آیه وفاء بالعقود: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه وفاء بالعقود را به آیه وفاء بالعقود منتقل کرد) |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | نخستین آیه [[سوره مائده]] | + | نخستین آیه [[سوره مائده]] را كه بر لزوم [[وفای به عهد]] و پیمان‌ها (عقود) تأكید كرده، «آیه وفاء بالعقود» گفته‌اند:<ref>كتاب البیع، امام خمینى، ج1، ص185.</ref> |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ ۚ أُحِلَّتْ لَكُمْ بَهِيمَةُ الْأَنْعَامِ إِلَّا مَا يُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَأَنْتُمْ حُرُمٌ ۗ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ»|سوره=5|آیه=1|ترجمه=ای اهل ایمان! به همه قراردادها [یِ فردی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، نذر، عهد و سوگند] وفا کنید. [گوشتِ] چهارپایان جز آنچه [در آیات بعد، حُرمتش] بر شما خوانده می شود برایتان حلال است، [و توجه داشته باشید که] نباید شکار را در حالی که مُحرم [به احرام حج و عمره] هستید، حلال بشمارید؛ یقیناً خدا آنچه را بخواهد [بر پایه علم و حکمتش و بر اساس رعایت مصلحت شما] حکم می کند.}} |
| − | فقیهان بر لازم الاجرا بودن تمام پیمان‌ها و معاهده‌ها در سرتاسر فقه به این آیه استدلال كرده‌اند.<ref>تفسیر نمونه، ج4، ص244 | + | فقیهان بر لازم الاجرا بودن تمام پیمان‌ها و معاهده‌ها در سرتاسر [[فقه]]، به این [[آیه]] استدلال كرده‌اند.<ref>تفسیر نمونه، ج4، ص244-245.</ref> |
| + | [[قرآن کریم]]، وفاى به پيمان حتّى با مشركان را لازم مى‌داند. و طبق حديثى از [[امام صادق]] عليه السلام وفاى به پيمان فاجران هم لازم است.<ref>الكافى، ج 2، ص 162.</ref> [[پيامبر اکرم]] صلى الله عليه وآله فرمود: «لا دينَ لمن لا عهدَ له»، كسى كه وفا ندارد، دين ندارد.<ref>بحارالانوار، ج 16، ص 144.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * علی خراسانی، | + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص406. |
| − | + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج2، ص229. | |
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۰
نخستین آیه سوره مائده را كه بر لزوم وفای به عهد و پیمان‌ها (عقود) تأكید كرده، «آیه وفاء بالعقود» گفته‌اند:[۱]
فقیهان بر لازم الاجرا بودن تمام پیمان‌ها و معاهده‌ها در سرتاسر فقه، به این آیه استدلال كرده‌اند.[۲]
قرآن کریم، وفاى به پيمان حتّى با مشركان را لازم مى‌داند. و طبق حديثى از امام صادق عليه السلام وفاى به پيمان فاجران هم لازم است.[۳] پيامبر اکرم صلى الله عليه وآله فرمود: «لا دينَ لمن لا عهدَ له»، كسى كه وفا ندارد، دين ندارد.[۴]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص406.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج2، ص229.
