ولادت امام صادق علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' <keywords content='کلید واژه: امام صادق علیه السلام، مادر امام صادق علیه السلام، خلفای ...' ایجاد کرد)
 
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''منبع:''' نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌‌السلام
+
{{تقویم|روز= 17 ربیع الاول|سال= سال ۸۳ هجری قمری}}
 +
[[امام صادق]] علیه‌السلام در روز جمعه و به روایتى در روز دوشنبه، هفدهم [[ربیع  الاول]] سال ۸۳ قمرى<ref>الکافی، ج ۱، ص ۴۷۲؛ الارشاد شیخ مفید، ص ۳۰۴؛ فرق الشیعه، ص ۷۸.</ref> یا سال ۸۰ قمری<ref>کشف الغمه، اربلی، ج ۲، ص ۱۶۱؛ اثبات الوصیه، ص ۱۷۸.</ref> به هنگام طلوع فجر در [[مدینه]] دیده به جهان گشود.
  
==زاد روز فرخنده امام جعفرصادق علیه‌السلام: سال 83 هجرى قمرى/ 17 ربیع الاول==
+
پدر ارجمندش [[امام باقر|امام محمدباقر]] علیه‌السلام وى را به نام عموى نیاکانش [[جعفر طیار]]، "جعفر" نام نهاد. مادر گرامى امام جعفرصادق علیه‌السلام، "فاطمه" مکنّی به "[[ام فروه|اُم‌فَروه]]" دختر "[[قاسم بن محمد بن ابی بکر]]"، از زنان نیکوسرشت، نیکوکار و نیکورفتار عصر خویش بود. این بانوى با[[تقوا]] و متدین، از جهت فضیلت و منقبت، سرآمد زنان روزگار خود بشمار مى‌ آمد و امام صادق علیه‌السلام در شأن و مقام وى فرمود: مادرم از زنانى بود که [[ایمان]] داشت، تقوا پیشه کرده و نیکوکارى مى‌ نمود و خدا، نیکوکاران را دوست دارد.<ref> تاج الموالید، طبرسی، ص ۴۳؛ الارشاد، ص ۵۲۵؛ کشف الغمة، ج ۲، ص ۳۶۹.</ref>
  
[[امام صادق]] علیه‌السلام در روز جمعه به هنگام طلوع فجر و به روايتى در روز دوشنبه، هفدهم [[ربيع  الاول]] سال 83 قمرى ديده به جهان گشود و عالم انسانى را با انوار طيبه خويش تابناك نمود.
+
حضرت جعفر بن محمد علیه‌السلام داراى یک [[کنیه|کنیه]] معروف به نام "ابوعبدالله" و دو کنیه دیگر به نام‌ هاى "ابواسماعیل" و "ابوموسى" بود. همچنین داراى القابى چند بود که معروف‌ ترین آن‌ ها عبارت است از: صادق، صابر، طاهر و فاضل.<ref> همان.</ref>
  
پدرش [[امام باقر]] علیه‌السلام وى را به نام عموى نياكانش [[جعفر طيار]]، "جعفر" نام نهاد. حضرت جعفر بن محمد علیه‌السلام داراى يك كنيه معروف به نام "ابوعبدالله" و دو كنيه غيرمعروف به نام‌ هاى "ابواسماعيل" و "ابوموسى" بود. همچنين داراى القابى چند بود كه معروف‌ ترين آن‌ ها عبارت است از: صادق، صابر، طاهر و فاضل.<ref> تاج  المواليد (از مجموعه نفيس)، ص 43؛ [[الارشاد]]، ص 525 و كشف الغمة، ج 2، ص 369.</ref>
+
امام جعفرصادق علیه‌السلام به مدت دوازده سال، حیات بابرکت جد گرامى‌ اش [[امام زین العابدین]] علیه‌السلام را درک کرد و از مکتب تربیتى و علمى وى بهره وافر یافت. همچنین آن حضرت به مدت ۳۲ سال از وجود شریف پدرش امام محمدباقر علیه‌السلام برخوردار بود و در تمام رویدادهاى مهم در کنار پدر ارجمندش قرار داشت.  
  
شيعيان و محبان [[اهل بيت]] علیهم‌السلام وى را به "صادق آل محمد صلی الله علیه و آله" مى‌ شناسند. زيرا آن حضرت هرگز سخنى جز راست و درست، چيزى نفرمود. پدر ارجمندش، امام محمدباقر علیه‌السلام است كه نَسَب وى با دو واسطه به اميرمؤمنان حضرت [[امام علی]] علیه‌السلام و با سه واسطه به پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله منتهى مى‌ گردد.
+
مدت [[امامت]] امام صادق علیه‌السلام ۳۳ سال و ده ماه (از [[ذی الحجه]] سال ۱۱۴ تا ۲۵ [[شوال]] سال ۱۴۸ قمرى) بود و در ایام زندگى بابرکت خویش با خلافت غاصبانه چند تن از خلفاى [[امویان|اموى]] و دو تن از خلفاى [[عباسیان|عباسى]] معاصر بود.
  
مادر گرامى امام جعفرصادق علیه‌السلام فاطمه، معروف به "اُم‌فروه" از زنان نيكوسرشت، نيكوكار و نيكورفتار عصر خويش بود. اين بانوى با[[تقوا]] و متدين از جهت فضيلت و منقبت، سرآمد زنان روزگار خود بشمار مى‌ آمد و امام صادق علیه‌السلام در شأن و مقام وى فرمود: مادرم از زنانى بود كه [[ايمان]] داشت، تقوا پيشه كرده و نيكوكارى مى‌ نمود و خدا، نيكوكاران را دوست دارد.<ref> همان.</ref>
+
==پانویس==
 
 
امام جعفرصادق علیه‌السلام به مدت دوازده سال، حيات بابركت جد گرامى‌ اش [[امام زين العابدين]] علیه‌السلام را درك كرد و از مكتب تربيتى و علمى وى بهره وافر يافت. همچنين آن حضرت به مدت 32 سال از وجود شريف پدرش امام محمدباقر علیه‌السلام برخوردار بود و در تمام رويدادهاى مهم در كنار پدر ارجمندش قرار داشت. مدت امامت امام جعفرصادق علیه‌السلام 33 سال و ده ماه (از [[ذی الحجه]] سال 114 تا 25 [[شوال]] سال 148 قمرى) بود و در ايام زندگى بابركت خويش با خلافت غاصبانه چند تن از خلفاى اموى و دو تن از خلفاى عباسى به شرح ذيل معاصر بود:
 
 
 
* 1- عبدالملك بن مروان (65 - 86 ق)؛
 
 
 
* 2- وليد بن عبدالملك (86 - 96 ق)؛
 
 
 
* 3- سليمان بن عبدالملك (96 - 99)؛
 
 
 
* 4- عمر بن عبدالعزيز (99 - 101 ق)؛
 
 
 
* 5- يزيد بن عبدالملك (101 - 105 ق)؛
 
 
 
* 6- هشام بن عبدالملك (105 - 125 ق)؛
 
 
 
* 7- وليد بن يزيد (125 - 126 ق)؛
 
 
 
* 8- يزيد بن وليد (126 - 126 ق)؛
 
 
 
* 9- مروان بن محمد (126 - 132 ق)؛
 
 
 
* 10- ابوالعباس سفاح (132 - 136 ق)؛
 
 
 
* 11- منصور دوانقى (136 - 158 ق).
 
 
 
گفتنى است كه نُه نفر اول از طايفه بنى‌اميه و دو نفر آخر از خاندان بنى‌عباس بودند و آن حضرت از هر دو طايفه، سختى‌ ها و بى‌ مهرى‌ هاى فراوانى ديد؛ اما چون آن امام بزرگوار در انتهاى دوران خلافت ستمكارانه امويان و در آغاز خلافت فريب‌ كارانه [[عباسیان]] مى‌ زيست، فرصت مناسبى بدست آورد تا در زمان انتقال خلافت از يك طايفه غاصب، به طايفه غاصب ديگر و سرگرم شدن آنان به يكديگر مكتب اهل بيت علیهم‌السلام را به مسلمانان بشناساند و زمينه ترويج و تبليغ اين مكتب را مهيا سازد و از اين راه، بيشترين بهره را نصيب اسلام و مسلمانان نمايد.
 
 
 
آن حضرت با تشكيل حوزه علميه و تعليم شاگردانى مبرز چون هشام، زراره و محمد بن مسلم تحول شگرفى در [[جهان اسلام]] و مذهب شيعه پديد آورد و جهانيان را با اسلام ناب محمدى صلی الله علیه و آله و مكتب حيات بخش اهل بيت علیهم‌السلام آشنا ساخت.
 
 
 
به همين جهت، وى را پايه‌گذار مذهب "اماميه" دانسته و شعيان امامى اثناعشرى را "شيعه جعفرى" مى‌ گويند. سرانجام اين امام همام در 65 سالگى به وسيله زهرى كه منصور دوانقى به واسطه عوامل و مزدوران خود در [[مدينه]] به آن حضرت خورانيد، مسموم شد و به خاطر شدت زهر به شهادت رسيد. تاريخ شهادت وى 25 [[شوال]] سال 148 قمرى مى‌ باشد. [[امام کاظم]] علیه‌السلام به همراه ساير فرزندان [[امام صادق|امام جعفرصادق]] علیه‌السلام بدن مطهر پدر را پس از [[غسل]]، [[كفن]] و [[نماز]] در جوار قبر پدر و جدش و عموى پدرش در [[قبرستان بقيع]] به خاك سپردند.<ref> نك: الارشاد، ص 525؛ كشف الغمة، ج 2، ص 369؛ زندگانى چهارده معصوم علیهم‌السلام (ترجمه [[اعلام الورى]])، ص 376؛ [[منتهى الآمال]]، ج 2، ص 121 و [[موسوعة الامام الصادق]] علیه‌السلام، ج 1-2.</ref>
 
 
 
==پانویس ==
 
 
<references />
 
<references />
منابع بیشتر:
+
==منابع==
 
+
* روزشمار تاریخ اسلام، سید تقى واردى، جلد سوم، ماه ربیع الاول.
[http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=92 وقایع الایام شیخ عباس قمی، 17 ربیع الاول]
+
منابع برای مطالعه بیشتر:
 +
* [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=92 وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ۱۷ ربیع الاول].
 +
{{شناختنامه امام صادق (ع)}}
 +
{{مناسبت های شیعه}}
 +
[[رده:وقایع ماه ربیع الاول]]
 +
[[رده:سال ۸۳ هجری قمری]]
 +
[[رده:امام صادق علیه السلام]]
 +
[[رده:تاریخ تشیع]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۳

تقویم هجری قمری

روز واقعه:17 ربیع الاول
سال ۸۳ هجری قمری

امام صادق علیه‌السلام در روز جمعه و به روایتى در روز دوشنبه، هفدهم ربیع الاول سال ۸۳ قمرى[۱] یا سال ۸۰ قمری[۲] به هنگام طلوع فجر در مدینه دیده به جهان گشود.

پدر ارجمندش امام محمدباقر علیه‌السلام وى را به نام عموى نیاکانش جعفر طیار، "جعفر" نام نهاد. مادر گرامى امام جعفرصادق علیه‌السلام، "فاطمه" مکنّی به "اُم‌فَروه" دختر "قاسم بن محمد بن ابی بکر"، از زنان نیکوسرشت، نیکوکار و نیکورفتار عصر خویش بود. این بانوى باتقوا و متدین، از جهت فضیلت و منقبت، سرآمد زنان روزگار خود بشمار مى‌ آمد و امام صادق علیه‌السلام در شأن و مقام وى فرمود: مادرم از زنانى بود که ایمان داشت، تقوا پیشه کرده و نیکوکارى مى‌ نمود و خدا، نیکوکاران را دوست دارد.[۳]

حضرت جعفر بن محمد علیه‌السلام داراى یک کنیه معروف به نام "ابوعبدالله" و دو کنیه دیگر به نام‌ هاى "ابواسماعیل" و "ابوموسى" بود. همچنین داراى القابى چند بود که معروف‌ ترین آن‌ ها عبارت است از: صادق، صابر، طاهر و فاضل.[۴]

امام جعفرصادق علیه‌السلام به مدت دوازده سال، حیات بابرکت جد گرامى‌ اش امام زین العابدین علیه‌السلام را درک کرد و از مکتب تربیتى و علمى وى بهره وافر یافت. همچنین آن حضرت به مدت ۳۲ سال از وجود شریف پدرش امام محمدباقر علیه‌السلام برخوردار بود و در تمام رویدادهاى مهم در کنار پدر ارجمندش قرار داشت.

مدت امامت امام صادق علیه‌السلام ۳۳ سال و ده ماه (از ذی الحجه سال ۱۱۴ تا ۲۵ شوال سال ۱۴۸ قمرى) بود و در ایام زندگى بابرکت خویش با خلافت غاصبانه چند تن از خلفاى اموى و دو تن از خلفاى عباسى معاصر بود.

پانویس

  1. الکافی، ج ۱، ص ۴۷۲؛ الارشاد شیخ مفید، ص ۳۰۴؛ فرق الشیعه، ص ۷۸.
  2. کشف الغمه، اربلی، ج ۲، ص ۱۶۱؛ اثبات الوصیه، ص ۱۷۸.
  3. تاج الموالید، طبرسی، ص ۴۳؛ الارشاد، ص ۵۲۵؛ کشف الغمة، ج ۲، ص ۳۶۹.
  4. همان.

منابع

  • روزشمار تاریخ اسلام، سید تقى واردى، جلد سوم، ماه ربیع الاول.

منابع برای مطالعه بیشتر: