من هدى القرآن (کتاب): تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{مشخصات کتاب | |
| − | + | |عنوان= | |
| − | + | |تصویر= [[پرونده:من هدى القرآن.jpg|240px|وسط]] | |
| − | + | ||
| + | |نویسنده= سید محمدتقی مدرسی | ||
| − | = | + | |موضوع= تفاسیر شیعه |
| − | + | |زبان= عربی | |
| − | + | |تعداد جلد=۱۸ | |
| − | + | |عنوان افزوده1= | |
| − | |||
| − | + | |افزوده1= | |
| − | + | |عنوان افزوده2= | |
| − | + | |افزوده2= | |
| − | + | |لینک= [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39717/من-هدی-القرآن من هدى القرآن] | |
| − | . | + | }} |
| − | |||
| − | + | [[تفسیر]] '''«مِن هُدَى القرآن»''' تألیف [[سید محمدتقی مدرسی]] (متولد ۱۳۶۶ [[کربلا]])، از [[تفسیر اجتهادی|تفاسیر اجتهادی]] شامل تمام [[قرآن کریم]] است که به روش [[تفسیر اجتماعی|اجتماعی]] و [[تفسیر تربیتی|تربیتى]] تألیف یافته، و در آن به مسائل اجتماعى تأکید شده و مفسر به نیازها و پرسشهاى جدید عصر توجه داشته و به گونهاى به مناسبت تفسیر آیات مطرح ساخته است. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ==معرفى تفسیر== | |
| − | + | تألیف تفسیر «من هدى القرآن» در سال ۱۳۹۸ قمرى در [[کویت|کویت]] آغاز شده و حدود شش سال به طول انجامیده است. این کتاب به زبان عربى داراى ۱۸ مجلد و تفسیرى کامل، و شامل همه [[آیه|آیات قرآن]] است. مؤلف در مقدمه خود مىگوید: «در این تفسیر بر تفکر و [[تدبر در قرآن|تدبر]] مستقیم در آیات تکیه ورزیدیم، یعنى همان روش دریافت و فهم مستقیم از آیات و بازگشت به خود [[قرآن]]، طبق روشى که [[پیامبر اسلام|پیامبر]] (ص) و [[ائمه اطهار|ائمه]] (ع) به ما آموزش دادهاند که همان [[تفسیر قرآن به قرآن]] مىباشد. تفسیر من الهاماتى است که از این تدبر دریافت داشتهام. و در آن کوشش خواهم کرد که واقعیتهاى خارجى را به آیات قرآن ارتباط دهم، که هدف از تفسیر قرآن همین است. زیرا قرآن همچون خورشید فروزندهاى است که هر روز با تابش تازه بر جهانى نو، نورافشانى مىکند.» | |
| − | + | در ادامه مفسر محترم مىنویسد: «مدعى آن نیستم که در این جا معانى سخن [[خدا]] را به صورت کامل بیان خواهم کرد، بلکه در آن مىکوشم که تنها، بینشها و بصیرتهایى را که شخصا در ضمن تدبر در قرآن بدانها دست یافتهام، بر روى کاغذ بیاورم.» | |
| − | + | از ویژگیهاى این تفسیر می توان به این موارد اشاره نمود: | |
| − | در | + | ۱- در کیفیت تألیف آن روش خاص و ابتکارى دیده مىشود. مطالب بسیار ساده و دلنشین در عین حال، منظم و منضبط است. عربى آن نیز روان، امروزى و قابل فهم براى همه عربى دانان است. |
| − | + | ۲- سعى شده مطالب تفسیرى دیگران، تکرار نشود و آراء و اقوال مفسرین را بیان نمىدارد. | |
| − | + | ۳- از روش تحلیل نفسى و کاوش روانى در ابراز جنبههاى تربیتى قرآن، بهره برده است. | |
| − | |||
| − | + | ۴- سعى در ایجاد پیوند محکم میان آیات قرآنى و واقعیت موجود و اوضاع فرهنگى و اجتماعى و سیاسى [[امت]] اسلامى معاصر دارد. و تأکید مکرر بر مسئولیت [[انسان]] در برابر اعمال خویش و دعوت بر پذیرش مسئولیت وى دارد. و به این وسیله سعى در مطرح کردن دردهاى فردى و اجتماعى انسان امروز و معالجه قرآنى آنان را دارد. | |
| − | + | ترجمه فارسى این تفسیر نیز در ۱۸ جلد بنام «هدایت قرآن»، توسط مؤسسه چاپ و انتشارات [[آستان قدس رضوی|آستان قدس رضوى]]، انجام گرفته و منتشر گردیده است. | |
| + | نکته قابل توجه در ترجمه، توانمندى، متبحر و مشهور بودن مترجمان عالیقدر آن مىباشد، این مزیت، سبب خلق اثرى گرانقدر، شیوا و دقیق، شده است. مرحوم استاد احمد آرام، جلدهاى ۱- ۶- ۹- ۱۰- ۱۳- ۱۴- ۱۶- ۱۷ و ۱۸ را به عهده داشتهاند. مرحوم استاد عبدالمحمد آیتى جلدهاى ۲، ۳، ۴، ۷ (و جلد ۱۰ مشترک با احمد آرام) را به عهده داشتهاند. دکتر پرویز اتابکى جلدهاى ۱۱- ۸- ۱۵ و ۱۲ را به عهده داشتهاند و دکتر جعفر شعار جلد ۵ را ترجمه نمودهاند. مسئولیت هماهنگسازى و همسان نمودن ترجمه به آقاى حمیدرضا آژیر، سپرده شده بود، و تمام ۱۸ جلد، در چارچوب مدون بازخوانى شد، تا همسان و هماهنگ گردند. | ||
| − | + | همچنین پیشگفتارى از استاد واعظزاده، قبل از ترجمه تفسیر ارائه شده، که در آن به سیرى اجمالى در تفسیر و انواع آن مىپردازد، سپس به تفسیر «من هدى القرآن» و مزیتهاى آن مىپردازد و مهمترین خصوصیات آن را، دورى از مباحث استطرادى، و بخش رهنمودهایى از آیات (که برداشت کلى مصنف از آیات است) و همچنین روابط آیات و برداشتهاى خاص تدبرى و تحلیلى و عقلى مفسر از آیات مىداند. | |
| − | + | ==مراحل تدوین تفسیر== | |
| − | + | مفسر محترم در مقدمه خود یادآور مىشود که ثبت این تفسیر در دو مرحله انجام گرفته است: | |
| − | + | الف) از آغاز قرآن تا [[سوره نحل]]، تفسیر را با دست خود مىنوشتم، بدینگونه که به [[مسجد]] یا جایگاه آرامبخشى پناه مىبردم و همراه با خود، قرآن و قلم و کاغذ مىبردم، به تلاوت دستهاى از آیات وابسته به یکدیگر و تدبر در معانى و مفاهیم آنها مىپرداختم، ابتدا خلاصه افکار آشکار شده را ثبت مىکردم، و بعد از آن به تدبر در آیه مىپرداختم و تأملات خویش را با تفصیل بیشتر به نگارش درمىآوردم. در این بخش روش موجز نویسى را برگزیده بودم. | |
| − | + | ب) پس از سه سال احساس کردم که باید در کار تسریع دهم، و روش تدریس را در تفسیر پیش گرفتم که بر نوار ثبت مىشد و سپس به صورت نوشته درمىآمد، و تغییراتى در آن مىدادم و از سوره نحل تا آخر قرآن بر این منوال بود. (حاصل کار حدود ۵۰۰ نوار کاست در تفسیر قرآن شده است.) تفاوتها بین این دو نیمه آشکار است؛ در نیمه اول، بنابر فشردگى کلمات و ایجاز بوده و در نیمه دوم بر شرح و تفصیل بیشتر. | |
| − | + | مفسر محترم ضمن نکاتى در مقدمه پنج صفحهاى، که روش خود را در آن توضیح مىدهد، یادآور مىشود که: | |
| − | + | ۱- قرآن بطونى دارد و ادعا ندارم که حتى به بطن اول هم، دست پیدا کرده باشم. | |
| − | + | ۲- روش تدبر در آیات پیش از رجوع به تفاسیر بوده است، و بندرت به آنها مراجعه کردهام. | |
| − | + | ۳- پس از اتمام تفسیر، به بعضى از برادران پیشنهاد کردم که معانى مفردات قرآن را از [[مجمع البیان (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]] (که آن را در میان تفسیرهاى معتبر، کاملترین آنها مىدانم) استخراج کنند و چنین کردند و این معانى را به صورت منظم پیش از تفسیر، آوردهام تا فایده، کاملتر شود. | |
| − | + | ۴- مصحف شناخته شده در جهان [[اسلام]] را ملاک قرار دادم. | |
| − | |||
| − | + | مفسر سپس مقدمهاى ۶۰ صفحهاى دارد که مباحثى نه از سنخ مباحث قدیم [[علوم قرآنى]]، در آن مطرح مىنماید. این مقدمه در سه فصل پىریزى شده است. | |
| − | |||
| − | + | فصل اول: درباره اینکه، [[قرآن]] چیست؟ از دید خود قرآن و از دید [[سنت]]، و چرا مردم را به آن دعوت مىکنیم؟ | |
| − | |||
| − | + | فصل دوم: مجموعهاى از بحثهاى قرآنى که از کتاب «بحوث فى القرآن الحکیم» اثر دیگر نویسنده، اقتباس شده است، مانند ضرورت [[تدبر در قرآن]]، [[تفسیر به رأی|تفسیر به رأى]]، قرآن و تزکیه و تعلیم، قرآن و ظاهر و باطن، قرآن و [[آیات محکم و متشابه|محکم و متشابه]]، معناى حروف هفتگانه در قرآن و چگونگى اثبات معانى قرآن، بحث شده است. | |
| − | + | فصل سوم: بحثهایى شامل، تدبر و صفات نفسانى، تدبر و صفات عقلى، تدبر و [[سیاق آیات|سیاق]] قرآنى از جهت شیوه بیان و نقش آن در [[فهم قرآن]]، کیفیت پیوستگى و ارتباط قرآن با واقعیت، و اینکه چگونه مىتوان قرآن را مورد تطبیق بر واقعیتها قرار داد، و خلاصهاى از کیفیت الهام گرفتن از قرآن (کیفیت تدبر در قرآن)، که شالوده تفسیر نیز بر این مبنا استوار مىباشد. | |
| − | + | ==روش تفسیر== | |
| − | + | ||
| − | + | [[تفسیر]] «من هدى القرآن» بر تبیین مفاهیم آیات و بیان مقاصد و اهداف والاى آن و درمان موفق و مفید دردهاى جامعه متکى است. مطالب به طور دستهبندى ارائه شده و کمتر به بحثهاى فنى و آکادمیک تفاسیر سنتى گرایش پیدا کرده است. بدین جهت بحثى از [[اسباب نزول]]، [[قرائات قرآن|قرائات]] و [[اعراب قرآن|اعراب]] کلمات، مطرح نشده است. بلکه هدف او حتى در ذکر برخى روایات، بیان آیات و تبیین روش تربیتى و اخلاقى قرآن براى فهم آن است. | |
| − | |||
| − | + | روش کلى مفسر در ابتداى [[سوره|سورهها]] با ذکر نام و فضیلت سوره آغاز مىگردد که با نقل روایاتى از تفاسیر روایى مانند [[تفسیر عیاشی (کتاب)|تفسیر عیاشى]] و... همراه است. سپس تحت عنوان «زمینه کلى سوره» مباحثى را که در آن به آنها پرداخته مىشود بازگو مىنماید. | |
| − | + | شیوه طرح مطالب و ورود به تفسیر اینگونه است که نخست مجموعهاى از آیات را ذکر مىکند، آنگاه معانى واژهها (که از [[مجمع البیان (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]] اتخاذ شده است) را به ردیف ۱، ۲، ۳... بیان مىدارد. | |
| + | آنگاه پس از شرح پیام کل آن مجموعه، تحت عنوان «رهنمودهایى از آیات»، قسمت به قسمت با ردیفهاى ۱، ۲ و ۳... و تیتربندى مطالب، جملات آیات را توضیح مىدهد. | ||
| − | + | هر قسمت از آیات به موضوعى اختصاص یافته و عنوانگذارى شده است. به جنبههاى تدبرى و تعقلى تفسیر تکیه داشته و آن را از خود آیات استنباط کرده است و به سراغ اقوال دور از ذهن و احتمالات بعید نرفته یا کمتر رفته است. در آخر تفسیر هر فراز از آیات، سعى در نتیجهگیرى کلى، همگام با عصر جدید دارد، مانند داستان ذبح گاو در آیه ۷۳ [[سوره بقره]]. | |
| − | + | در نقل داستانها و قصص قرآنى به نکات مستفاد از خود قرآن اکتفا کرده و به نقل تاریخ و قصه نپرداخته است و قهرا از نقل روایات [[اسرائیلیات|اسرائیلى]] شایع، احتراز جسته است. مانندذیل آیه ۴۹ سوره بقره. | |
| − | و | ||
| − | + | در مباحث و آیات فقهى، به شکل مختصر متعرض [[احکام]] مستنبط از آیات مىشود و بیش از آیات، احکام را تفصیل نمىدهد، به بیان نظر [[شیعه|شیعه امامیه]] -بدون تعصب یا تعرض به مذاهب دیگر- در احکام کفایت مىکند؛ به عنوان نمونه در ذیل آیه ۶ [[سوره مائده]]، مبحث [[وضو]] را مطرح کرده و با بیانى ساده و شیوا، شیوه وضو گرفتن و شستن دستها از بالا به پایین را تبیین و اثبات مىنماید. در این میان به فلسفه احکام و مسائل امروزى رایج در آن حکم نیز اشاراتى دارد، مانند ذیل آیه ۱۸۳ سوره بقره در فلسفه [[روزه]]. | |
| − | + | با خط مشى اتخاذ شده، به طور طبیعى سؤالات و شبهات در این زمان را طرح نموده و پاسخ مىدهد، مانند بحث هدفها و احکام جنگ در [[اسلام]] ذیل آیات ۱۹۰ به بعد سوره بقره و یا مطرح نمودن [[شفاعت]] و مفهوم آن در قرآن ذیل آیه ۶۴ [[سوره نساء]] در جلد دوم. بطور کلى روش پرسش و پاسخ را در طرح مطالب خود پىگیرى مىکند، مانند ذیل آیه ۳۶ سوره بقره. | |
| − | + | مفسر زبانى اخلاقى و موعظهاى دارد، مانند ذیل آیه ۴۵ سوره بقره. در نقل روایات بقدر ضرورت اکتفا شده و از آنچه مایه سرگردانى خواننده است، پرهیز گردیده است، گاهى نیز در لابلاى مطالب، به شرح برخى [[احادیث]] مىپردازد، مانند ذیل آیه ۴۶ سوره بقره. در بحثهاى [[علم کلام|کلامى]] نیز دیدگاهى [[شیعه|شیعى]] دارد و به اختصار مسائل را مطرح مىنماید. | |
| − | == | + | ==منابع== |
| + | *المفسرون حیاتهم و منهجهم، سید محمدعلى ایازى، ص ۷۶۸. | ||
| + | *دانشنامه قرآن و قرآنپژوهى، به کوشش بهاءالدین خرمشاهى، ج ۱ ص ۷۶۶. | ||
| + | *طبقات مفسران شیعه، عبدالرحیم عقیقى بخشایشى، ج ۵ ص ۱۲۶. | ||
| + | *تفسیر و مفسران، محمدهادی معرفت، ج ۲ ص ۵۰۰. | ||
| + | *دائرةالمعارف تشیع، ج ۴ ص ۵۷۹. | ||
| + | *[[نرم افزار جامع تفاسیر نور|نرم افزار جامع التفاسیر]]، بخش کتابشناسی. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
{{تفسیر قرآن}} | {{تفسیر قرآن}} | ||
| − | [[رده: تفاسیر]] | + | [[رده: تفاسیر]][[رده: تفسیرهای شیعه]][[رده: تفسیر اجتهادی]][[رده:تفسیر تربیتی]][[رده:تفسیر اجتماعی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۵۰
 | |
| نویسنده | سید محمدتقی مدرسی |
| موضوع | تفاسیر شیعه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | ۱۸ |
|
| |
تفسیر «مِن هُدَى القرآن» تألیف سید محمدتقی مدرسی (متولد ۱۳۶۶ کربلا)، از تفاسیر اجتهادی شامل تمام قرآن کریم است که به روش اجتماعی و تربیتى تألیف یافته، و در آن به مسائل اجتماعى تأکید شده و مفسر به نیازها و پرسشهاى جدید عصر توجه داشته و به گونهاى به مناسبت تفسیر آیات مطرح ساخته است.
معرفى تفسیر
تألیف تفسیر «من هدى القرآن» در سال ۱۳۹۸ قمرى در کویت آغاز شده و حدود شش سال به طول انجامیده است. این کتاب به زبان عربى داراى ۱۸ مجلد و تفسیرى کامل، و شامل همه آیات قرآن است. مؤلف در مقدمه خود مىگوید: «در این تفسیر بر تفکر و تدبر مستقیم در آیات تکیه ورزیدیم، یعنى همان روش دریافت و فهم مستقیم از آیات و بازگشت به خود قرآن، طبق روشى که پیامبر (ص) و ائمه (ع) به ما آموزش دادهاند که همان تفسیر قرآن به قرآن مىباشد. تفسیر من الهاماتى است که از این تدبر دریافت داشتهام. و در آن کوشش خواهم کرد که واقعیتهاى خارجى را به آیات قرآن ارتباط دهم، که هدف از تفسیر قرآن همین است. زیرا قرآن همچون خورشید فروزندهاى است که هر روز با تابش تازه بر جهانى نو، نورافشانى مىکند.»
در ادامه مفسر محترم مىنویسد: «مدعى آن نیستم که در این جا معانى سخن خدا را به صورت کامل بیان خواهم کرد، بلکه در آن مىکوشم که تنها، بینشها و بصیرتهایى را که شخصا در ضمن تدبر در قرآن بدانها دست یافتهام، بر روى کاغذ بیاورم.»
از ویژگیهاى این تفسیر می توان به این موارد اشاره نمود:
۱- در کیفیت تألیف آن روش خاص و ابتکارى دیده مىشود. مطالب بسیار ساده و دلنشین در عین حال، منظم و منضبط است. عربى آن نیز روان، امروزى و قابل فهم براى همه عربى دانان است.
۲- سعى شده مطالب تفسیرى دیگران، تکرار نشود و آراء و اقوال مفسرین را بیان نمىدارد.
۳- از روش تحلیل نفسى و کاوش روانى در ابراز جنبههاى تربیتى قرآن، بهره برده است.
۴- سعى در ایجاد پیوند محکم میان آیات قرآنى و واقعیت موجود و اوضاع فرهنگى و اجتماعى و سیاسى امت اسلامى معاصر دارد. و تأکید مکرر بر مسئولیت انسان در برابر اعمال خویش و دعوت بر پذیرش مسئولیت وى دارد. و به این وسیله سعى در مطرح کردن دردهاى فردى و اجتماعى انسان امروز و معالجه قرآنى آنان را دارد.
ترجمه فارسى این تفسیر نیز در ۱۸ جلد بنام «هدایت قرآن»، توسط مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوى، انجام گرفته و منتشر گردیده است. نکته قابل توجه در ترجمه، توانمندى، متبحر و مشهور بودن مترجمان عالیقدر آن مىباشد، این مزیت، سبب خلق اثرى گرانقدر، شیوا و دقیق، شده است. مرحوم استاد احمد آرام، جلدهاى ۱- ۶- ۹- ۱۰- ۱۳- ۱۴- ۱۶- ۱۷ و ۱۸ را به عهده داشتهاند. مرحوم استاد عبدالمحمد آیتى جلدهاى ۲، ۳، ۴، ۷ (و جلد ۱۰ مشترک با احمد آرام) را به عهده داشتهاند. دکتر پرویز اتابکى جلدهاى ۱۱- ۸- ۱۵ و ۱۲ را به عهده داشتهاند و دکتر جعفر شعار جلد ۵ را ترجمه نمودهاند. مسئولیت هماهنگسازى و همسان نمودن ترجمه به آقاى حمیدرضا آژیر، سپرده شده بود، و تمام ۱۸ جلد، در چارچوب مدون بازخوانى شد، تا همسان و هماهنگ گردند.
همچنین پیشگفتارى از استاد واعظزاده، قبل از ترجمه تفسیر ارائه شده، که در آن به سیرى اجمالى در تفسیر و انواع آن مىپردازد، سپس به تفسیر «من هدى القرآن» و مزیتهاى آن مىپردازد و مهمترین خصوصیات آن را، دورى از مباحث استطرادى، و بخش رهنمودهایى از آیات (که برداشت کلى مصنف از آیات است) و همچنین روابط آیات و برداشتهاى خاص تدبرى و تحلیلى و عقلى مفسر از آیات مىداند.
مراحل تدوین تفسیر
مفسر محترم در مقدمه خود یادآور مىشود که ثبت این تفسیر در دو مرحله انجام گرفته است:
الف) از آغاز قرآن تا سوره نحل، تفسیر را با دست خود مىنوشتم، بدینگونه که به مسجد یا جایگاه آرامبخشى پناه مىبردم و همراه با خود، قرآن و قلم و کاغذ مىبردم، به تلاوت دستهاى از آیات وابسته به یکدیگر و تدبر در معانى و مفاهیم آنها مىپرداختم، ابتدا خلاصه افکار آشکار شده را ثبت مىکردم، و بعد از آن به تدبر در آیه مىپرداختم و تأملات خویش را با تفصیل بیشتر به نگارش درمىآوردم. در این بخش روش موجز نویسى را برگزیده بودم.
ب) پس از سه سال احساس کردم که باید در کار تسریع دهم، و روش تدریس را در تفسیر پیش گرفتم که بر نوار ثبت مىشد و سپس به صورت نوشته درمىآمد، و تغییراتى در آن مىدادم و از سوره نحل تا آخر قرآن بر این منوال بود. (حاصل کار حدود ۵۰۰ نوار کاست در تفسیر قرآن شده است.) تفاوتها بین این دو نیمه آشکار است؛ در نیمه اول، بنابر فشردگى کلمات و ایجاز بوده و در نیمه دوم بر شرح و تفصیل بیشتر.
مفسر محترم ضمن نکاتى در مقدمه پنج صفحهاى، که روش خود را در آن توضیح مىدهد، یادآور مىشود که:
۱- قرآن بطونى دارد و ادعا ندارم که حتى به بطن اول هم، دست پیدا کرده باشم.
۲- روش تدبر در آیات پیش از رجوع به تفاسیر بوده است، و بندرت به آنها مراجعه کردهام.
۳- پس از اتمام تفسیر، به بعضى از برادران پیشنهاد کردم که معانى مفردات قرآن را از تفسیر مجمع البیان (که آن را در میان تفسیرهاى معتبر، کاملترین آنها مىدانم) استخراج کنند و چنین کردند و این معانى را به صورت منظم پیش از تفسیر، آوردهام تا فایده، کاملتر شود.
۴- مصحف شناخته شده در جهان اسلام را ملاک قرار دادم.
مفسر سپس مقدمهاى ۶۰ صفحهاى دارد که مباحثى نه از سنخ مباحث قدیم علوم قرآنى، در آن مطرح مىنماید. این مقدمه در سه فصل پىریزى شده است.
فصل اول: درباره اینکه، قرآن چیست؟ از دید خود قرآن و از دید سنت، و چرا مردم را به آن دعوت مىکنیم؟
فصل دوم: مجموعهاى از بحثهاى قرآنى که از کتاب «بحوث فى القرآن الحکیم» اثر دیگر نویسنده، اقتباس شده است، مانند ضرورت تدبر در قرآن، تفسیر به رأى، قرآن و تزکیه و تعلیم، قرآن و ظاهر و باطن، قرآن و محکم و متشابه، معناى حروف هفتگانه در قرآن و چگونگى اثبات معانى قرآن، بحث شده است.
فصل سوم: بحثهایى شامل، تدبر و صفات نفسانى، تدبر و صفات عقلى، تدبر و سیاق قرآنى از جهت شیوه بیان و نقش آن در فهم قرآن، کیفیت پیوستگى و ارتباط قرآن با واقعیت، و اینکه چگونه مىتوان قرآن را مورد تطبیق بر واقعیتها قرار داد، و خلاصهاى از کیفیت الهام گرفتن از قرآن (کیفیت تدبر در قرآن)، که شالوده تفسیر نیز بر این مبنا استوار مىباشد.
روش تفسیر
تفسیر «من هدى القرآن» بر تبیین مفاهیم آیات و بیان مقاصد و اهداف والاى آن و درمان موفق و مفید دردهاى جامعه متکى است. مطالب به طور دستهبندى ارائه شده و کمتر به بحثهاى فنى و آکادمیک تفاسیر سنتى گرایش پیدا کرده است. بدین جهت بحثى از اسباب نزول، قرائات و اعراب کلمات، مطرح نشده است. بلکه هدف او حتى در ذکر برخى روایات، بیان آیات و تبیین روش تربیتى و اخلاقى قرآن براى فهم آن است.
روش کلى مفسر در ابتداى سورهها با ذکر نام و فضیلت سوره آغاز مىگردد که با نقل روایاتى از تفاسیر روایى مانند تفسیر عیاشى و... همراه است. سپس تحت عنوان «زمینه کلى سوره» مباحثى را که در آن به آنها پرداخته مىشود بازگو مىنماید.
شیوه طرح مطالب و ورود به تفسیر اینگونه است که نخست مجموعهاى از آیات را ذکر مىکند، آنگاه معانى واژهها (که از تفسیر مجمع البیان اتخاذ شده است) را به ردیف ۱، ۲، ۳... بیان مىدارد. آنگاه پس از شرح پیام کل آن مجموعه، تحت عنوان «رهنمودهایى از آیات»، قسمت به قسمت با ردیفهاى ۱، ۲ و ۳... و تیتربندى مطالب، جملات آیات را توضیح مىدهد.
هر قسمت از آیات به موضوعى اختصاص یافته و عنوانگذارى شده است. به جنبههاى تدبرى و تعقلى تفسیر تکیه داشته و آن را از خود آیات استنباط کرده است و به سراغ اقوال دور از ذهن و احتمالات بعید نرفته یا کمتر رفته است. در آخر تفسیر هر فراز از آیات، سعى در نتیجهگیرى کلى، همگام با عصر جدید دارد، مانند داستان ذبح گاو در آیه ۷۳ سوره بقره.
در نقل داستانها و قصص قرآنى به نکات مستفاد از خود قرآن اکتفا کرده و به نقل تاریخ و قصه نپرداخته است و قهرا از نقل روایات اسرائیلى شایع، احتراز جسته است. مانندذیل آیه ۴۹ سوره بقره.
در مباحث و آیات فقهى، به شکل مختصر متعرض احکام مستنبط از آیات مىشود و بیش از آیات، احکام را تفصیل نمىدهد، به بیان نظر شیعه امامیه -بدون تعصب یا تعرض به مذاهب دیگر- در احکام کفایت مىکند؛ به عنوان نمونه در ذیل آیه ۶ سوره مائده، مبحث وضو را مطرح کرده و با بیانى ساده و شیوا، شیوه وضو گرفتن و شستن دستها از بالا به پایین را تبیین و اثبات مىنماید. در این میان به فلسفه احکام و مسائل امروزى رایج در آن حکم نیز اشاراتى دارد، مانند ذیل آیه ۱۸۳ سوره بقره در فلسفه روزه.
با خط مشى اتخاذ شده، به طور طبیعى سؤالات و شبهات در این زمان را طرح نموده و پاسخ مىدهد، مانند بحث هدفها و احکام جنگ در اسلام ذیل آیات ۱۹۰ به بعد سوره بقره و یا مطرح نمودن شفاعت و مفهوم آن در قرآن ذیل آیه ۶۴ سوره نساء در جلد دوم. بطور کلى روش پرسش و پاسخ را در طرح مطالب خود پىگیرى مىکند، مانند ذیل آیه ۳۶ سوره بقره.
مفسر زبانى اخلاقى و موعظهاى دارد، مانند ذیل آیه ۴۵ سوره بقره. در نقل روایات بقدر ضرورت اکتفا شده و از آنچه مایه سرگردانى خواننده است، پرهیز گردیده است، گاهى نیز در لابلاى مطالب، به شرح برخى احادیث مىپردازد، مانند ذیل آیه ۴۶ سوره بقره. در بحثهاى کلامى نیز دیدگاهى شیعى دارد و به اختصار مسائل را مطرح مىنماید.
منابع
- المفسرون حیاتهم و منهجهم، سید محمدعلى ایازى، ص ۷۶۸.
- دانشنامه قرآن و قرآنپژوهى، به کوشش بهاءالدین خرمشاهى، ج ۱ ص ۷۶۶.
- طبقات مفسران شیعه، عبدالرحیم عقیقى بخشایشى، ج ۵ ص ۱۲۶.
- تفسیر و مفسران، محمدهادی معرفت، ج ۲ ص ۵۰۰.
- دائرةالمعارف تشیع، ج ۴ ص ۵۷۹.
- نرم افزار جامع التفاسیر، بخش کتابشناسی.
| تفسیر قرآن | |
| درباره تفسیر قرآن: | تفسیر قرآن -تاریخ تفسیر - روشهای تفسیری قرآن |
|---|---|
| اصطلاحات: | اسباب نزول -اسرائیلیات -سیاق آیات |
| شاخه های تفسیر قرآن: |
تفسیر روایی (تفاسیر روایی) • تفسیر اجتهادی (تفاسیر اجتهادی) • تفسیر فقهی ( تفاسیر فقهی) • تفسیر ادبی ( تفاسیر ادبی) • تفسیر تربیتی ( تفاسیر تربیتی) • تفسیر كلامی ( تفاسیر كلامی) • تفسیر فلسفی ( تفاسیر فلسفی ) • تفسیر عرفانی (تفاسیر عرفانی ) • تفسیر علمی (تفاسیر علمی) |
| روشهای تفسیری قرآن: |
|
| تفاسیر به تفکیک مذهب مولف: |
|
