قاموس قرآن: أَزَف: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«أَزَف»''' به معنای نزدیک شدن وقت، از واژههای [[قرآن|قرآنی]] میباشد که به عنوان وصفی از روز [[قیامت|قیامت]] به کار رفته است. | |
| − | ==أَزَف== | + | ==أَزَف در لغت== |
| − | + | «أَزَف» در لغت به معنای نزدیک شدن وقت است؛ {{متن قرآن|«أَزِفَتِ الْآزِفَةُ»}}<ref>[[سوره نجم]]، ۵۷.</ref> یعنی نزدیک شونده نزدیک شد. مراد روز [[قیامت]] است. و نیز عجله و خوب شدن زخم معنی شده است. | |
| − | + | [[راغب اصفهانی]] گوید در این کلمه، گذشته از نزدیکی، ضیق و تنگی وقت نیز مراد است؛ {{متن قرآن|«وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ...»}}<ref>[[سوره غافر]]، ۱۸.</ref>، آنها را از روز نزدیک شونده بترسان. روز قیامت از نظر واقع نزدیک و نزدیک شونده است، گرچه ما آنرا دور می پنداریم: {{متن قرآن|«إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا * وَنَرَاهُ قَرِيبًا»}}<ref>[[سوره معارج]]، ۶-۷.</ref> و نیز می فرماید: {{متن قرآن|«اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعرِضون»}}.<ref>[[سوره انبیاء]]، ۱.</ref> | |
| − | == | + | ==أَزَف در آیات قرآن== |
| − | + | '''أَزِفَتِ:''' | |
| − | + | *{{متن قرآن|«'''أَزِفَتِ''' الْآزِفَةُ»}}.<ref>[[سوره نجم]]، ۵۷.</ref> | |
| − | * | + | |
| − | * | + | '''الْآزِفَةُ:''' |
| + | |||
| + | *{{متن قرآن|«أَزِفَتِ '''الْآزِفَةُ'''»}}.<ref>[[سوره نجم]]، ۵۷.</ref> | ||
| + | *{{متن قرآن|«وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ '''الْآزِفَةِ''' إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ»}}.<ref>[[سوره غافر]]، ۱۸.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | *قاموس | + | |
| + | *[[قاموس قرآن قرشی (کتاب)|قاموس قرآن]]، سید علیاکبر قرشی، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷. | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۴۱
«أَزَف» به معنای نزدیک شدن وقت، از واژههای قرآنی میباشد که به عنوان وصفی از روز قیامت به کار رفته است.
أَزَف در لغت
«أَزَف» در لغت به معنای نزدیک شدن وقت است؛ «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ»[۱] یعنی نزدیک شونده نزدیک شد. مراد روز قیامت است. و نیز عجله و خوب شدن زخم معنی شده است.
راغب اصفهانی گوید در این کلمه، گذشته از نزدیکی، ضیق و تنگی وقت نیز مراد است؛ «وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ...»[۲]، آنها را از روز نزدیک شونده بترسان. روز قیامت از نظر واقع نزدیک و نزدیک شونده است، گرچه ما آنرا دور می پنداریم: «إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا * وَنَرَاهُ قَرِيبًا»[۳] و نیز می فرماید: «اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعرِضون».[۴]
أَزَف در آیات قرآن
أَزِفَتِ:
- «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ».[۵]
الْآزِفَةُ:
- «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ».[۶]
- «وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ».[۷]
پانویس
منابع
- قاموس قرآن، سید علیاکبر قرشی، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷.
