آیه حیض: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | ===آیه | + | آیه 222 [[سوره بقره]]، چگونگى معاشرت با زنان حائض را بیان كرده است؛ از این رو بعضى به آن «آیه حیض»<ref> السرائر، ج 1، ص 75؛ مستدرك الوسائل، ج 2، ص 39.</ref> یا «آیه مَحیض»<ref> تفسیر المیزان، ج 2، ص 213.</ref> گفتهاند. |
+ | {{قرآن در قاب|سوره=2|آیه=222|ترجمه=از تو درباره حیض می پرسند، بگو: حیض، حالت ناملایم و زیان باری است؛ پس در زمان حیض از [آمیزش با] زنان کناره گیری کنید، و با آنان نزدیکی ننمایید تا پاک شوند؛ و هنگامی که پاک شدند از جایی که خدا به شما فرمان داده با آنان آمیزش کنید. یقیناً خدا کسانی را که بسیار توبه می کنند، و کسانی را که خود را [با پذیرش انواع پاکی ها از همه آلودگی ها] پاکیزه می کنند. دوست دارد.}} | ||
+ | در [[شأن نزول]] این [[آیه]] آمده است: [[یهود]]، معاشرت با زنان حائض را به طور مطلق [[حرام]] دانسته و با آنان نشست و برخاست ننموده و به كلى از زنان در چنين حالتى دورى ميكردند. در مقابل اين حكم سخت، [[مسیحیت|نصارا]] معاشرت با این گونه زنان را مطلقاً جایز مىدانستند؛ حتى نزدیكى در آن وضعیت را نیز جایز مىشمردند. مشركان عرب به ویژه آنان كه در [[مدینه]] زندگى مىكردند، تحت تأثیر یهود، از زنان حایض جدا مىشدند. هنگامى كه درباره زنان حایض از [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله پرسیدند، این آیه نازل شد و از مسلمانان خواست هنگام حیض، فقط از آمیزش جنسی با آنها كناره گیرند.<ref> مجمع البیان، ج 2، ص 562؛ روض الجنان، ج 3، ص 230؛ تفسیر نمونه، ج 2، ص 136.</ref> | ||
− | + | ==پانویس== | |
+ | <references/> | ||
− | + | ==منابع== | |
+ | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص381. | ||
+ | *[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق، ص81. | ||
− | + | {{قرآن}} | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
[[رده:آیههای با عناوین خاص]] | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
+ | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
+ | [[رده:آیات الاحکام]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۰
آیه 222 سوره بقره، چگونگى معاشرت با زنان حائض را بیان كرده است؛ از این رو بعضى به آن «آیه حیض»[۱] یا «آیه مَحیض»[۲] گفتهاند.
در شأن نزول این آیه آمده است: یهود، معاشرت با زنان حائض را به طور مطلق حرام دانسته و با آنان نشست و برخاست ننموده و به كلى از زنان در چنين حالتى دورى ميكردند. در مقابل اين حكم سخت، نصارا معاشرت با این گونه زنان را مطلقاً جایز مىدانستند؛ حتى نزدیكى در آن وضعیت را نیز جایز مىشمردند. مشركان عرب به ویژه آنان كه در مدینه زندگى مىكردند، تحت تأثیر یهود، از زنان حایض جدا مىشدند. هنگامى كه درباره زنان حایض از پیامبر صلى الله علیه وآله پرسیدند، این آیه نازل شد و از مسلمانان خواست هنگام حیض، فقط از آمیزش جنسی با آنها كناره گیرند.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص381.
- نمونه بینات در شأن نزول آیات، محمدباقر محقق، ص81.