سبیعه بنت حارث
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
سبیعه بنت الحارث اسلمى، از زنان مسلمان و مهاجر در صدر اسلام بود.[۱] بر حسب نقل برخى مفسران، وى پس از صلح حدیبیه (سال ششم) اسلام اختیار کرده و با ترک همسر کافرش نزد رسول خدا (صلى الله علیه و آله) آمد.
شوهرش به موجب یکى از بندهاى صلح نامه، خواستار بازگرداندن «سبیعه» توسط پیامبر (صلى الله علیه و آله) شد. در این باره آیه ۱۰ سوره ممتحنه نازل شد و به آن حضرت ابلاغ گردید تا زنان مهاجر را از حیث درستى ایمان بیازماید و در صورت تأیید، از بازگرداندن ایشان خوددارى کند.[۲]
پانویس
- پرش به بالا ↑ الطّبقات، ج۸، ص۲۸۷؛ الاصابه، ج۸، ص۱۷۱ و ۱۷۳؛ تهذیب الکمال، ج۳۵، ص۱۹۳.
- پرش به بالا ↑ اسباب النّزول، واحدى، ص۳۶۱؛ مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۴۱۰؛ زادالمسیر، ج۸، ص۷.
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۱۵، صفحه ۵۴۰.