آیه ۸۲ واقعه: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←پیوندها) |
|||
| سطر ۲۱: | سطر ۲۱: | ||
* [[سوره واقعه]] | * [[سوره واقعه]] | ||
* [[سوره واقعه/متن و ترجمه سوره]] | * [[سوره واقعه/متن و ترجمه سوره]] | ||
| + | |||
| + | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیات سوره واقعه]] | [[رده:آیات سوره واقعه]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۲۴
متن آیه
ترجمه
و نصیب خود را در دروغ انگاشتن آن قرار می دهید؟
نزول
«شیخ طوسى» گویند: هر وقتى که کفار در خصب و فراوانى رزق مى بودند و فراوانى مزبور از اثر بارندگى بدست مى آمد. مى گفتند: چون فصل باران بوده بنا به عادت خود باریدن گرفت و خداوند براى آن که آنان را در این عقیده تکذیب نماید این آیه را نازل فرمود.[۱]
پانویس
- ↑ ابن ابى حاتم در تفسیر خود از ابوحرزة روایت کند که این آیه درباره مردى از انصار در جنگ تبوک نازل گردید که سنگ حمل می‌کرد و رسول خدا صلی الله علیه و آله دستور داده بود که بعد از حرکت از منزلى که توقف کرده بودند، آب با خود حمل ننمایند سپس کوچ کردند تا به منزل دیگرى رسیدند در حالتى که آب نداشتند لشکریان شکایت نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله بردند و از بى‌آبى چاره مى اندیشیدند. پیامبر برخاست دو رکعت نماز به جاى آورد سپس دعا کرد و از خداوند باران خواست باران شدیدى باریدن گرفت به قسمى که همه سیراب شدند سپس مردى از انصار که به نفاق متهم بود و انکار باران را از اثر دعاى پیامبر می‌داشت. به وى گفت: واى بر تو مگر نمى بینى که باران مزبور از اثر دعاى رسول خدا صلی الله علیه و آله باریدن گرفته است. شخص منافق مى گفت: چون فصل باران بود باران مزبور به خودى خود بنا به عادت آمده است. صاحب کشف الاسرار از ابن عباس روایت کند که پیامبر در سفرى با اصحاب می‌رفت در بین راه تشنگى بر اصحاب غلبه کرد. پیامبر فرمود: آیا مى خواهید از براى شما تقاضاى باران از خداوند بنمایم به شرط این که نگوئید در فصل خودش بنا به عادت باریدن گرفته است. گفتند: یا رسول اللّه الآن فصل باران نیست سپس پیامبر دو رکعت نماز خواند و از خداوند تقاضاى باران نمود. در این میان بادى وزیدن گرفت و ابرهاى سیاه نمودار گردید و باران شدیدى باریدن گرفت به قسمى که سیل راه افتاد و اصحاب همه ظرف‌هاى خویش را مملوّ از آب نمودند سپس پیامبر سوار شد. مردى را ملاقات نمود که قدح و کاسه خویش را پر آب می‌کرد و می‌گفت: ما از بارانى که در فصل خویش آمده سیراب شدیم و نمى گفت که این باران رزق خدا و نعمت پروردگار است که نازل شده است سپس این آیه نازل گردید.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 768.
پیوندها
