طوبی

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

طوبی مؤنّث اطیب به معناى پاکیزه، اسم درختى است در بهشت که ریشه آن در خانه رسول خدا صلى الله علیه و آله است.

در اینجا طوبی به معناى درخت بهشتى مورد نظر است و واژه «طوبی» یک بار در قرآن آمده است:

«اَلَّذینَ ءامَنوا وعَمِلُوا الصّلِحتِ طوبى لَهُم...». (سوره رعد(۱۳)/۲۹)

با توجه به آیه کریمه، این نکات بدست می آید:

1. ایمان و عمل صالح، مایه بهره مندى از درخت طوبى در بهشت است.
2. بهشتیان، بهره مند از درخت طوبى در بهشت هستند.

منابع

• فرهنگ قرآن، جلد ۱۹، صص ۲۳۲-۲۳۱.