آیه شاهد: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه شاهد را به آیه شاهد منتقل کرد)
 
(۸ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه شاهد===
+
آیه 17 [[سوره هود]] را «آیه شاهد» نامیده‌اند:<ref> نهج الحق، علامه حلی، ص‌ 195.</ref>
  
آیه 17 [[سوره هود]]/11 را «آیه شاهد» گفته‌اند:<ref> نهج الحق، ص‌ 195.</ref>
+
{{قرآن در قاب |«أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَيَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إَمَامًا وَرَحْمَةً أُوْلَـئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَن يَكْفُرْ بِهِ مِنَ الأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَيُؤْمِنُونَ»|سوره=11|آیه=17|ترجمه=آیا کسانی که از سوی پروردگارشان بر دلیلی روشن [از بصیرت و بینش] متکی هستند و شاهدی از سوی او [چون قرآن برای تأیید آن دلیل روشن] از پی درآید و پیش از قرآن [هم] کتاب موسی در حالی که [برای مؤمنان] پیشوا و رحمت بود [بر حقّانیّت قرآن گواهی داده مانند کسانی می باشند که چنین نیستند] اینان [که متکی بر دلیل روشن اند] به قرآن ایمان می آورند، و هر کس از گروه ها [چه یهود، چه نصاری و چه مشرکان] به آن کفر ورزد، وعده گاهش آتش است؛ پس [ای انسان!] درباره قرآن در تردید مباش که آن از سوی پروردگارت حق است، ولی بیشتر مردم [به خاطر کبر باطنی، لجاجت و جهل] ایمان [به آن] نمی آورند.}}
  
'''''«أَفَمن كانَ عَلى بَیّنة مِن رَبِّهِ ‌ویَتلوهُ شَاهِدٌ مِنهُ و مِن قَبلِهِ كِتـبُ مُوسَى ‌إِمَامًا و رَحمَةً أُوللكَ یُؤمِنونَ بِهِ...».'''''
+
[[محمد بن حسن صفار]] با دو واسطه از ابوالجارود و او از [[اصبغ بن نباته]] روایت کند که گفت: [[امیرالمومنین]] على علیه‌السلام مى فرمود: اگر بین اهل [[تورات]] باشم به تورات آن‌ها قضاوت نمایم و اگر بین اهل [[انجیل]] باشم به انجیل آن‌ها داورى کنم و بین اهل [[قرآن]] باشم به قرآن حکم نمایم و به خدا قسم هر آیه اى از آیات قرآن چه در روز نازل شده باشد و چه در شب، من به علم آن واقف هستم که درباره چه کسى نازل شده و یا درباره چه موضوعى نزول یافته است. سپس مردى از جا برخاست و گفت یا على آیا در قرآن آیه اى در شأن تو نازل گردیده است؟ فرمود: اى مرد مگر آیه {{متن قرآن|«أَفَمَنْ کانَ عَلى بَیّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ»}} را در [[سوره هود]] نخوانده اى.<ref> البرهان فی تفسیر القرآن.</ref>
  
بر ‌پایه روایات، مقصود از «مَن كانَ عَلى بَیِّنَة مِن ‌رَبِّه» رسول‌الله صلى الله علیه و آله و مقصود از «شَاهِدٌ» على علیه‌السلام است.
+
در یکى از روزهاى جمعه امیرالمؤمنین على علیه‌السلام روى منبر خطبه اى خواند و در ضمن آن فرمود: قسم به خدائى که دانه را در جوف زمین مى رویاند از براى هر مردى از [[قریش]] در کتاب خدا آیه اى نازل گردیده است و من آن آیات را می‌دانم. سپس مردى از جا برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین آیه اى که در قرآن درباره خودت نازل شده است کدام است؟ فرمود: مگر سوره هود را نخوانده اى؟ گفت: بلى خوانده ام. فرمود: به این آیه توجه نکردى که فرماید: {{متن قرآن|«أَفَمَنْ کانَ عَلى بَیّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ یتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ»}} باید بدانى کسى که از جانب خداوند بینه قرار گرفته است، محمد است و شاهد او نیز من هستم.<ref> امالى، شیخ طوسى.</ref>
  
==پانویس ==
+
جابر بن عبدالله بن یحیى و عباد بن عبدالله الاسدى گویند: از على علیه‌السلام شنیدیم که می‌فرمود براى هر مردى از قریش در کتاب آسمانى یک آیه یا دو آیه نازل شده است. مردى از وى پرسید یا على آیا براى شما هم آیه اى نازل شده است؟ در جواب فرمود: آیا آیه اى که در سوره هود است، قرائت کرده اى؟ که می‌فرماید {{متن قرآن|«أَفَمَنْ کانَ عَلى بَیّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ یتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ»}} در این آیه مراد از «بیّنة» [[محمد]] صلی الله علیه وآله است و من هم شاهدم.<ref> تفسیر عیاشى، کشف الغمه.</ref>
<references />
 
===منابع===
 
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 388
+
از مجاهد و عبدالله بن شداد روایت شده و نیز کلبى از ابوصالح او از [[ابن عباس]] روایت نموده که مراد از {{متن قرآن|«بیّنة من ربّی»}} در این آیه، [[رسول خدا]] است و مقصود از {{متن قرآن|«یَتلوه شاهد منه»}} على علیه‌السلام است.<ref> تفسیر ثعلبى.</ref>
 +
==پانویس==
 +
<references/>
 +
==منابع==
 +
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص388.
 +
*[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق،‌ ص456.
 +
{{قرآن}}
 +
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره هود]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۷

آیه 17 سوره هود را «آیه شاهد» نامیده‌اند:[۱]

مشاهده آیه در سوره

«أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَيَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إَمَامًا وَرَحْمَةً أُوْلَـئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَن يَكْفُرْ بِهِ مِنَ الأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَيُؤْمِنُونَ»

آیا کسانی که از سوی پروردگارشان بر دلیلی روشن [از بصیرت و بینش] متکی هستند و شاهدی از سوی او [چون قرآن برای تأیید آن دلیل روشن] از پی درآید و پیش از قرآن [هم] کتاب موسی در حالی که [برای مؤمنان] پیشوا و رحمت بود [بر حقّانیّت قرآن گواهی داده مانند کسانی می باشند که چنین نیستند] اینان [که متکی بر دلیل روشن اند] به قرآن ایمان می آورند، و هر کس از گروه ها [چه یهود، چه نصاری و چه مشرکان] به آن کفر ورزد، وعده گاهش آتش است؛ پس [ای انسان!] درباره قرآن در تردید مباش که آن از سوی پروردگارت حق است، ولی بیشتر مردم [به خاطر کبر باطنی، لجاجت و جهل] ایمان [به آن] نمی آورند.

مشاهده آیه در سوره


محمد بن حسن صفار با دو واسطه از ابوالجارود و او از اصبغ بن نباته روایت کند که گفت: امیرالمومنین على علیه‌السلام مى فرمود: اگر بین اهل تورات باشم به تورات آن‌ها قضاوت نمایم و اگر بین اهل انجیل باشم به انجیل آن‌ها داورى کنم و بین اهل قرآن باشم به قرآن حکم نمایم و به خدا قسم هر آیه اى از آیات قرآن چه در روز نازل شده باشد و چه در شب، من به علم آن واقف هستم که درباره چه کسى نازل شده و یا درباره چه موضوعى نزول یافته است. سپس مردى از جا برخاست و گفت یا على آیا در قرآن آیه اى در شأن تو نازل گردیده است؟ فرمود: اى مرد مگر آیه «أَفَمَنْ کانَ عَلى بَیّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ» را در سوره هود نخوانده اى.[۲]

در یکى از روزهاى جمعه امیرالمؤمنین على علیه‌السلام روى منبر خطبه اى خواند و در ضمن آن فرمود: قسم به خدائى که دانه را در جوف زمین مى رویاند از براى هر مردى از قریش در کتاب خدا آیه اى نازل گردیده است و من آن آیات را می‌دانم. سپس مردى از جا برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین آیه اى که در قرآن درباره خودت نازل شده است کدام است؟ فرمود: مگر سوره هود را نخوانده اى؟ گفت: بلى خوانده ام. فرمود: به این آیه توجه نکردى که فرماید: «أَفَمَنْ کانَ عَلى بَیّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ یتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ» باید بدانى کسى که از جانب خداوند بینه قرار گرفته است، محمد است و شاهد او نیز من هستم.[۳]

جابر بن عبدالله بن یحیى و عباد بن عبدالله الاسدى گویند: از على علیه‌السلام شنیدیم که می‌فرمود براى هر مردى از قریش در کتاب آسمانى یک آیه یا دو آیه نازل شده است. مردى از وى پرسید یا على آیا براى شما هم آیه اى نازل شده است؟ در جواب فرمود: آیا آیه اى که در سوره هود است، قرائت کرده اى؟ که می‌فرماید «أَفَمَنْ کانَ عَلى بَیّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ یتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ» در این آیه مراد از «بیّنة» محمد صلی الله علیه وآله است و من هم شاهدم.[۴]

از مجاهد و عبدالله بن شداد روایت شده و نیز کلبى از ابوصالح او از ابن عباس روایت نموده که مراد از «بیّنة من ربّی» در این آیه، رسول خدا است و مقصود از «یَتلوه شاهد منه» على علیه‌السلام است.[۵]

پانویس

  1. نهج الحق، علامه حلی، ص‌ 195.
  2. البرهان فی تفسیر القرآن.
  3. امالى، شیخ طوسى.
  4. تفسیر عیاشى، کشف الغمه.
  5. تفسیر ثعلبى.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن