آیه ایلاء: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آیه 226 [[سوره بقره]] | + | آیه 226 [[سوره بقره]] را که در موضوع «[[ایلاء]]» و حکم آن نازل شده، «آیه ایلاء» نامیده‌اند.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ج 1، ص 355.</ref> كلمه‌ى «ايلاء» اصطلاحا به معناى [[سوگند]] خوردن براى ترک آميزش جنسى است. |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِن نِّسَآئِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَآؤُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»|سوره=2|آیه=226|ترجمه=برای کسانی که سوگند یاد می کنند [که از آمیزش] با زنان خود دوری گزینند، [شرعاً] چهار ماه مهلت است، چنانچه [در این مدت به آنچه مقتضای زناشویی است] بازگشتند [گناهی بر آنان نیست]؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده ومهربان است.}} |
| − | |||
| − | اگر پس از این | + | در [[جاهلیت]] هنگامى كه مردى از همسر خویش بیزار مى شد، سوگند یاد مى كرد كه با او هم بستر نشود و از [[طلاق]] او نیز سر باز مى زد و از این طریق، او را مى آزرد. در آغاز [[اسلام]] نیز برخى چنین مى كردند كه این آیه نازل شد و فرمود: هر كس چنین سوگندى بخورد، فقط چهار ماه مى توان بر این وضعیت صبر كرد و اگر شوهر پس از این مدت از تصمیم خود برگردد، اشكالى ندارد؛ البته مرد باید [[كفاره]] بدهد و ده فقیر را اطعام كند. اما اگر پس از این مدت مراجعه نكرد، بر اساس روایات، زن مى تواند به حاكم اسلامى مراجعه كند و حاكم اسلامى مرد را وامى دارد كه یا رجوع كند یا زن را [[طلاق]] دهد و اگر سر باز زد، او را حبس مى كند تا بپذیرد.<ref>تفسیر قمى، ج 1، ص 101.</ref> |
| + | |||
| + | البتّه اين مدّت چهار ماه مذکور در [[آیه]]، نه به خاطر احترام به سوگند نارواست، بلكه به جهت آن است كه هر مردى در شرايط عادّى نيز تا چهار ماه بيشتر حقّ عدم آميزش را ندارد. | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص375. | ||
| + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج1، ص353. | ||
| + | {{قرآن}} | ||
| − | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره بقره]] | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۲
آیه 226 سوره بقره را که در موضوع «ایلاء» و حکم آن نازل شده، «آیه ایلاء» نامیده‌اند.[۱] كلمه‌ى «ايلاء» اصطلاحا به معناى سوگند خوردن براى ترک آميزش جنسى است.
در جاهلیت هنگامى كه مردى از همسر خویش بیزار مى شد، سوگند یاد مى كرد كه با او هم بستر نشود و از طلاق او نیز سر باز مى زد و از این طریق، او را مى آزرد. در آغاز اسلام نیز برخى چنین مى كردند كه این آیه نازل شد و فرمود: هر كس چنین سوگندى بخورد، فقط چهار ماه مى توان بر این وضعیت صبر كرد و اگر شوهر پس از این مدت از تصمیم خود برگردد، اشكالى ندارد؛ البته مرد باید كفاره بدهد و ده فقیر را اطعام كند. اما اگر پس از این مدت مراجعه نكرد، بر اساس روایات، زن مى تواند به حاكم اسلامى مراجعه كند و حاكم اسلامى مرد را وامى دارد كه یا رجوع كند یا زن را طلاق دهد و اگر سر باز زد، او را حبس مى كند تا بپذیرد.[۲]
البتّه اين مدّت چهار ماه مذکور در آیه، نه به خاطر احترام به سوگند نارواست، بلكه به جهت آن است كه هر مردى در شرايط عادّى نيز تا چهار ماه بيشتر حقّ عدم آميزش را ندارد.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص375.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج1، ص353.
