آیه تسمیه: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{قرآن | + | آیه {{متن قرآن|«بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»}} را، «آیه تسمیه»<ref>روض الجنان، ج 1، ص 41؛ اسباب النزول، واحدى، ص 13؛ التبیان، ج 1، ص 26.</ref> یا «آیه [[بسمله|بَسمله]]»<ref> تاریخ قرآن، رامیار، ص 553.</ref> مى‌گویند. به اعتقاد [[امامیه]]، {{متن قرآن|«بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»}} در آغاز همه [[سوره|سوره‌ها]] به جز [[سوره توبه]]، [[آیه|آیه‌اى]] از همان سوره شمرده مى‌شود.{{قرآن در قاب| بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمٌِ|سوره=1|آیه=1}} |
| − | |||
| − | امامیه بر اساس روایات اتفاق دارند كه «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» در آغاز | + | جمله {{متن قرآن|«بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»}} در آغاز همه سوره‌هاى [[قرآن]] به جز [[سوره توبه]]، آمده است و در آیه 30 [[سوره نمل]]، افزون بر آغاز این [[سوره]]، در شروع نامه [[حضرت سلیمان علیه السلام|حضرت سلیمان]] نیز تكرار شده است و همین {{متن قرآن|«بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»}} به اتفاق [[شیعه]] و [[سنی|سنى]]، جزو سوره بشمار مى‌آید.<ref>روض الجنان، ج1، ص44.</ref> |
| + | |||
| + | به اعتقاد [[اهل بيت|اهل‌بيت]] عليهم السلام، آيه {{متن قرآن|1=«بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»}} آيه‌اى مستقل و جزء قرآن است. در تفسير قرطبى از [[امام صادق]] عليه السلام نقل شده است: «بسم‌اللَّه» تاج سوره‌هاست. | ||
| + | |||
| + | [[امامیه]] بر اساس روایات اتفاق دارند كه {{متن قرآن|«بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»}} در آغاز همه سوره‌ها به جز سوره توبه، [[آیه|آیه‌اى]] از همان سوره شمرده مى‌شود و هر كس آن را در [[نماز]] ترک كند، نمازش باطل است.<ref>التبیان، ج1، ص24.</ref> برخى از افراد كه بسم‌اللَّه را جزء سوره ندانسته و يا در نماز آن را ترك كرده‌اند، مورد اعتراض واقع شده‌اند. در [[مستدرک حاکم نیشابوری (کتاب)|مستدرک حاكم]] آمده است: روزى [[معاویه|معاويه]] در نماز «بسم اللَّه» نگفت، مردم به او اعتراض كردند كه «أسَرقتَ أم نَيستَ؟»، آيه را دزديدى يا فراموش كردى؟!<ref>مستدرك، ج 3، ص 233.</ref> [[امام باقر]] عليه السلام در مورد كسانى كه «بسم‌اللَّه» را در نماز نمى‌خواندند و يا جزء سوره نمى‌شمردند، مى‌فرمود: «سَرَقوا اكرمَ آية»؛<ref>بحارالانوار، ج 85، ص 20.</ref> بهترين آيه قرآن را به سرقت بردند. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * علی خراسانی، | + | |
| + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص378. | ||
| + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج1، ص23. | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۱
آیه «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» را، «آیه تسمیه»[۱] یا «آیه بَسمله»[۲] مى‌گویند. به اعتقاد امامیه، «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» در آغاز همه سوره‌ها به جز سوره توبه، آیه‌اى از همان سوره شمرده مى‌شود.
جمله «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» در آغاز همه سوره‌هاى قرآن به جز سوره توبه، آمده است و در آیه 30 سوره نمل، افزون بر آغاز این سوره، در شروع نامه حضرت سلیمان نیز تكرار شده است و همین «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» به اتفاق شیعه و سنى، جزو سوره بشمار مى‌آید.[۳]
به اعتقاد اهل‌بيت عليهم السلام، آيه «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» آيه‌اى مستقل و جزء قرآن است. در تفسير قرطبى از امام صادق عليه السلام نقل شده است: «بسم‌اللَّه» تاج سوره‌هاست.
امامیه بر اساس روایات اتفاق دارند كه «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» در آغاز همه سوره‌ها به جز سوره توبه، آیه‌اى از همان سوره شمرده مى‌شود و هر كس آن را در نماز ترک كند، نمازش باطل است.[۴] برخى از افراد كه بسم‌اللَّه را جزء سوره ندانسته و يا در نماز آن را ترك كرده‌اند، مورد اعتراض واقع شده‌اند. در مستدرک حاكم آمده است: روزى معاويه در نماز «بسم اللَّه» نگفت، مردم به او اعتراض كردند كه «أسَرقتَ أم نَيستَ؟»، آيه را دزديدى يا فراموش كردى؟![۵] امام باقر عليه السلام در مورد كسانى كه «بسم‌اللَّه» را در نماز نمى‌خواندند و يا جزء سوره نمى‌شمردند، مى‌فرمود: «سَرَقوا اكرمَ آية»؛[۶] بهترين آيه قرآن را به سرقت بردند.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص378.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج1، ص23.
