آیه محبت: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آیه 54 [[سوره مائده]] | + | برخی آیه 54 [[سوره مائده]] را «آیه محبت» نامیده‌اند.<ref> نهج الحق، علامه حلی، ص 186.</ref> در این [[آیه]]، خطاب به مؤمنان مى‌فرماید: هر كس از شما از [[دین]] خود برگردد، خداوند در آینده گروهى را مى‌آورد كه آن‌ها را دوست دارد و آن‌ها نیز او را دوست دارند: |
| − | {{قرآن در قاب|سوره=5|آیه=54|ترجمه=ای | + | {{قرآن در قاب|سوره=5|آیه=54|ترجمه=ای اهل ایمان! هر کس از شما از دینش برگردد [زیانی به خدا نمی رساند] خدا به زودی گروهی را می آورد که آنان را دوست دارد، و آنان هم خدا را دوست دارند؛ در برابر مؤمنانْ فروتن اند، و در برابر کافران، سرسخت و قدرتمندند، همواره در راه خدا جهاد می کنند، و از سرزنش هیچ سرزنش کننده ای نمی ترسند. این فضل خداست که به هر کس بخواهد می دهد؛ و خدا بسیار عطاکننده و داناست.}} |
| − | + | [[شیخ طوسی]] گوید: درباره [[شأن نزول]] اين آيه چهار قول است: از جمله، از [[امام باقر]] و [[امام صادق]] عليهماالسلام و نيز از [[حذیفه]] و [[عمار]] و [[ابن عباس]] روايت شده كه (بخش اول آیه) درباره اهل [[بصره]] و كسانى كه با [[امام على]] عليه‌السلام به جنگ پرداختند، نازل گرديده. چنانكه از امام مرتضى روايت شده كه در هنگام [[جنگ جمل]] فرمود: به خدا قسم تا به امروز اهل اين آيه به جنگ و كارزار نپرداخته بودند، سپس آيه را تلاوت فرمود. و تنها موضوعى كه تأويل مزبور را در این قول تقويت مي‌كند آنست كه خداوند اوصافى را كه در آيه ذكر فرموده تمام و كمال در امام على عليه‌السلام مى يابيم كه از هر حيث تمامى صفات مذكور در آيه را دارا مى باشد.<ref>نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص 291.</ref> | |
| + | همچنین [[امام باقر]] عليه السلام درباره‌ى {{متن قرآن|«يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ»}} فرمود: «مراد، على عليه السلام و شيعيان اويند».<ref>تفسير فرات كوفى، ص 123.</ref> به نقل ثعلبى كه از مفسرين [[عامه]] است، اين قسمت از آيه {{متن قرآن|«فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ»}} درباره [[حضرت على]] علیه‌السلام نازل شده است.<ref> التفسیر الكبیر، ج 12، ص 20.</ref> | ||
| + | |||
| + | چنانکه در روايات [[شيعه]] و [[سنی]] آمده است كه [[پيامبر اسلام]] صلى الله عليه وآله در [[جنگ خيبر]]، پس از ناكامى فرماندهان در فتح قلعه‌هاى دشمن فرمود: «به خدا سوگند فردا پرچم را به دست كسى مى‌دهم كه خدا و رسولش او را دوست دارند، او هم، خدا و رسول را دوست دارد و پيروزى را به ارمغان مى‌آورد. آنگاه پرچم را به دست على عليه السلام داد».<ref>احقاق‌الحقّ، ج 3، ص 200.</ref> | ||
| + | |||
| + | در روايت دیگری آمده است: «چون اين آيه نازل شد، پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله دست به شانه‌ى [[سلمان فارسى]] زد و فرمود: هموطنان تو مصداق اين آيه‌اند».<ref>تفسير نورالثقلين.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * علی خراسانی، | + | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص401. |
| − | + | *[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق، ص291. | |
| + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج2، ص316. | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره مائده]] | [[رده:آیات سوره مائده]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۰
برخی آیه 54 سوره مائده را «آیه محبت» نامیده‌اند.[۱] در این آیه، خطاب به مؤمنان مى‌فرماید: هر كس از شما از دین خود برگردد، خداوند در آینده گروهى را مى‌آورد كه آن‌ها را دوست دارد و آن‌ها نیز او را دوست دارند:
شیخ طوسی گوید: درباره شأن نزول اين آيه چهار قول است: از جمله، از امام باقر و امام صادق عليهماالسلام و نيز از حذیفه و عمار و ابن عباس روايت شده كه (بخش اول آیه) درباره اهل بصره و كسانى كه با امام على عليه‌السلام به جنگ پرداختند، نازل گرديده. چنانكه از امام مرتضى روايت شده كه در هنگام جنگ جمل فرمود: به خدا قسم تا به امروز اهل اين آيه به جنگ و كارزار نپرداخته بودند، سپس آيه را تلاوت فرمود. و تنها موضوعى كه تأويل مزبور را در این قول تقويت مي‌كند آنست كه خداوند اوصافى را كه در آيه ذكر فرموده تمام و كمال در امام على عليه‌السلام مى يابيم كه از هر حيث تمامى صفات مذكور در آيه را دارا مى باشد.[۲]
همچنین امام باقر عليه السلام درباره‌ى «يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ» فرمود: «مراد، على عليه السلام و شيعيان اويند».[۳] به نقل ثعلبى كه از مفسرين عامه است، اين قسمت از آيه «فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ» درباره حضرت على علیه‌السلام نازل شده است.[۴]
چنانکه در روايات شيعه و سنی آمده است كه پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله در جنگ خيبر، پس از ناكامى فرماندهان در فتح قلعه‌هاى دشمن فرمود: «به خدا سوگند فردا پرچم را به دست كسى مى‌دهم كه خدا و رسولش او را دوست دارند، او هم، خدا و رسول را دوست دارد و پيروزى را به ارمغان مى‌آورد. آنگاه پرچم را به دست على عليه السلام داد».[۵]
در روايت دیگری آمده است: «چون اين آيه نازل شد، پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله دست به شانه‌ى سلمان فارسى زد و فرمود: هموطنان تو مصداق اين آيه‌اند».[۶]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص401.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص291.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج2، ص316.
