قاموس قرآن: أَزَف
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
«أَزَف» به معنای نزدیک شدن وقت، از واژه های قرآنی می باشد که به عنوان وصفی از روز قیامت به کار رفته است.
أَزَف در لغت
نزدیک شدن وقت؛ «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ»[۱] یعنی نزدیک شونده نزدیک شد. مراد روز قیامت است. و نیز عجله، و خوب شدن زخم معنی شده است، راغب گوید در آن، گذشته از نزدیکی، ضیق وقت نیز مراد است. «وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ»[۲]، آنها را از روز نزدیک شونده بترسان، روز قیامت از نظر واقع نزدیک و نزدیک شونده است، گر چه ما آنرا دور می دانیم: «إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا* وَنَرَاهُ قَرِيبًا»[۳] و «اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ ».[۴]
أَزَف در آیات قرآن
أَزِفَتِ:
- «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ».[۵]
الْآزِفَةُ:
- «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ».[۶]
- «وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ».[۷]
پانویس
منابع
- قاموس قرآن، قرشی بنابی، علی اکبر، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷.