن، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۹، اول،‌ ص ۵۳۱.</ref>
  
"طالوت" اسم غيرعربي (عبري يا سرياني) و "عَلَم" است.<ref>راغب اصفهاني، مفردات، تهران، مرتضوي، 1374، دوم، ج 2، ص 520.</ref> و در لغت به معني مطلوب بوده و نام "شاؤل بن قيس" از نوادگان بنيامين فرزند يعقوب نبي علیه السلام می­باشد،<ref>مستر هاكس، قاموس كتاب مقدس، بيروت، بي نا، 1928م، ص 511.</ref> وي اولين پادشاه بني اسرائيل است كه در بعضي علوم متبحر بوده و داراي جثه‌اي بزرگ، خوش هيكل، قوي، قهرمان و شجاع بوده است.<ref>شبستري، عبدالحسين، اعلام قرآن، قم، دفتر تبليغات اسلامي، 1379، اول،‌ ص 531.</ref>
+
==یادکرد قرآن از طالوت==
  
نام طالوت دوبار در [[قرآن]] آمده است، وي ابتدا شهرتي نداشت و در [[مصر]] با پدرش در يكي از دهكده‌هاي ساحل رودخانه زندگي مي‌كرد،<ref>مكارم شيرازي، ناصر و همكاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، 1371، بيست و چهارم، ج ص 167.</ref> نقل است بني اسرائيل بعد از درگذشت موسي علیه السلام مرتكب گناهان شده و از فرمان خدا سرپيچي مي‌كردند، خداوند به همين جرم شخصي به نام جالوت را برايشان مسلط ساخت، وي بني اسرائيل را آزار مي‌داد و آن‌ها را از سرزمينشان بيرون مي‌كرد.<ref>طباطبائي محمدحسين، تفسير الميزان، ترجمه محمدباقر موسوي همداني، تهران، دفتر انتشارات اسلامي، بي تا، ج ص 449، مضمون روايت.</ref> احكام [[تورات]] را فرو مي‌گذاشت از مردم باج مي‌گرفت، سرانجام خداوند شمعون يا اشموئيل را بر بني اسرائيل به پيامبري برگزيد،<ref>حاج سيد جوادي، احمد صدر، و بهاءالدين خرمشاهي و كامران فاني، دايره المعارف تشيع، تهران، نشر شهيد سعيد محبي، 1383، اول، پيشين، ص 452.</ref>بني اسرائيل از او خواستند تا رهبر و اميري براي آنها انتخاب كند تا همگي تحت فرمان و هدايت او با دشمن نبرد كنند و عزت از دست رفته خود را بازيابند.<ref>[[سوره بقره]]/246، تفسير نمونه، پيشين، ص 166.</ref>
+
نام طالوت دوبار در [[قرآن]] آمده است، وی ابتدا شهرتی نداشت و در [[مصر]] با پدرش در یکی از دهکده‌های ساحل رودخانه زندگی می‌کرد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱، بیست و چهارم، ج ۲، ص ۱۶۷.</ref> نقل است بنی اسرائیل بعد از درگذشت [[حضرت موسی علیه السلام|موسی]] علیه السلام مرتکب [[گناه|گناهان]] شده و از فرمان خدا سرپیچی می‌کردند، خداوند به همین جرم شخصی به نام [[جالوت]] را برایشان مسلط ساخت، وی بنی اسرائیل را آزار می‌داد و آن‌ها را از سرزمینشان بیرون می‌کرد.<ref>طباطبائی محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، تهران، دفتر انتشارات اسلامی، بی تا، ج ۲، ص ۴۴۹، مضمون روایت.</ref> احکام [[تورات]] را فرو می‌گذاشت از مردم باج می‌گرفت، سرانجام خداوند [[شمعون]] یا اشموئیل را بر بنی اسرائیل به پیامبری برگزید،<ref>حاج سید جوادی، احمد صدر، و بهاءالدین خرمشاهی و کامران فانی، دایره المعارف تشیع، تهران، نشر شهید سعید محبی، ۱۳۸۳، اول، پیشین، ص ۴۵۲.</ref> بنی اسرائیل از او خواستند تا رهبر و امیری برای آنها انتخاب کند تا همگی تحت فرمان و هدایت او با دشمن نبرد کنند و عزت از دست رفته خود را بازیابند.<ref>[[سوره بقره]]/۲۴۶، تفسیر نمونه، پیشین، ص ۱۶۶.</ref>
  
==ياد كرد قرآن از طالوت==
+
اشموئیل با آن که می‌دانست قوم او پیمان شکن هستند و از [[جهاد]] سربازخواهند زد، به فرمان خدا، طالوت را به فرماندهی آنان انتخاب کرد: {{متن قرآن|«وَقالَ لَهُم نَبیهُمْ اِنّ الله قَدْ بَعَثَ لَکمْ طالوتَ مَلِکاً»}}<ref>[[سوره بقره]]/۲۴۷. (ترجمه آیات از آیت الله مکارم شیرازی می‌باشد).</ref>؛ و پیامبرشان به آنها گفت: خداوند طالوت را برای زمامداری شما مبعوث و انتخاب کرده است.
  
اشموئيل با آن كه مي‌دانست قوم او پيمان شكن هستند و از جهاد سربازخواهند زد. به فرمان خدا، طالوت را به فرماندهي آنان انتخاب كرد: {{متن قرآن|«وَقالَ لَهُم نَبيّهُمْ اِنّ الله قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طالوتَ مَلِكاً»}}<ref>[[سوره بقره]]/247. (ترجمه آيات از آيت الله مكارم شيرازي مي‌باشد).</ref>؛ و پيامبرشان به آنها گفت: خداوند طالوت را براي زمامداري شما مبعوث و انتخاب كرده است.
+
[[بنی اسرائیل|بنی اسرائیل]] که سابقه درخشانی در طول تاریخ زندگی‌شان نداشتند باز دست به بهانه جویی زدند و برای فرمانده و رئیس لشکر امتیازاتی از نظر نسب و ثروت لازم می‌دانستند که در طالوت هیچکدام یافت نمی‌شد. نه از خاندان لاوی پسر [[حضرت یعقوب علیه السلام|یعقوب]] بود که سابقه [[نبوت]] داشتند و نه از خاندان [[حضرت یوسف علیه السلام|یوسف]] و یهودا بود که سابقه حکومت داشتند بلکه از خاندان [[بنیامین]] مردی گمنام و تهی دست بود، بنابراین بنی اسرائیل اعتراض کردند که ما از او سزاوارتریم.<ref>تفسیر المیزان، پیشین، ص ۴۴۹، نمونه، پیشین، ص ۱۴۸.</ref>
  
بني اسرائيل كه سابقه درخشاني در طول تاريخ زندگي‌شان نداشتند باز دست به بهانه جويي زدند و براي فرمانده و رئيس لشكر امتيازاتي از نظر نسب و ثروت لازم مي‌دانستند كه در طالوت هيچكدام يافت نمي‌شد.
+
اشموئیل در پاسخ آنها گفت: {{متن قرآن|«قالَ اِنَّ الله اصطَفاهُ عَلَیکم وَزادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلمِ وَالجِسمِ»}}؛<ref>[[سوره بقره]]/۲۴۷.</ref>؛ گفت خدا او را بر شما برگزیده و او را در علم و (قدرت) جسم وسعت بخشیده است. و در ادامه می‌گوید: {{متن قرآن|«اِنَّ ءایةَ مُلکهِ اَنْ یأتیکمُ التّابوتُ فیه سَکینَةٌ مِنْ رَبِکمْ»}}<ref>[[سوره بقره]]/۲۴۸.</ref>؛ نشانه حکومت او این است که صندوق عهد به سوی شما خواهد آمد (همان صندوقی که) در آن آرامش از پروردگار و... قرار دارد. (منظور از تابوت یا صندوق عهد، همان صندوقی است که [[حضرت موسی]] علیه السلام در آن به رود نیل سپرده شد. این صندوق در جنگ ها باعث قوت و آرامش بنی اسرائیل بود ولی مدتی بود که آن را از دست داده بودند).  
  
نه از خاندان لاوي پسر يعقوب بود كه سابقه نبوت داشتند و نه از خاندان يوسف و يهودا بود كه سابقه حكومت داشتند بلكه از خاندان بنيامين مردي گمنام و تهي دست بود، بنابراين بني اسرائيل اعتراض كردند كه ما از او سزاوارتريم.<ref>تفسير الميزان، پيشين، ص 449، نمونه، پيشين، ص 148.</ref>
+
به هر حال بنی اسرائیل با آمدن صندوق عهد، فرمانروایی طالوت را (ظاهراً) پذیرفتند، طالوت فرماندهی سپاه را بر عهده گرفت و به جانب دشمن رفتند اما برای امتحان سپاه خود و برای این که بفهمد چقدر از او اطاعت می‌کنند به ایشان گفت:
  
اشموئيل در پاسخ آنها گفت: {{متن قرآن|«قالَ اِنَّ الله اصطَفاهُ عَلَيْكُم وَزادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلمِ وَالجِسمِ»}}؛<ref>[[سوره بقره]]/247.</ref>؛ گفت خدا او را بر شما برگزيده و او را در علم و (قدرت) جسم وسعت بخشيده است.
+
{{متن قرآن|«اِنَّ اللهَ مُبْتَلیکمْ بِنَهرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنهُ فَلَیسَ مِنّی وَمَنْ لَمْ یطْعَمهُ فَاِنّهُ مِنّی اِلّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرفَةً بِیدهِ»}}؛ خداوند شما را بوسیله یک نهر آب آزمایش می‌کند آنها که به (هنگام تشنگی) از آن بنوشند از من نیستند و آنها که جز یک پیمانه با دست خود بیشتر از آن نخورند از من هستند.<ref>[[سوره بقره]]/۲۴۹.</ref>
  
و در ادامه مي‌گويد: {{متن قرآن|«اِنَّ ءايَةَ مُلكِهِ اَنْ يَأتيكُمُ التّابوتُ فيه سَكينَةٌ مِنْ رَبِكُمْ»}}<ref>[[سوره بقره]]/248.</ref>؛ نشانه حكومت او اين است كه صندوق عهد به سوي شما خواهد آمد (همان صندوقي كه) در آن آرامش از پروردگار و... قرار دارد.
+
اما قوم پیمان شکن بنی اسرائیل به محض رسیدن به آب تا رفع تشنگی از آن خوردند، به جز عده قلیلی از ایشان که به عهد خویش وفا کردند بنابراین طالوت اکثریت را رها کرد و با بقیه به سوی جالوت شتافت،<ref>تفسیر نمونه، پیشین، ص ۱۶۹-۱۶۸.</ref> در ادامه باز هم از آن تعداد کم، گروهی از کم بودن نفرات سپاه خود اظهار ناراحتی کردند ولی گروهی که ایمانشان قوی‌تر بود گفتند: {{متن قرآن|«کمْ مِنْ فِئةٍ قَلیلَةٍ غَلَبَتْ فئةً کثیرَةً بِاذنِ اللهِ»}}؛<ref>[[سوره بقره]]/۲۴۹.</ref> چه بسیار گروههای کوچک که به فرمان خدا بر گروههای عظیم پیروز شدند.
  
(منظور از تابوت يا صندوق عهد، همان صندوقي است كه [[حضرت موسی]] علیه السلام در آن به رود نيل سپرده شد. اين صندوق در جنگ ها باعث قوت و آرامش بني اسرائيل بود ولي مدتي بود كه آن را از دست داده بودند). به هر حال بني اسرائيل با آمدن صندوق عهد، فرمانروايي طالوت را (ظاهراً) پذيرفتند، طالوت فرماندهي سپاه را بر عهده گرفت و به جانب دشمن رفتند اما براي امتحان سپاه خود و براي اين كه بفهمد چقدر از او اطاعت مي‌كنند به ايشان گفت:
+
به هر حال دو سپاه در برابر هم قرار می‌گیرند، سپاه طالوت از خدا طلب یاری می‌نمایند و [[جالوت]] بدست نوجوانی شجاع به نام [[حضرت داوود علیه السلام|داود]] کشته می‌شود و سپاهش فرار می‌کنند.
  
{{متن قرآن|«اِنَّ اللهَ مُبْتَليكُمْ بِنَهرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنهُ فَلَيسَ مِنّي وَمَنْ لَمْ يَطْعَمهُ فَاِنّهُ مِنّي اِلّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرفَةً بِيَدهِ»}}؛ خداوند شما را بوسيله يك نهر آب آزمايش مي‌كند آنها كه به (هنگام تشنگي) از آن بنوشند از من نيستند و آنها كه جز يك پيمانه با دست خود بيشتر از آن نخورند از من هستند.<ref>[[سوره بقره]]/249.</ref>
+
جمع کثیری از مفسران عدد یاران طالوت را در پیکار با جالوت، با تعداد [[مهاجرین|مهاجران]] و [[انصار]] یعنی یاران [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه و آله در [[جنگ بدر]] و با شمار اصحاب [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام عصر]] عجل الله تعالی فرجه الشریف برابر دانسته و ۳۱۳ نفر برشمرده‌اند.<ref>دایره المعارف تشیع، پیشین، ص ۲۵۳.</ref>
 
 
اما قوم پيمان شكن بني اسرائيل به محض رسيدن به آب تا رفع تشنگي از آن خوردند، به جز عده قليلي از ايشان كه به عهد خويش وفا كردند بنابراين طالوت اكثريت را رها كرد و با بقيه به سوي جالوت شتافت،<ref>تفسير نمونه، پيشين، ص 169-168.</ref> در ادامه باز هم از آن تعداد كم، گروهي از كم بودن نفرات سپاه خود اظهار ناراحتي كردند ولي گروهي كه ايمانشان قوي‌تر بود گفتند: {{متن قرآن|«كَمْ مِنْ فِئةٍ قَليلَةٍ غَلَبَتْ فئةً كَثيرَةً بِاذنِ اللهِ»}}؛<ref>[[سوره بقره]]/249.</ref> چه بسيار گروههاي كوچك كه به فرمان خدا بر گروههاي عظيم پيروز شدند.
 
 
 
به هر حال دو سپاه در برابر هم قرار مي‌گيرند، سپاه طالوت از خدا طلب ياري مي‌نمايند و جالوت بدست نوجواني شجاع به نام داود كشته مي‌شود و سپاهش فرار مي‌كنند.
 
 
 
جمع كثيري از مفسران عدد ياران طالوت را در پيكار با جالوت با تعداد مهاجران و انصار با عدد ياران پيامبر صلی الله علیه و آله در [[جنگ بدر]] و با شمار اصحاب امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف برابر دانسته و 313 نفر برشمرده‌اند.<ref>دايره المعارف تشيع، پيشين، ص 253.</ref>
 
  
 
==سرانجام طالوت==
 
==سرانجام طالوت==
  
[[قرآن]] به سرگذشت و سرانجام او اشاره نكرده است و در مورد سرانجام طالوت اختلافاتي وجود دارد، برخي گويند نخوت و غرور پيروزي او را از راه حق دور ساخت و (به سبب محبوبيتي كه داود در بني اسرائيل داشت) نسبت به او حسادت كرد و در نبردي كه با فلسطيني ها داشت كشته شد.<ref>خزائلي، اعلام قرآن، تهران، اميركبير، 1371، چهارم، ص 423.</ref> برخي گويند در اثر اين حسادت به [[توبه]] و پشيماني روي آورد و آواره بيابان ها شد، محل دفن او را "اران"<ref>اران نام تاریخی بخشی از منطقه جنوب قفقاز مابین ساحل شمالی رود ارس و رود کورا شامل قرهباغعلیا در جمهوری آذربایجان فعلی است.</ref> مي‌دانند.<ref>دايره المعارف تشيع، پيشين، ص 253.</ref>
+
[[قرآن]] به سرگذشت و سرانجام طالوت اشاره نکرده است و در مورد سرانجام طالوت اختلافاتی وجود دارد، برخی گویند نخوت و [[غرور]] پیروزی او را از راه حق دور ساخت و به سبب محبوبیتی که [[حضرت داوود علیه السلام|داود]] در بنی اسرائیل داشت نسبت به او [[حسد|حسادت]] کرد و در نبردی که با فلسطینی ها داشت کشته شد.<ref>خزائلی، اعلام قرآن، تهران، امیرکبیر، ۱۳۷۱، چهارم، ص ۴۲۳.</ref> برخی گویند در اثر این حسادت به [[توبه]] و پشیمانی روی آورد و آواره بیابان ها شد. محل دفن او را "اران"<ref>اران نام تاریخی بخشی از منطقه جنوب قفقاز مابین ساحل شمالی رود ارس و رود کورا شامل قرهباغعلیا در جمهوری آذربایجان فعلی است.</ref> می‌دانند.<ref>دایره المعارف تشیع، پیشین، ص ۲۵۳.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
[http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=31105 طالوت، علی محمودی، سایت پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام (بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)] تاریخ بازیابی: 30 دی 1391.
+
 
 +
* علی محمودی، طالوت، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، تاریخ بازیابی: ۳۰ دی ۱۳۹۱.
  
 
[[رده:شخصیت های ستوده شده در قرآن]]
 
[[رده:شخصیت های ستوده شده در قرآن]]
 +
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۳۴

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon-computer.png
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


"طالوت" اسم غیرعربی (عبری یا سریانی) و "عَلَم" است.[۱] و در لغت به معنی مطلوب بوده و نام "شاؤل بن قیس" از نوادگان بنیامین فرزند یعقوب نبی علیه السلام می­ باشد،[۲] وی اولین پادشاه بنی اسرائیل است که در بعضی علوم متبحر بوده و دارای جثه‌ای بزرگ، خوش هیکل، قوی، قهرمان و شجاع بوده است.[۳]

یادکرد قرآن از طالوت

نام طالوت دوبار در قرآن آمده است، وی ابتدا شهرتی نداشت و در مصر با پدرش در یکی از دهکده‌های ساحل رودخانه زندگی می‌کرد.[۴] نقل است بنی اسرائیل بعد از درگذشت موسی علیه السلام مرتکب گناهان شده و از فرمان خدا سرپیچی می‌کردند، خداوند به همین جرم شخصی به نام جالوت را برایشان مسلط ساخت، وی بنی اسرائیل را آزار می‌داد و آن‌ها را از سرزمینشان بیرون می‌کرد.[۵] احکام تورات را فرو می‌گذاشت از مردم باج می‌گرفت، سرانجام خداوند شمعون یا اشموئیل را بر بنی اسرائیل به پیامبری برگزید،[۶] بنی اسرائیل از او خواستند تا رهبر و امیری برای آنها انتخاب کند تا همگی تحت فرمان و هدایت او با دشمن نبرد کنند و عزت از دست رفته خود را بازیابند.[۷]

اشموئیل با آن که می‌دانست قوم او پیمان شکن هستند و از جهاد سربازخواهند زد، به فرمان خدا، طالوت را به فرماندهی آنان انتخاب کرد: «وَقالَ لَهُم نَبیهُمْ اِنّ الله قَدْ بَعَثَ لَکمْ طالوتَ مَلِکاً»[۸]؛ و پیامبرشان به آنها گفت: خداوند طالوت را برای زمامداری شما مبعوث و انتخاب کرده است.

بنی اسرائیل که سابقه درخشانی در طول تاریخ زندگی‌شان نداشتند باز دست به بهانه جویی زدند و برای فرمانده و رئیس لشکر امتیازاتی از نظر نسب و ثروت لازم می‌دانستند که در طالوت هیچکدام یافت نمی‌شد. نه از خاندان لاوی پسر یعقوب بود که سابقه نبوت داشتند و نه از خاندان یوسف و یهودا بود که سابقه حکومت داشتند بلکه از خاندان بنیامین مردی گمنام و تهی دست بود، بنابراین بنی اسرائیل اعتراض کردند که ما از او سزاوارتریم.[۹]

اشموئیل در پاسخ آنها گفت: «قالَ اِنَّ الله اصطَفاهُ عَلَیکم وَزادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلمِ وَالجِسمِ»؛[۱۰]؛ گفت خدا او را بر شما برگزیده و او را در علم و (قدرت) جسم وسعت بخشیده است. و در ادامه می‌گوید: «اِنَّ ءایةَ مُلکهِ اَنْ یأتیکمُ التّابوتُ فیه سَکینَةٌ مِنْ رَبِکمْ»[۱۱]؛ نشانه حکومت او این است که صندوق عهد به سوی شما خواهد آمد (همان صندوقی که) در آن آرامش از پروردگار و... قرار دارد. (منظور از تابوت یا صندوق عهد، همان صندوقی است که حضرت موسی علیه السلام در آن به رود نیل سپرده شد. این صندوق در جنگ ها باعث قوت و آرامش بنی اسرائیل بود ولی مدتی بود که آن را از دست داده بودند).

به هر حال بنی اسرائیل با آمدن صندوق عهد، فرمانروایی طالوت را (ظاهراً) پذیرفتند، طالوت فرماندهی سپاه را بر عهده گرفت و به جانب دشمن رفتند اما برای امتحان سپاه خود و برای این که بفهمد چقدر از او اطاعت می‌کنند به ایشان گفت:

«اِنَّ اللهَ مُبْتَلیکمْ بِنَهرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنهُ فَلَیسَ مِنّی وَمَنْ لَمْ یطْعَمهُ فَاِنّهُ مِنّی اِلّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرفَةً بِیدهِ»؛ خداوند شما را بوسیله یک نهر آب آزمایش می‌کند آنها که به (هنگام تشنگی) از آن بنوشند از من نیستند و آنها که جز یک پیمانه با دست خود بیشتر از آن نخورند از من هستند.[۱۲]

اما قوم پیمان شکن بنی اسرائیل به محض رسیدن به آب تا رفع تشنگی از آن خوردند، به جز عده قلیلی از ایشان که به عهد خویش وفا کردند بنابراین طالوت اکثریت را رها کرد و با بقیه به سوی جالوت شتافت،[۱۳] در ادامه باز هم از آن تعداد کم، گروهی از کم بودن نفرات سپاه خود اظهار ناراحتی کردند ولی گروهی که ایمانشان قوی‌تر بود گفتند: «کمْ مِنْ فِئةٍ قَلیلَةٍ غَلَبَتْ فئةً کثیرَةً بِاذنِ اللهِ»؛[۱۴] چه بسیار گروههای کوچک که به فرمان خدا بر گروههای عظیم پیروز شدند.

به هر حال دو سپاه در برابر هم قرار می‌گیرند، سپاه طالوت از خدا طلب یاری می‌نمایند و جالوت بدست نوجوانی شجاع به نام داود کشته می‌شود و سپاهش فرار می‌کنند.

جمع کثیری از مفسران عدد یاران طالوت را در پیکار با جالوت، با تعداد مهاجران و انصار یعنی یاران پیامبر صلی الله علیه و آله در جنگ بدر و با شمار اصحاب امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف برابر دانسته و ۳۱۳ نفر برشمرده‌اند.[۱۵]

سرانجام طالوت

قرآن به سرگذشت و سرانجام طالوت اشاره نکرده است و در مورد سرانجام طالوت اختلافاتی وجود دارد، برخی گویند نخوت و غرور پیروزی او را از راه حق دور ساخت و به سبب محبوبیتی که داود در بنی اسرائیل داشت نسبت به او حسادت کرد و در نبردی که با فلسطینی ها داشت کشته شد.[۱۶] برخی گویند در اثر این حسادت به توبه و پشیمانی روی آورد و آواره بیابان ها شد. محل دفن او را "اران"[۱۷] می‌دانند.[۱۸]

پانویس

  1. راغب اصفهانی، مفردات، تهران، مرتضوی، ۱۳۷۴، دوم، ج ۲، ص ۵۲۰.
  2. مستر هاکس، قاموس کتاب مقدس، بیروت، بی نا، ۱۹۲۸م، ص ۵۱۱.
  3. شبستری، عبدالحسین، اعلام قرآن، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۹، اول،‌ ص ۵۳۱.
  4. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱، بیست و چهارم، ج ۲، ص ۱۶۷.
  5. طباطبائی محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، تهران، دفتر انتشارات اسلامی، بی تا، ج ۲، ص ۴۴۹، مضمون روایت.
  6. حاج سید جوادی، احمد صدر، و بهاءالدین خرمشاهی و کامران فانی، دایره المعارف تشیع، تهران، نشر شهید سعید محبی، ۱۳۸۳، اول، پیشین، ص ۴۵۲.
  7. سوره بقره/۲۴۶، تفسیر نمونه، پیشین، ص ۱۶۶.
  8. سوره بقره/۲۴۷. (ترجمه آیات از آیت الله مکارم شیرازی می‌باشد).
  9. تفسیر المیزان، پیشین، ص ۴۴۹، نمونه، پیشین، ص ۱۴۸.
  10. سوره بقره/۲۴۷.
  11. سوره بقره/۲۴۸.
  12. سوره بقره/۲۴۹.
  13. تفسیر نمونه، پیشین، ص ۱۶۹-۱۶۸.
  14. سوره بقره/۲۴۹.
  15. دایره المعارف تشیع، پیشین، ص ۲۵۳.
  16. خزائلی، اعلام قرآن، تهران، امیرکبیر، ۱۳۷۱، چهارم، ص ۴۲۳.
  17. اران نام تاریخی بخشی از منطقه جنوب قفقاز مابین ساحل شمالی رود ارس و رود کورا شامل قرهباغعلیا در جمهوری آذربایجان فعلی است.
  18. دایره المعارف تشیع، پیشین، ص ۲۵۳.

منابع