آیه شرط: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آیه 10 [[سوره فتح]] را «آیه شرط» | + | برخی آیه 10 [[سوره فتح]] را «آیه شرط» نامیده‌اند.<ref>بحارالانوار، ج20، ص354.</ref> [[علی بن ابراهیم قمی]] مى‌گوید: این [[آیه]]، پس از «[[آيه رضوان]]» نازل شده و خداوند با مؤمنان شرط كرده است تا زمانى از آنان راضى است كه از دستور [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله سر باز نزنند و در هیچ كارى با او مخالفت نورزند و عهد و پیمان با او را نشكنند.<ref>تفسیر قمى، ج2، ص322؛ نفسیر الصافى، ج5، ص39.</ref> |
{{قرآن در قاب|سوره=48|آیه=10|ترجمه=به یقین کسانی که با تو بیعت می کنند، جز این نیست که با خدا بیعت می کنند؛ قدرت خدا بالاتر از همه قدرتهاست. پس کسی که پیمان می شکند فقط به زیان خود می شکند، و کسی که به پیمانی که با خدا بسته است وفا کند، خدا به زودی پاداشی بزرگ به او می دهد.}} | {{قرآن در قاب|سوره=48|آیه=10|ترجمه=به یقین کسانی که با تو بیعت می کنند، جز این نیست که با خدا بیعت می کنند؛ قدرت خدا بالاتر از همه قدرتهاست. پس کسی که پیمان می شکند فقط به زیان خود می شکند، و کسی که به پیمانی که با خدا بسته است وفا کند، خدا به زودی پاداشی بزرگ به او می دهد.}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۳
برخی آیه 10 سوره فتح را «آیه شرط» نامیده‌اند.[۱] علی بن ابراهیم قمی مى‌گوید: این آیه، پس از «آيه رضوان» نازل شده و خداوند با مؤمنان شرط كرده است تا زمانى از آنان راضى است كه از دستور پیامبر صلى الله علیه وآله سر باز نزنند و در هیچ كارى با او مخالفت نورزند و عهد و پیمان با او را نشكنند.[۲]
موفق بن احمد از علماء اهل سنت گوید: این آیه درباره اهل حدیبیه نازل گردیده است و نیز از قول جابر بن عبدالله چنین نقل کند که گفت: ما در روز حدیبیه هزار و چهارصد نفر بودیم و رسول خدا (صلى الله علیه وآله) به ما فرمود: شما امروز از بهترین افراد روى زمین مى باشید. سپس جابر گوید: ما در آن روز در زیر آن درخت با پیامبر بیعت کرده بودیم که تا پاى جان تا سر حد مرگ با او باشیم و کسى از ما از این بیعت سرپیچى ننمود جز ابن قیس که مرد منافقى بود و کسى که از همه سزاوارتر درباره مدلول این آیه مى باشد، على بن ابى‌طالب (علیه‌السلام) است زیرا پس از آن، جنگ خیبر پیش آمد که با دست تواناى او فتح و پیروزى در این جنگ نصیب مسلمین گردید.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص389.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص291.
