آیه امانات
آیه 58 سوره نساء كه به بازگرداندن امانت‌ها به صاحبانش دستور داده، «آیه امانات» نام گرفته است.[۱]
در شأن نزول این آیه آمده است كه چون پیامبر صلى الله علیه وآله مكه را فتح كرد، عثمان بن طلحه (كلیددار كعبه) درِ كعبه را بست و بر بام آن بالا رفت و از دادن كلید سرباز زد. حضرت على علیه‌السلام بر بالاى كعبه رفت و كلید را از او گرفت و در را باز كرد و پیامبر صلى الله علیه وآله وارد كعبه شد و نماز به جاى آورد. پس از اداى نماز، عباس بن عبدالمطلب پیشنهاد كرد كلید به او سپرده شود تا ضمن سقایت حاجیان، كلیددارى كعبه را نیز عهده دار باشد؛ پس خداوند این آیه را نازل فرمود.
پس از نزول آیه، رسول خدا صلى الله علیه وآله به على علیه‌السلام فرمود: كلید را به عثمان بازگرداند. على علیه‌السلام كلید را برگرداند و از او دلجویى كرد. عثمان گفت: آنجا به قهر و اكنون به لطف برخورد كردى، سبب چیست؟ امام على علیه‌السلام آیه را براى او خواند و عثمان با جارى ساختن شهادتین بر زبان، مسلمان شد.[۲]
همچنین در روايات متعدّد، منظور از امانت، رهبرى جامعه معرّفى شده كه اهلش اهل بيت عليهم‌السلام مى‌باشند و اين مصداق بارز عمل به اين آيه است.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص372.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج2، ص88.
