قاموس قرآن: أَزَف
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
«أَزَف» به معنای نزدیک شدن وقت، از واژههای قرآنی میباشد که به عنوان وصفی از روز قیامت به کار رفته است.
أَزَف در لغت
«أَزَف» در لغت به معنای نزدیک شدن وقت است؛ «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ»[۱] یعنی نزدیک شونده نزدیک شد. مراد روز قیامت است. و نیز عجله و خوب شدن زخم معنی شده است.
راغب اصفهانی گوید در این کلمه، گذشته از نزدیکی، ضیق و تنگی وقت نیز مراد است؛ «وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ...»[۲]، آنها را از روز نزدیک شونده بترسان. روز قیامت از نظر واقع نزدیک و نزدیک شونده است، گرچه ما آنرا دور می پنداریم: «إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا * وَنَرَاهُ قَرِيبًا»[۳] و نیز می فرماید: «اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعرِضون».[۴]
أَزَف در آیات قرآن
أَزِفَتِ:
- «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ».[۵]
الْآزِفَةُ:
- «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ».[۶]
- «وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ».[۷]
پانویس
منابع
- قاموس قرآن، سید علیاکبر قرشی، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷.




