آیه ۲ نبأ: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←متن آیه) |
(←پیوندها) |
||
سطر ۲۵: | سطر ۲۵: | ||
* [[سوره نبأ]] | * [[سوره نبأ]] | ||
* [[سوره نبأ/متن و ترجمه سوره]] | * [[سوره نبأ/متن و ترجمه سوره]] | ||
+ | |||
+ | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیات سوره نبأ]] | [[رده:آیات سوره نبأ]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۲۳
متن آیه
ترجمه
از آن خبر بزرگ.
نزول
شأن نزول آیات 1 تا 2:
«شیخ طوسى» گویند: در سبب نزول این آیات گویند: رسول خدا صلی الله علیه و آله هر وقت خبرى که به قریش میداد و یا از اخبار امم گذشته چیزى به آنها مى گفت و نیز موعظه و پند و اندرز میداد، مسخره مى کردند. خداوند پیامبر خود را از گفتار با آنها طى آیه «وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَیکمْ فِی الْکتابِ»[۱] نهى فرمود.
از آن به بعد وقتى که پیامبر اصحاب خود را موعظه مینمود و یا اخبار امم گذشته را به آنان میداد، اگر مشرکین وارد میشدند از سخن گفتن خوددارى میفرمود. مشرکین گفتند: یا محمد به خداوند قسم گفتار تو عجیب است و ما خیلى مایل هستیم کلام و حدیث تو را بشنویم. پیامبر فرمود: خداوند مرا نهى نموده است که با شما حدیث و یا خبرى بگویم سپس این آیه نازل گردید.[۲]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 850.