آیه حیض: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه حيض را به آیه حیض منتقل کرد)
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
آیه 222 [[سوره بقره]]/2 چگونگى معاشرت با زنان حایض را بیان كرده كه بعضى به آن، «آیه حیض»<ref> السرائر، ج‌ 1، ص‌ 75؛ مستدرك الوسائل، ج‌ 2، ص‌ 39.</ref> یا محیض<ref> المیزان، ج‌ 2، ص‌ 213.</ref> گفته‌اند. در شأن نزول آیه آمده است: یهود، معاشرت با این گونه زنان را به طور مطلق حرام و ‌نصارا مطلقاً جایز مى‌دانستند؛ حتى نزدیكى در آن وضعیت را نیز جایز مى‌شمردند.
+
آیه 222 [[سوره بقره]]، چگونگى معاشرت با زنان حائض را بیان كرده است؛ از این رو بعضى به آن «آیه حیض»<ref> السرائر، ج‌ 1، ص‌ 75؛ مستدرك الوسائل، ج‌ 2، ص‌ 39.</ref> یا «آیه مَحیض»<ref> تفسیر المیزان، ج‌ 2، ص‌ 213.</ref> گفته‌اند.  
 +
{{قرآن در قاب|سوره=2|آیه=222|ترجمه=از تو درباره حیض می پرسند، بگو: حیض، حالت ناملایم و زیان باری است؛ پس در زمان حیض از [آمیزش با] زنان کناره گیری کنید، و با آنان نزدیکی ننمایید تا پاک شوند؛ و هنگامی که پاک شدند از جایی که خدا به شما فرمان داده با آنان آمیزش کنید. یقیناً خدا کسانی را که بسیار توبه می کنند، و کسانی را که خود را [با پذیرش انواع پاکی ها از همه آلودگی ها] پاکیزه می کنند. دوست دارد.}}
 +
در [[شأن نزول]] این [[آیه]] آمده است: [[یهود]]، معاشرت با زنان حائض را به طور مطلق [[حرام]] دانسته و با آنان نشست و برخاست ننموده و به كلى از زنان در چنين حالتى دورى مي‌كردند. در مقابل اين حكم سخت، ‌[[مسیحیت|نصارا]] معاشرت با این گونه زنان را مطلقاً جایز مى‌دانستند؛ حتى نزدیكى در آن وضعیت را نیز جایز مى‌شمردند. مشركان عرب به ویژه آنان كه در [[مدینه]] زندگى مى‌كردند، تحت تأثیر یهود، از زنان حایض جدا مى‌شدند. هنگامى كه درباره زنان حایض از [[پیامبر]] صلى الله علیه وآله پرسیدند، این آیه نازل شد و از مسلمانان خواست هنگام حیض، فقط از آمیزش جنسی با آنها كناره ‌گیرند.<ref> مجمع البیان، ج‌ 2، ص‌ 562‌؛ روض الجنان، ج‌ 3، ص‌ 230؛ تفسیر نمونه، ج ‌2، ص‌ 136.</ref>
  
مشركان عرب به ویژه آنان كه در [[مدینه]] زندگى مى‌كردند، تحت تأثیر یهود از زنان حایض جدا مى‌شدند. هنگامى كه درباره زنان حایض از پیامبر صلى الله علیه و آله پرسیدند، این آیه نازل شد و از مسلمانان خواست هنگام حیض، فقط از آمیزش با آن‌ها كناره ‌گیرند:<ref> مجمع البیان، ج‌ 2، ص‌ 562‌؛ روض الجنان، ج‌ 3، ص‌ 230؛ نمونه، ج ‌2، ص‌ 136.</ref>
+
==پانویس==
 +
<references/>
  
«{{متن قرآن| و‌يسلونَكَ عَنِ‌المَحيضِ قُل هُوَ أَذىً فَاعتَزِلُوا النِّساءَ فِى‌المَحِيض و‌لاَ‌تَقرَبُوهُنَّ حتّى يطهُرن...}}».
 
==پانویس ==
 
<references />
 
 
==منابع==
 
==منابع==
 +
* [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص381.
 +
*[[نمونه بینات در شأن نزول آیات]]، محمدباقر محقق،‌ ص81.
 +
 +
{{قرآن}}
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 381
 
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیات سوره بقره]]
 
[[رده:آیات سوره بقره]]
 +
[[رده:آیات الاحکام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۰

آیه 222 سوره بقره، چگونگى معاشرت با زنان حائض را بیان كرده است؛ از این رو بعضى به آن «آیه حیض»[۱] یا «آیه مَحیض»[۲] گفته‌اند.

مشاهده آیه در سوره

وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ ۖ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ ۖ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ يَطْهُرْنَ ۖ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ

از تو درباره حیض می پرسند، بگو: حیض، حالت ناملایم و زیان باری است؛ پس در زمان حیض از [آمیزش با] زنان کناره گیری کنید، و با آنان نزدیکی ننمایید تا پاک شوند؛ و هنگامی که پاک شدند از جایی که خدا به شما فرمان داده با آنان آمیزش کنید. یقیناً خدا کسانی را که بسیار توبه می کنند، و کسانی را که خود را [با پذیرش انواع پاکی ها از همه آلودگی ها] پاکیزه می کنند. دوست دارد.

مشاهده آیه در سوره


در شأن نزول این آیه آمده است: یهود، معاشرت با زنان حائض را به طور مطلق حرام دانسته و با آنان نشست و برخاست ننموده و به كلى از زنان در چنين حالتى دورى مي‌كردند. در مقابل اين حكم سخت، ‌نصارا معاشرت با این گونه زنان را مطلقاً جایز مى‌دانستند؛ حتى نزدیكى در آن وضعیت را نیز جایز مى‌شمردند. مشركان عرب به ویژه آنان كه در مدینه زندگى مى‌كردند، تحت تأثیر یهود، از زنان حایض جدا مى‌شدند. هنگامى كه درباره زنان حایض از پیامبر صلى الله علیه وآله پرسیدند، این آیه نازل شد و از مسلمانان خواست هنگام حیض، فقط از آمیزش جنسی با آنها كناره ‌گیرند.[۳]

پانویس

  1. السرائر، ج‌ 1، ص‌ 75؛ مستدرك الوسائل، ج‌ 2، ص‌ 39.
  2. تفسیر المیزان، ج‌ 2، ص‌ 213.
  3. مجمع البیان، ج‌ 2، ص‌ 562‌؛ روض الجنان، ج‌ 3، ص‌ 230؛ تفسیر نمونه، ج ‌2، ص‌ 136.

منابع

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن