سنجش مقاله انجام نشده است

قراء سبعه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
قراء سبعه تعدادی از قاریان مشهوری هستند که بین سالهای پنجاه تا 190 هجری میان مسلمین، تعلیم قرائت قرآن را ریاست و نظارت می کردند. این افراد که آنها را ابن مجاهد برای اولین بار تعیین نمود عبارتند از:
+
{{خوب}}
 +
'''«قُرّاء سبعه»''' هفت نفر از قاریان مشهوری هستند که بین سالهای ۵۰ تا ۱۹۰ هجری میان مسلمین، تعلیم قرائت [[قرآن]] را ریاست و نظارت می‌کردند. این افراد -که آنها را [[ابوبکر بن مجاهد]] برای اولین بار تعیین نمود- عبارتند از: نافع، ابن کثیر، ابو عمرو، عاصم، حمزه، کسائی، ابن عامر.
  
# نافع
+
== معرفی قرّاء سبعه ==
# ابن کثیر
 
# ابو عمرو
 
# عاصم
 
# حمزه
 
# کسائی
 
# ابن عامر
 
  
'''1- نافع:'''
+
=== نافع ===
 +
ابوعبدالله نافع بن ابی نعیم مدنی، مکنّی به «ابو رُویم» می باشد. نافع اصلا از [[اصفهان]] بوده و در [[مدینه]] می زیست و در همانجا (به سال ۱۷۶ یا ۱۶۹ ق) درگذشت. ابن جزری گفته است او قرائت [[قرآن]] را از عده ای که شمارشان به هفتاد نفر می رسد فرا گرفته است.<ref>القراءات و اللهجات، ص ۶۱۲</ref> راویان وی عبارتند از ورش و قالون.<ref>قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون</ref> قرائت او امروزه در برخی کشورهای مغرب عربی رایج است.<ref>معرفت، علوم قرآنی، ص۲۰</ref>
  
ابوعبدالله نافع بن ابی نعیم مدنی، مکنی به «ابی رویم» می باشد. نافع اصلا از اصفهان بوده و در [[مدینه]] می زیست و در همانجا (به سال 176 یا 169) درگذشت، یادآوری کرده اند که وی قرآن را نزد ابومیمونه «مولی ام سلمه» همسر رسول خدا  صلی الله علیه و آله قرائت نموده است. راویان وی عبارتند از ورش و قالون.
+
===ابن کثیر===
 +
عبدالله بن کثیر مکی؛ وی از ایرانیانی بود که کسرای [[ایران]] او را با کشتی هایی که به [[یمن]] فرستاده بود برای فتح [[حبشه]] گسیل داشت. ابن کثیر مردی فصیح و بلیغ بود و از جمع [[صحابه]]، [[عبدالله بن زبیر]] و [[انس بن مالک]] را درک کرده بود. روایان وی عبارتند از بِزّی و قنبل.<ref>قراء سبعه، گلستان قرآن، اسفند ۱۳۷۹، شماره ۵۳</ref>
  
'''2- ابن کثیر:'''
+
===عاصم===
 +
عاصم بن ابی‌النجود کوفی از مردم [[کوفه]] و [[شیعه|شیعی]] است و قرآن را بر [[ابو عبدالرحمن سلمی]] شیعی که از یاران [[امام علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی]] علیه السلام بود قرائت کرد. بنابراین عاصم با یک واسطه راوی قرائت امیرالمؤمنین علیه السلام است. به همین جهت، قاطبه دانشمندان شیعی، قرائت او معتبرترین و فصیح ترین [[قرائات قرآن|قرائات]] به حساب می آورند.
  
(عبدالله به کثیر مکی) وی از ایرانیانی بود که کسرای ایران او را با کشتی هایی که به یمن فرستاده بود برای فتح حبشه گسیل داشت. ابن کثیر مردی فصیح و بلیغ... بود و از جمع صحابه [[عبدالله زبیر]] و [[انس بن مالک]] را درک کرده. روایان وی عبارتند از بزی و قنبل.
+
[[سید محمدباقر موسوی خوانساری|خوانساری]] در کتاب [[روضات الجنات (کتاب)|روضات الجنات]] در شرح احوال عاصم می نویسد: وی پارساترین و پرهیزگارترین قرّاء و رأی او درستترین آراء در قرائت به شمار می رود.  
  
'''3- عاصم بن ابی النجود کوفی:'''
+
راویان عاصم عبارتند از: حفص و ابوبکر عیاش.<ref>[https://hawzah.net/fa/Article/View/2251 قراء سبعه، سایت حوزه]</ref> امروزه در اکثر کشورهای اسلامی، قرآن مطابق با «[[قرائت حفص از عاصم|قرائت عاصم به روایت حفص]]» خوانده می شود.<ref>معرفت، علوم قرآنی، ص۲۰</ref>
  
از مردم [[کوفه]] است، عاصم از قراء هفتگانه و شیعی است و قرآن را بر ابی عبدالرحمن عبدالله بن حبیب سلمی شیعی که از یاران امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود... قرائت کرد. عاصم با یک واسطه راوی قرائت امیرالمومنین علیه السلام است. به همین جهت گفته اند فصیح ترین قراآت قرائت عاصم می باشد زیرا وی قرائت اصیل آورده است.
+
===حمزه===
  
خوانساری در کتاب روضات الجنان در شرح احوال عاصم می نویسد: وی پارساترین و پرهیزگارترین قراء و رای او درستترین آراء در قرائت به شمار می رود. قاطبه دانشمندان شیعی، قرائت عاصم را فصیح ترین قراآت دانسته اند. روایان وی عبارتند از: حفص و ابوبکر عیاش.
+
حمزة بن حبیب زیات کوفی، اصلا ایرانی است و زمان [[صحابه]] را درک کرده است. حمزه نیز مانند عاصم [[شیعه|شیعی]] است و قرآن را بر [[امام صادق]] علیه السلام خوانده است. [[شیخ طوسی]] نیز حمزه را از اصحاب امام صادق علیه السلام معرفی کرده. از جمع راویان حمزه خلف و خلاد معروف می باشد.<ref>قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون</ref>
  
'''4- حمزة بن حبیب زیات کوفی:'''
+
===کسائی===
 +
ابوالحسن کسائی کوفی (م ۱۷۹ یا ۱۸۹ ق) قاری ایرانی است و در «طوس» یا «ری» وفات یافت. ریاست قُرّا و مقام استادی قرائت در [[کوفه]] پس از حمزه به او رسید. وی قرائت را چهار بار از حمزه اخذ کرد. راویان وی عبارتند از: حفص دُوری و ابوالحارث.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص ۳۷۱۶</ref>
  
اصلا ایرانی است و زمان صحابه را درک کرده و شاید برخی از آنها را دیده باشد. حمزه نیز مانند عاصم شیعی است و قرآن را بر [[امام صادق]] علیه السلام خوانده است.
+
===ابو عمرو===
 +
ابوعمرو بن علاء بصری المازنی (۷۰-۱۵۴ ق) ایرانی است، و میان قرّاء سبعه از لحاظ کثرت استادان و شیوخ قرائت، کسی به پایه او نمی‌رسد. وی قرآن را در مناطق مختلفی مانند [[مکه]] و [[مدینه]] و [[بصره]] و [[کوفه]] بر استادان زیادی قرائت کرد. [[سید حسن صدر]]، ابو عمرو را [[شیعه]] می داند. راویان قرائت وی عبارتند از: دُوری و سوسی.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۳۶۷۳</ref>
  
[[شیخ طوسی]] نیز حمزه را از اصحاب امام صادق علیه السلام معرفی کرده. در وجه ملقب شدن حمزه به (زیات) می نویسد که وی با آوردن روغن از کوفه به حلوان و آوردن پنیر و گردو از حلوان به کوفه امرار معاش میکرد و زیت نیز به معنی روغن و زیات روغن فروش است.
+
===ابن عامر===
  
'''5- ابوالحسن کسائی کوفی:'''
+
ابن عامر دمشقی در زمان [[عمر بن عبدالعزیز]] و قبل و بعد از آن، امام جماعت [[مسجد اموی دمشق|مسجد دمشق]] (جامع اموی) و قاضی و پیشوای آن دیار بوده و از معمّرین قراء سبعه به شمار می رود.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۳۶۶۹</ref> ابن عامر در سال ۱۱۸ هجری از دنیا رفت و از آنجا که ظاهرا ولادتش در سال ۸ قمری بوده،<ref>دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۴، مدخل ابن عامر از احمد پاکتچی</ref> به هنگام وفات ۱۱۰ سال داشته است. از بین راویان قرائت ابن عامر، هشام و ابن ذکوان شهرت دارند که هر دو قرائت ابن عامر را با يك واسطه از يحيى فراگرفته اند.<ref>همان.</ref>
  
از مردم سرزمین ایران بوده است و گویند در میهن خود در «طوس» یا «ری» وفات کرد. وی قرائت را چهار بار از حمزه اخذ کرد، به طوری که می توان به قرائت او اعتماد نمود. کتابها و آثار زیادی به کسائی منسوب است. راویان وی عبارتند از: حفص دوری و ابوالحارث.
+
{| class="toccolours" align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0" style="float:center;"
 
+
|- style="background: rgb(255, 192, 111)"
'''6- ابوعمر بن علاء بصری:'''
 
 
 
می گویند از ایران بوده است و در میان قراء سبعه از لحاظ کثرت اساتید و شیوخ قرائت، کسی به پایه او نمی رسد و قرآن را در مناطق مختلفی مانند [[مکه]] و [[مدینه]] و [[بصره]] و [[کوفه]] بر استادان زیادی قرائت کرد. سید حسن صدر، ابی عمرو را شیعی می داند. راویان قرائت وی عبارتند از: دوری و سوسی (وی ایرانی و اهل شوش بوده است.)
 
 
 
'''7- بن عامر دمشقی:'''
 
 
 
وی در زمان عمر بن عبدالعزیز و قبل و بعد از آن، امام مسجد دمشق (جامع اموی) و قاضی و پیشوای آن دیار بوده و از معمرترین قراء سبعه به شمار می رود. ابن عامر بنابر قول صحیح به سال 118 هجری قمری در نود و نه سالگی از دنیا رفت. راویان قرائت ابن عامر عبارتند از: هشام و ابن ذکوان.
 
 
 
{| align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0" class="wikitable" style="text-align: center; font-weight: normal; font-size: 100%; margin: auto;"
 
|-style="background: rgb(255, 192, 111)"
 
 
|+
 
|+
 
<center>'''قاریان هفتگانه'''</center>
 
<center>'''قاریان هفتگانه'''</center>
 
|-
 
|-
|style="background:rgb(255, 209, 143);" colspan="2"|'''قاری'''
+
| colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |'''قاری'''
 
|'''شهر قاری'''
 
|'''شهر قاری'''
 
|'''راویان'''
 
|'''راویان'''
 
|-
 
|-
|style="background:rgb(255, 209, 143);" colspan="2"|ابن عامر
+
| colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |ابن عامر
 
|شام
 
|شام
 
|هشام بن عامر
 
|هشام بن عامر
 
ابن ذکوان
 
ابن ذکوان
 
|-
 
|-
|style="background:rgb(255, 209, 143);" colspan="2"|ابن کثیر
+
| colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |ابن کثیر
 
|مکه
 
|مکه
 
|بزَی
 
|بزَی
 
قنبل
 
قنبل
 
|-
 
|-
|style="background:rgb(255, 209, 143);" colspan="2"|عاصم
+
| colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |عاصم
 
|کوفه
 
|کوفه
 
|حفص بن سلیمان
 
|حفص بن سلیمان
 
ابوبکر بن عیاش
 
ابوبکر بن عیاش
 
|-
 
|-
|style="background:rgb(255, 209, 143);" colspan="2"|ابوعمرو
+
| colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |ابوعمرو
 
|بصره
 
|بصره
 
|دوری
 
|دوری
 
سوسی
 
سوسی
 
|-
 
|-
|style="background:rgb(255, 209, 143);" colspan="2"|حمزه  
+
| colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |حمزه
 
|کوفه
 
|کوفه
 
|خلف
 
|خلف
 
خلاد
 
خلاد
 
|-
 
|-
|style="background:rgb(255, 209, 143);" colspan="2"|نافع
+
| colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |نافع
 
|مدینه
 
|مدینه
 
|قالون
 
|قالون
 
ورش
 
ورش
 
|-
 
|-
|style="background:rgb(255, 209, 143);" colspan="2"|کسائی
+
| colspan="2" style="background:rgb(255, 209, 143);" |کسائی
 
|کوفه
 
|کوفه
 
|لیث
 
|لیث
 
دوری
 
دوری
 
|}
 
|}
 +
 +
==پانویس==
 +
{{پانویس}}
 +
{{قرآن}}
 +
[[رده:قرآن]]
 +
[[رده:قراءات قرآن]]
 +
[[رده:قاریان قرآن]]
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=نشده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب=
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها=
 +
|رعایت سطح مخاطب عام=
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای=
 +
|جامعیت=
 +
|رعایت اختصار=
 +
|سیر منطقی=
 +
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۳۶

«قُرّاء سبعه» هفت نفر از قاریان مشهوری هستند که بین سالهای ۵۰ تا ۱۹۰ هجری میان مسلمین، تعلیم قرائت قرآن را ریاست و نظارت می‌کردند. این افراد -که آنها را ابوبکر بن مجاهد برای اولین بار تعیین نمود- عبارتند از: نافع، ابن کثیر، ابو عمرو، عاصم، حمزه، کسائی، ابن عامر.

معرفی قرّاء سبعه

نافع

ابوعبدالله نافع بن ابی نعیم مدنی، مکنّی به «ابو رُویم» می باشد. نافع اصلا از اصفهان بوده و در مدینه می زیست و در همانجا (به سال ۱۷۶ یا ۱۶۹ ق) درگذشت. ابن جزری گفته است او قرائت قرآن را از عده ای که شمارشان به هفتاد نفر می رسد فرا گرفته است.[۱] راویان وی عبارتند از ورش و قالون.[۲] قرائت او امروزه در برخی کشورهای مغرب عربی رایج است.[۳]

ابن کثیر

عبدالله بن کثیر مکی؛ وی از ایرانیانی بود که کسرای ایران او را با کشتی هایی که به یمن فرستاده بود برای فتح حبشه گسیل داشت. ابن کثیر مردی فصیح و بلیغ بود و از جمع صحابه، عبدالله بن زبیر و انس بن مالک را درک کرده بود. روایان وی عبارتند از بِزّی و قنبل.[۴]

عاصم

عاصم بن ابی‌النجود کوفی از مردم کوفه و شیعی است و قرآن را بر ابو عبدالرحمن سلمی شیعی که از یاران امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود قرائت کرد. بنابراین عاصم با یک واسطه راوی قرائت امیرالمؤمنین علیه السلام است. به همین جهت، قاطبه دانشمندان شیعی، قرائت او معتبرترین و فصیح ترین قرائات به حساب می آورند.

خوانساری در کتاب روضات الجنات در شرح احوال عاصم می نویسد: وی پارساترین و پرهیزگارترین قرّاء و رأی او درستترین آراء در قرائت به شمار می رود.

راویان عاصم عبارتند از: حفص و ابوبکر عیاش.[۵] امروزه در اکثر کشورهای اسلامی، قرآن مطابق با «قرائت عاصم به روایت حفص» خوانده می شود.[۶]

حمزه

حمزة بن حبیب زیات کوفی، اصلا ایرانی است و زمان صحابه را درک کرده است. حمزه نیز مانند عاصم شیعی است و قرآن را بر امام صادق علیه السلام خوانده است. شیخ طوسی نیز حمزه را از اصحاب امام صادق علیه السلام معرفی کرده. از جمع راویان حمزه خلف و خلاد معروف می باشد.[۷]

کسائی

ابوالحسن کسائی کوفی (م ۱۷۹ یا ۱۸۹ ق) قاری ایرانی است و در «طوس» یا «ری» وفات یافت. ریاست قُرّا و مقام استادی قرائت در کوفه پس از حمزه به او رسید. وی قرائت را چهار بار از حمزه اخذ کرد. راویان وی عبارتند از: حفص دُوری و ابوالحارث.[۸]

ابو عمرو

ابوعمرو بن علاء بصری المازنی (۷۰-۱۵۴ ق) ایرانی است، و میان قرّاء سبعه از لحاظ کثرت استادان و شیوخ قرائت، کسی به پایه او نمی‌رسد. وی قرآن را در مناطق مختلفی مانند مکه و مدینه و بصره و کوفه بر استادان زیادی قرائت کرد. سید حسن صدر، ابو عمرو را شیعه می داند. راویان قرائت وی عبارتند از: دُوری و سوسی.[۹]

ابن عامر

ابن عامر دمشقی در زمان عمر بن عبدالعزیز و قبل و بعد از آن، امام جماعت مسجد دمشق (جامع اموی) و قاضی و پیشوای آن دیار بوده و از معمّرین قراء سبعه به شمار می رود.[۱۰] ابن عامر در سال ۱۱۸ هجری از دنیا رفت و از آنجا که ظاهرا ولادتش در سال ۸ قمری بوده،[۱۱] به هنگام وفات ۱۱۰ سال داشته است. از بین راویان قرائت ابن عامر، هشام و ابن ذکوان شهرت دارند که هر دو قرائت ابن عامر را با يك واسطه از يحيى فراگرفته اند.[۱۲]

قاریان هفتگانه

قاری شهر قاری راویان
ابن عامر شام هشام بن عامر

ابن ذکوان

ابن کثیر مکه بزَی

قنبل

عاصم کوفه حفص بن سلیمان

ابوبکر بن عیاش

ابوعمرو بصره دوری

سوسی

حمزه کوفه خلف

خلاد

نافع مدینه قالون

ورش

کسائی کوفه لیث

دوری

پانویس

  1. القراءات و اللهجات، ص ۶۱۲
  2. قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون
  3. معرفت، علوم قرآنی، ص۲۰
  4. قراء سبعه، گلستان قرآن، اسفند ۱۳۷۹، شماره ۵۳
  5. قراء سبعه، سایت حوزه
  6. معرفت، علوم قرآنی، ص۲۰
  7. قراء و قرائات هفتگانه قرآن، حسن نجفی، سایت راسخون
  8. فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص ۳۷۱۶
  9. فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۳۶۷۳
  10. فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۳۶۶۹
  11. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج۴، مدخل ابن عامر از احمد پاکتچی
  12. همان.
قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن
مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه