آیه حیض
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
آیه 222 سوره بقره، چگونگى معاشرت با زنان حائض را بیان كرده است؛ از این رو بعضى به آن «آیه حیض»[۱] یا «آیه مَحیض»[۲] گفتهاند.
در شأن نزول این آیه آمده است: یهود، معاشرت با زنان حائض را به طور مطلق حرام دانسته و با آنان نشست و برخاست ننموده و به كلى از زنان در چنين حالتى دورى ميكردند. در مقابل اين حكم سخت، نصارا معاشرت با این گونه زنان را مطلقاً جایز مىدانستند؛ حتى نزدیكى در آن وضعیت را نیز جایز مىشمردند. مشركان عرب به ویژه آنان كه در مدینه زندگى مىكردند، تحت تأثیر یهود، از زنان حایض جدا مىشدند. هنگامى كه درباره زنان حایض از پیامبر صلى الله علیه وآله پرسیدند، این آیه نازل شد و از مسلمانان خواست هنگام حیض، فقط از آمیزش جنسی با آنها كناره گیرند.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص381.
- نمونه بینات در شأن نزول آیات، محمدباقر محقق، ص81.