آیه آمن الرسول: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه آمن الرّسول را به آیه آمن الرسول منتقل کرد) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | آیه 285 | + | آیه 285 [[سوره بقره]] به همراه آیه 286 آن، كه با عبارت «آمنَ الرَّسول» آغاز مى‌شود، به این نام شهرت یافته است. منشأ این شهرت، روایات فراوانى است كه از [[اهل بیت]] علیهم‌السلام در فضیلت و [[ثواب]] قرائت آن‌ها نقل شده است. |
==متن و ترجمه آیات== | ==متن و ترجمه آیات== | ||
| − | {{قرآن در قاب|آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَ مَلآئِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لاَنُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ * لاَيُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَ عَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَتُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَطَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ|ترجمه= پیامبر خود به آنچه از جانب پروردگارش به او نازل شده ایمان دارد و همه مؤمنان به خدا و فرشتگانش و کتاب هایش و پیامبرانش ایمان دارند. میان هیچ یک از پیامبرانش فرقی نمی نهیم. گفتند: شنیدیم و اطاعت کردیم، ای پروردگار ما آمرزش تو را خواستاریم که سرانجام همه به سوی توست. خدا هیچ کس را جز به اندازه طاقتش مکلف نمی کند نیکی های هر کس از آن، خود اوست و بدی هایش از آن خود اوست. ای پروردگار ما اگر فراموش کرده ایم یا خطایی کرده ایم ما را بازخواست مکن ای پروردگار ما، آن گونه که بر امت های پیش از ما تکلیف گران نهادی، تکلیف گران بر ما منه و آنچه را که طاقت آن نداریم. بر ما تکلیف مکن گناه ما ببخش و ما را بیامرز و بر ما رحمت آور تو مولای ما هستی پس ما را بر گروه کافران پیروز گردان. | + | {{قرآن در قاب|آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَ مَلآئِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لاَنُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَ قَالُواْ سَمِعْنَا وَ أَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ * لاَيُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَ عَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَتُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَطَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ|سوره=2|آیه=285-286|ترجمه= پیامبر خود به آنچه از جانب پروردگارش به او نازل شده ایمان دارد و همه مؤمنان به خدا و فرشتگانش و کتاب هایش و پیامبرانش ایمان دارند. میان هیچ یک از پیامبرانش فرقی نمی نهیم. گفتند: شنیدیم و اطاعت کردیم، ای پروردگار ما آمرزش تو را خواستاریم که سرانجام همه به سوی توست. خدا هیچ کس را جز به اندازه طاقتش مکلف نمی کند نیکی های هر کس از آن، خود اوست و بدی هایش از آن خود اوست. ای پروردگار ما اگر فراموش کرده ایم یا خطایی کرده ایم ما را بازخواست مکن ای پروردگار ما، آن گونه که بر امت های پیش از ما تکلیف گران نهادی، تکلیف گران بر ما منه و آنچه را که طاقت آن نداریم. بر ما تکلیف مکن گناه ما ببخش و ما را بیامرز و بر ما رحمت آور تو مولای ما هستی پس ما را بر گروه کافران پیروز گردان. پیامبر به آنچه از پروردگارش به او نازل شده، ایمان آورده، و مؤمنان همگی به خدا و فرشتگان و کتاب ها و پیامبرانش، ایمان آورده اند [و بر اساس ایمان استوارشان گفتند:] ما میان هیچ یک از پیامبران او فرق نمی گذاریم. و گفتند: شنیدیم و اطاعت کردیم، پروردگارا! آمرزشت را خواهانیم و بازگشت [همه] به سوی توست. خدا هیچ کس را جز به اندازه توانایی اش تکلیف نمی کند. هر کس عمل شایسته ای انجام داده، به سود اوست، و هر کس مرتکب کار زشتی شده، به زیان اوست. [مؤمنان گویند:] پروردگارا! اگر فراموش کردیم یا مرتکب اشتباه شدیم، ما را مؤاخذه مکن. پروردگارا! تکالیف سنگینی برعهده ما مگذار، چنان که بر عهده کسانی که پیش از ما بودند گذاشتی. پروردگارا! و آنچه را به آن تاب و توان نداریم بر ما تحمیل مکن؛ و از ما درگذر؛ و ما را بیامرز؛ و بر ما رحم کن؛ تو سرپرست مایی؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز فرما.}} |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | خدا | ||
==فضیلت آیات== | ==فضیلت آیات== | ||
| − | از | + | مجموع روایات از عظمت این دو [[آیه]] خبر مى‌دهد. از [[رسول خدا]] صلی الله علیه وآله درباره فضیلت آن نقل شده كه دو [[آیه]] آخر [[سوره بقره]]، از گنجى در زیر [[عرش]] الهى به وى بخشیده شده است.<ref> فضائل القرآن، ابوعبید، ص 233؛ فضائل القرآن، نسائى، ص 94؛ ابن‌كثیر، ج 1، ص 348.</ref> |
| − | در روایتى از ابن | + | در روایتى از [[ابن عباس]] آمده است كه پیامبر در حالى كه [[جبرئیل]] در حضورش بود، صدایى را از بالاى سر خود شنید. جبرئیل با نگاه به آسمان گفت: هم اكنون درى از آسمان باز شد كه تاكنون گشوده نشده بود؛ سپس فرشته‌اى فرود آمد و پیامبر صلى الله علیه وآله را به دو نور، یكى [[سوره حمد|فاتحة‌الكتاب]] و دیگرى آیات پایانى سوره بقره بشارت داد كه به هیچ پیامبر دیگرى داده نشده بود.<ref> فضائل القرآن، نسائى، ص 93 و 94؛ مجمع‌البیان، ج 2، ص 692؛ موسوعة فضائل سور و آیات القرآن، ج 1، ص 176.</ref> |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | بر پایه برخى روایات، این دو آیه در [[معراج]] پیامبر در آسمان هفتم به وى عطا شد.<ref> ابن‌كثیر، ج 1، ص 349.</ref> | ||
==آثار تلاوت این آیات== | ==آثار تلاوت این آیات== | ||
| − | در زمینه آثار و فضیلت قرائت | + | در زمینه آثار و فضیلت قرائت این آیات، از پیامبر صلى الله علیه وآله نقل شده كه هر كس دو آیه آخر بقره را در شب بخواند، او را كفایت مى‌كند<ref> ابن‌كثیر، ج 1، ص 348؛ مجمع‌البیان، ج 2، ص 692.</ref> و از [[امام على]] علیه‌السلام نقل شده كه هر كس [[اسلام]] را دریافته باشد، پیش از قرائت آمن‌الرسول و [[آیة الکرسی]] نمى‌خوابد.<ref> ابن كثیر، ج 1، ص 349.</ref> |
| − | + | همچنین از پیامبر صلى الله علیه و آله نقل شده كه این دو آیه را فراگیرید و به دختران و پسرانتان بیاموزید؛ زیرا آن دو هم [[قرآن]] و هم [[دعا]] است و خشنودى خداى رحمان را در پى دارد.<ref> فضائل‌القرآن، ابوعبید، ص 233.</ref> | |
| − | |||
| − | همچنین از پیامبر صلى الله علیه و آله نقل شده كه این دو آیه را فراگیرید و به دختران و پسرانتان بیاموزید؛ زیرا آن دو هم قرآن و هم دعا است و خشنودى خداى رحمان را در پى دارد.<ref> فضائل‌القرآن، ابوعبید، ص 233.</ref> | ||
==محتوای آیات== | ==محتوای آیات== | ||
| − | علامه | + | [[علامه طباطبایی]] معتقد است که این دو آیه را چکیده ای می داند از آنچه که سوره در مقام تبیین آن بوده است با این توضیح که غرض اين سوره بيان اين مطلب است که حق عبادت خداى تعالى اين است كه عبد، به تمامى آنچه او به زبان پيامبرانش بر بندگانش نازل كرده ايمان آورد، بدون اينكه ميان پيامبران او فرقى بگذارند و اين همان چیزی است كه آيه اولى تا كلمه "من رسله" ايفا نموده، و در این سوره قصه هایی آمده است که جریان نعمت های داده شده به [[بنی اسرائیل]] از قبیل كتاب و نبوت و ملك و غير آن را بیان می کند و مقابله آنان به اين نعمتها، با عصيان و تمرد و شكستن ميثاقها و كفر و ... و اين همان معنايى است كه ذيل آيه اول و همه آيه دوم به آن اشاره نموده و برای دوری از آن به پناه بردن از آن به خدا اشاره نموده.<ref>الميزان في تفسير القرآن، ج2، ص440</ref> |
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | *سید محمود دشتى، | + | *دائرةالمعارف قرآن کریم، سید محمود دشتى، ج1، ص419-420. |
| − | * | + | *الميزان فی تفسير القرآن، سید محمدحسین طباطبائی . |
| − | |||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
| − | |||
[[رده: آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده: آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره بقره]] | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۱
آیه 285 سوره بقره به همراه آیه 286 آن، كه با عبارت «آمنَ الرَّسول» آغاز مى‌شود، به این نام شهرت یافته است. منشأ این شهرت، روایات فراوانى است كه از اهل بیت علیهم‌السلام در فضیلت و ثواب قرائت آن‌ها نقل شده است.
متن و ترجمه آیات
فضیلت آیات
مجموع روایات از عظمت این دو آیه خبر مى‌دهد. از رسول خدا صلی الله علیه وآله درباره فضیلت آن نقل شده كه دو آیه آخر سوره بقره، از گنجى در زیر عرش الهى به وى بخشیده شده است.[۱]
در روایتى از ابن عباس آمده است كه پیامبر در حالى كه جبرئیل در حضورش بود، صدایى را از بالاى سر خود شنید. جبرئیل با نگاه به آسمان گفت: هم اكنون درى از آسمان باز شد كه تاكنون گشوده نشده بود؛ سپس فرشته‌اى فرود آمد و پیامبر صلى الله علیه وآله را به دو نور، یكى فاتحة‌الكتاب و دیگرى آیات پایانى سوره بقره بشارت داد كه به هیچ پیامبر دیگرى داده نشده بود.[۲]
بر پایه برخى روایات، این دو آیه در معراج پیامبر در آسمان هفتم به وى عطا شد.[۳]
آثار تلاوت این آیات
در زمینه آثار و فضیلت قرائت این آیات، از پیامبر صلى الله علیه وآله نقل شده كه هر كس دو آیه آخر بقره را در شب بخواند، او را كفایت مى‌كند[۴] و از امام على علیه‌السلام نقل شده كه هر كس اسلام را دریافته باشد، پیش از قرائت آمن‌الرسول و آیة الکرسی نمى‌خوابد.[۵]
همچنین از پیامبر صلى الله علیه و آله نقل شده كه این دو آیه را فراگیرید و به دختران و پسرانتان بیاموزید؛ زیرا آن دو هم قرآن و هم دعا است و خشنودى خداى رحمان را در پى دارد.[۶]
محتوای آیات
علامه طباطبایی معتقد است که این دو آیه را چکیده ای می داند از آنچه که سوره در مقام تبیین آن بوده است با این توضیح که غرض اين سوره بيان اين مطلب است که حق عبادت خداى تعالى اين است كه عبد، به تمامى آنچه او به زبان پيامبرانش بر بندگانش نازل كرده ايمان آورد، بدون اينكه ميان پيامبران او فرقى بگذارند و اين همان چیزی است كه آيه اولى تا كلمه "من رسله" ايفا نموده، و در این سوره قصه هایی آمده است که جریان نعمت های داده شده به بنی اسرائیل از قبیل كتاب و نبوت و ملك و غير آن را بیان می کند و مقابله آنان به اين نعمتها، با عصيان و تمرد و شكستن ميثاقها و كفر و ... و اين همان معنايى است كه ذيل آيه اول و همه آيه دوم به آن اشاره نموده و برای دوری از آن به پناه بردن از آن به خدا اشاره نموده.[۷]
پانویس
- ↑ فضائل القرآن، ابوعبید، ص 233؛ فضائل القرآن، نسائى، ص 94؛ ابن‌كثیر، ج 1، ص 348.
- ↑ فضائل القرآن، نسائى، ص 93 و 94؛ مجمع‌البیان، ج 2، ص 692؛ موسوعة فضائل سور و آیات القرآن، ج 1، ص 176.
- ↑ ابن‌كثیر، ج 1، ص 349.
- ↑ ابن‌كثیر، ج 1، ص 348؛ مجمع‌البیان، ج 2، ص 692.
- ↑ ابن كثیر، ج 1، ص 349.
- ↑ فضائل‌القرآن، ابوعبید، ص 233.
- ↑ الميزان في تفسير القرآن، ج2، ص440
منابع
- دائرةالمعارف قرآن کریم، سید محمود دشتى، ج1، ص419-420.
- الميزان فی تفسير القرآن، سید محمدحسین طباطبائی .
