لبن

لبن در زبان عربی به معنای شير است، و آن اسم جنس است. جمع: البان.

محتویات

«وَإِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَبَنًا خَالِصًا سَائِغًا لِلشَّارِبِينَ».^[۱]

عن جعفر (ع) عن ابيه: «ان عليّاً كان يستحبّ ان يفطر على اللبن».^[۲] امام علی (ع) مستحب می دانست که با شیر افطار کند.
رسول الله (ص): «توقّوا على اولادكم من لبن البغىّ من النساء والمجنونة، فان اللبن يُعدى».^[۳] فرزندان خود را از شیر زنان گناهکار و دیوانه بازدارید، زیرا شیر تأثیر خود را می گذارد.
علىّ (ع): «اذا ضعف المسلم فليأكل اللحم واللبن ... حسو اللبن شفاء من كلّ داء».^[۴] هنگام غلبه ضعف بر بدن، شیر و گوشت بخورید ... کم کم خوردن شیر شفاء هر بیماری است.
ابوعبدالله (ع): «كان النبىّ (ص) اذا شرب اللبن قال: اللهم بارك لنا فيه و زدنا منه».^[۵] پیامبر موقع خوردن شیر می‌فرمود خداوندا در شیر به ما برکت بده و برای ما آن را زیاد کن.
عنه (ع): «اللبن طعام المرسلين».^[۶] شیر غذای پیامبران است.
عن ابى عبدالله (ع): «نهى النبى (ص) ان يشاب اللبن بالماء للبيع».^[۷] پیامبر از مخلوط کردن شیر با آب برای فروش نهی کرد.