آیه خُلع: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | در بخشى از آیه 229 [[سوره بقره]] | + | در بخشى از آیه 229 [[سوره بقره]]، (علاوه بر [[طلاق]] رجعی) به جواز «طلاق خُلع» در موردى خاص پرداخته شده؛ از این رو برخی به آن «آیه خُلع» گفته‌اند.<ref>الناسخ والمنسوخ، ابن حزم، ص29.</ref> جواز طلاق خلع در جایى است كه زن، هیچ‌گونه تمایلى به ادامه زندگى زناشویى نداشته باشد و زن و شوهر بیم داشته باشند كه نتوانند حدود الهى را رعایت كنند؛ در این صورت مانعى ندارد كه مقدارى مال به صورت عوض به شوهر داده شود تا زن را طلاق دهد: |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«... وَلاَ يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَأْخُذُواْ مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلاَّ أَن يَخَافَا أَلاَّ يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ»|سوره=2|آیه=229|ترجمه=... و برای شما حلال نیست از آنچه [به عنوان مهریه] به آنان پرداخته اید چیزی را بازستانید، مگر آنکه هر دو بترسند که حدود و مقرّرات خدا را [در روش همسرداری] برپا ندارند. پس شما [حاکمان شرع] اگر بترسید که آن دو نفر حدود خدا را برپا ندارند در آنچه زن برای رهایی خود [عوض طلاق] فدیه بپردازد، گناهی بر آنان نیست. اینها حدود خداست؛ پس از آنها تجاوز نکنید و کسانی که از حدود خدا تجاوز کنند، آنان بی تردید ستمکارند.}} |
| − | به نقلى، این آیه در شأن زن و شوهرى نازل شد كه زن از شوهرش متنفر بود و با وجود این، شوهر به او علاقه | + | در [[تفسیر قمی]] ذكر شده كه اين آيه درباره طلاق خلع نازل گرديده است. به نقلى، این [[آیه]] در شأن زن و شوهرى نازل شد كه زن از شوهرش متنفر بود و با وجود این، شوهر به او علاقه داشت. زن به [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله عرضه داشت اگر مرا از او جدا نكنى، بیم دارم از من كارى سرزند كه موجب نابودى‌ام شود و شوهر عرضه داشت باغستانى خرما [[مهریه|مهر]] او كرده‌ام. پیغمبر به زن فرمود: باغ را به او برگردان تا طلاقت دهد و زن چنین كرد و این آیه نازل شد.<ref> روض الجنان، ج 3، ص 274.</ref> |
| + | |||
| + | بیشتر مفسران برآنند كه این آیه، با آیه «[[آیه قنطار]]» یعنی {{متن قرآن|«و‌إِن أَردتُم استِبدالَ زَوج مَكانَ زَوج وَآتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنْطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئًا...»}} ([[سوره نساء]]/ 4،20)، [[نسخ]] نشده است.<ref>التبیان فی تفسیر القرآن، ج2، ص247.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۹: | سطر ۱۱: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * علی خراسانی، | + | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، 381. |
| + | *[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق، ص85. | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
نسخهٔ ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۴
در بخشى از آیه 229 سوره بقره، (علاوه بر طلاق رجعی) به جواز «طلاق خُلع» در موردى خاص پرداخته شده؛ از این رو برخی به آن «آیه خُلع» گفته‌اند.[۱] جواز طلاق خلع در جایى است كه زن، هیچ‌گونه تمایلى به ادامه زندگى زناشویى نداشته باشد و زن و شوهر بیم داشته باشند كه نتوانند حدود الهى را رعایت كنند؛ در این صورت مانعى ندارد كه مقدارى مال به صورت عوض به شوهر داده شود تا زن را طلاق دهد:
در تفسیر قمی ذكر شده كه اين آيه درباره طلاق خلع نازل گرديده است. به نقلى، این آیه در شأن زن و شوهرى نازل شد كه زن از شوهرش متنفر بود و با وجود این، شوهر به او علاقه داشت. زن به پیامبر صلى الله علیه وآله عرضه داشت اگر مرا از او جدا نكنى، بیم دارم از من كارى سرزند كه موجب نابودى‌ام شود و شوهر عرضه داشت باغستانى خرما مهر او كرده‌ام. پیغمبر به زن فرمود: باغ را به او برگردان تا طلاقت دهد و زن چنین كرد و این آیه نازل شد.[۲]
بیشتر مفسران برآنند كه این آیه، با آیه «آیه قنطار» یعنی «و‌إِن أَردتُم استِبدالَ زَوج مَكانَ زَوج وَآتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنْطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئًا...» (سوره نساء/ 4،20)، نسخ نشده است.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، 381.
- نمونه بینات در شأن نزول آیات، محمدباقر محقق، ص85.
