آیه انذار: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
آیه انذار آیه 214 [[سوره شعراء]] می‌باشد که به موجب آن پیامبر مامور به انذار خویشان نزدیک خود گردید و در جریان انجام این دستور که [[پیامبر اسلام|پیامبر]] آن را در یک مهمانی که ترتیب داد اجرا نمود، [[امیرالمومنین]] علیه‌السلام را به عنوان وزیر و جانشین خود تعیین نمود.   
+
آیه 214 [[سوره شعراء]] به «آیه اِنذار» شهرت یافته است؛<ref> تتمة المراجعات، ص 68.</ref> زیرا [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله در این [[آیه]] مأمور شده است تا خویشانش را به [[اسلام]] بخواند و آنان را «انذار» (بیم) دهد. پیامبر در جریان انجام این دستور که آن را در یک مهمانی اجرا نمود، [[حضرت على]] علیه‌السلام را به عنوان وزیر و جانشین خود تعیین کرد.   
  
==متن و ترجمه آیه==
+
{{قرآن در قاب|«وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ»|سوره=26|آیه=214|ترجمه=و خویشان نزدیکت را [از عاقبت اعمال زشت] هشدار ده.}}
  
{{قرآن در قاب|«وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ»|سوره=2|آیه=255|ترجمه=و خویشان نزدیکت را بیم ده.}}
+
"عشيره" به معنای خويشاوندان است. چون خويشاوندان با یکدیگر معاشرت می کنند به آنها می گویند عشیره <ref> مجمع البيان، ج 7، ص 206.</ref> "عشيره اقربين" یعنی خویشان نزدیک. خداوند در این آیه شریفه به پیامبر فرمان می دهد که دعوت خود را از انذار خویشاوندان نزدیکش آغاز نماید.
  
==بیان آیه==
+
در منابع تاریخی آمده است وقتی این آیه شریفه نازل شد، [[رسول اكرم]] صلى الله علیه وآله به [[حضرت على]] علیه‌السلام فرمود غذایی ترتیب بده و [[بنی هاشم]] و بنی [[عبدالمطلب]] را دعوت كن. علی (ع) هم غذایی از گوشت درست كرد و مقداری شیر نیز تهیه كرد كه آنها بعد از غذا خوردند. پیغمبر اكرم اعلام دعوت كرد و فرمود من پیغمبر خدا هستم و از جانب خدا مبعوثم و گمان ندارم كسى در میان عرب، بهتر از آنچه من براى شما آورده ام، براى قوم خود آورده باشد. من مأمورم كه ابتدا شما را دعوت كنم و اگر سخن مرا بپذیرید سعادت دنیا و آخرت نصیب شما خواهد شد. [[ابو لهب]] كه عموی پیغمبر بود تا این جمله را شنید عصبانی و ناراحت شد و گفت تو ما را دعوت كردی برای اینكه چنین مزخرفی را به ما بگویی؟! جار و جنجال راه انداخت و جلسه را بهم زد.
  
"عشيره" به معنای خويشاوندان است. چون خويشاوندان با یکدیگر معاشرت می کنند به آنها می گویند عشیره <ref> مجمع البيان، ج 7، ص 206.</ref> عشيره اقربين یعنی خویشان نزدیک. خداوند در این آیه شریفه به پیامبر فرمان می دهد که دعوت خود را انذار خویشاوندان نزدیکش آغاز نماید.
+
پیغمبر اكرم برای بار دوم به حضرت علی (ع) دستور تشكیل جلسه را داد. خود حضرت علی -كه راوی هم هست- می فرماید كه اینها حدود چهل نفر بودند یا یكی كم یا یكی زیاد. در دفعه دوم پیغمبر اكرم به آنها فرمود هر كسی از شما كه اول دعوت مرا بپذیرد، وصیّ، وزیر و جانشین من خواهد بود. غیر از علی (ع) احدی جواب مثبت نداد و هرچند بار كه پیغمبر اعلام كرد، علی (ع) از جا بلند شد. در آخر پیغمبر به علی (ع) فرمود بعد از من تو وصیّ و وزیر و [[خلیفه]] من خواهی بود، و به حاضران فرمود سخن او را بشنوید و از او فرمان برید. پس از این سخنان بود كه گروهى از خویشاوندان پیامبر به [[ابوطالب]] گفتند: فرزندت را اطاعت كن كه او بر تو امارت یافته است.<ref> مجمع البیان، ج 7، ص 322؛ سیره ابن اسحاق، ص 145؛ سیره ابن هشام، ج 1، ص 262.</ref><ref>امامت و رهبری، شهید مطهری.</ref>
 
 
==بحث روایی پیرامون این آیه==
 
وقتی این آیه شریفه نازل شد [[رسول اكرم]] به [[علی(ع)]] فرمود غذایی ترتیب بده و [[بنی هاشم]] و بنی [[عبد المطّلب]] را دعوت كن. علی (ع) هم غذایی از گوشت درست كرد و مقداری شیر نیز تهیه كرد كه آنها بعد از غذا خوردند. پیغمبر اكرم اعلام دعوت كرد و فرمود من پیغمبر خدا هستم و از جانب خدا مبعوثم. من مأمورم كه ابتدا شما را دعوت كنم و اگر سخن مرا بپذیرید سعادت دنیا و آخرت نصیب شما خواهد شد. [[ابو لهب]] كه عموی پیغمبر بود تا این جمله را شنید عصبانی و ناراحت شد و گفت تو ما را دعوت كردی برای اینكه چنین مزخرفی را به ما بگویی؟ ! جار و جنجال راه انداخت و جلسه را بهم زد. پیغمبر اكرم برای بار دوم به علی (ع) دستور تشكیل جلسه را داد. خود امیر المؤمنین كه راوی هم هست می فرماید كه اینها حدود چهل نفر بودند یا یكی كم یا یكی زیاد. در دفعه ی دوم پیغمبر اكرم به آنها فرمود هر كسی از شما كه اول دعوت مرا بپذیرد، وصیّ، وزیر و جانشین من خواهد بود. غیر از علی (ع) احدی جواب مثبت نداد و هر چند بار كه پیغمبر اعلام كرد، علی (ع) از جا بلند شد. در آخر پیغمبر فرمود بعد از من تو وصیّ و وزیر و خلیفه من خواهی بود <ref>امامت و رهبری, شهید مطهری</ref>
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۱۶: سطر ۱۳:
  
 
==منابع==
 
==منابع==
*تفسیرالمیزان,[[علامه طباطبائی]],ترجمه موسوی همدانی
+
*[[تفسیر المیزان]]، علامه طباطبائی، ترجمه موسوی همدانی.
*امامت و رهبری, شهید مرتضی مطهری
+
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص374-373.
 +
*امامت و رهبری، شهید مرتضی مطهری.
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیات سوره شعراء]]
 
[[رده:آیات سوره شعراء]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۱

آیه 214 سوره شعراء به «آیه اِنذار» شهرت یافته است؛[۱] زیرا پیامبر صلى الله علیه وآله در این آیه مأمور شده است تا خویشانش را به اسلام بخواند و آنان را «انذار» (بیم) دهد. پیامبر در جریان انجام این دستور که آن را در یک مهمانی اجرا نمود، حضرت على علیه‌السلام را به عنوان وزیر و جانشین خود تعیین کرد.

مشاهده آیه در سوره

«وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ»

و خویشان نزدیکت را [از عاقبت اعمال زشت] هشدار ده.

مشاهده آیه در سوره


"عشيره" به معنای خويشاوندان است. چون خويشاوندان با یکدیگر معاشرت می کنند به آنها می گویند عشیره [۲] "عشيره اقربين" یعنی خویشان نزدیک. خداوند در این آیه شریفه به پیامبر فرمان می دهد که دعوت خود را از انذار خویشاوندان نزدیکش آغاز نماید.

در منابع تاریخی آمده است وقتی این آیه شریفه نازل شد، رسول اكرم صلى الله علیه وآله به حضرت على علیه‌السلام فرمود غذایی ترتیب بده و بنی هاشم و بنی عبدالمطلب را دعوت كن. علی (ع) هم غذایی از گوشت درست كرد و مقداری شیر نیز تهیه كرد كه آنها بعد از غذا خوردند. پیغمبر اكرم اعلام دعوت كرد و فرمود من پیغمبر خدا هستم و از جانب خدا مبعوثم و گمان ندارم كسى در میان عرب، بهتر از آنچه من براى شما آورده ام، براى قوم خود آورده باشد. من مأمورم كه ابتدا شما را دعوت كنم و اگر سخن مرا بپذیرید سعادت دنیا و آخرت نصیب شما خواهد شد. ابو لهب كه عموی پیغمبر بود تا این جمله را شنید عصبانی و ناراحت شد و گفت تو ما را دعوت كردی برای اینكه چنین مزخرفی را به ما بگویی؟! جار و جنجال راه انداخت و جلسه را بهم زد.

پیغمبر اكرم برای بار دوم به حضرت علی (ع) دستور تشكیل جلسه را داد. خود حضرت علی -كه راوی هم هست- می فرماید كه اینها حدود چهل نفر بودند یا یكی كم یا یكی زیاد. در دفعه دوم پیغمبر اكرم به آنها فرمود هر كسی از شما كه اول دعوت مرا بپذیرد، وصیّ، وزیر و جانشین من خواهد بود. غیر از علی (ع) احدی جواب مثبت نداد و هرچند بار كه پیغمبر اعلام كرد، علی (ع) از جا بلند شد. در آخر پیغمبر به علی (ع) فرمود بعد از من تو وصیّ و وزیر و خلیفه من خواهی بود، و به حاضران فرمود سخن او را بشنوید و از او فرمان برید. پس از این سخنان بود كه گروهى از خویشاوندان پیامبر به ابوطالب گفتند: فرزندت را اطاعت كن كه او بر تو امارت یافته است.[۳][۴]

پانویس

  1. تتمة المراجعات، ص 68.
  2. مجمع البيان، ج 7، ص 206.
  3. مجمع البیان، ج 7، ص 322؛ سیره ابن اسحاق، ص 145؛ سیره ابن هشام، ج 1، ص 262.
  4. امامت و رهبری، شهید مطهری.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن