سنجش مقاله انجام نشده است

طه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (سنجش شناسه)
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{خوب}}
 
{{خوب}}
  
طه، دو حرف از [[حروف مقطعه]] است که در ابتدای [[سوره طه]] که بیستمین سوره قرآن که سوره ای مکی است قرار گرفته است.<ref>سوره طه، همین دانشنامه</ref>
+
«طه»، از «[[حروف مقطعه]]» [[قرآن|قرآن کریم]] است که در ابتدای [[سوره طه]] قرار گرفته و اولین [[آیه]] آن به شمار می رود. در مفهوم این تعبیر قرآنی معانی متعددی گفته شده است.  
  
 
==منظور از طه==
 
==منظور از طه==
در روايتى از [[امام صادق]] عليه السلام «طه» از اسامى پيامبر صلى الله عليه و آله دانسته شده است <ref>تفسير نورالثقلين، ج3، ص367، ح2؛ معانى الاخبار، ص22، ح1؛ البرهان، ج3، ص748، ح2.</ref> كه به معناى «يا طالب الحق الهادى اليه» مى باشد.<ref>البرهان، ج3، ص748، ح3.</ref>
+
در روایتى از [[امام صادق]] علیه السلام «طه» از اسامى [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه و آله دانسته شده است<ref>تفسیر نورالثقلین، ج۳، ص۳۶۷، ح۲؛ معانى الاخبار، ص۲۲، ح۱؛ البرهان، ج۳، ص۷۴۸، ح۲.</ref> که به معناى «یا طالب الحق الهادى الیه» مى باشد.<ref>البرهان، ج۳، ص۷۴۸، ح۳.</ref> و در روایت دیگر از آن حضرت به معناى طهارت [[اهل بیت]] علیهم السلام آمده است.<ref>تأویل الآیات الظّاهره، ص ۳۰۴؛ البرهان، ج۳، ص ۴۸، ح۳.</ref>
  
و در روايت ديگر از آن حضرت به معناى طهارت [[اهل بيت]] عليهم السلام آمده است.<ref>تأويل الآيات الظّاهره، ص 304؛ البرهان، ج3، ص 48، ح3.</ref>  
+
برخى از مفسران، آن را به معناى «یا رجل» که مقصود [[پیامبر اسلام|محمد]] صلى الله علیه و آله است دانسته و با توجه به بعضى روایات گفته اند: [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله هنگام [[تهجد|تهجّد]]، روى انگشتان پاها یا روى یک پا قرار مى گرفت تا رنج بیشترى تحمّل کند، خداوند فرمود: هر دو پا را روى زمین قرار ده و تا این حدّ خود را به مشقت نینداز، مطابق با آیه بعد که می گوید:{{متن قرآن|«مَا أَنْزَلْنَا عَلَیک الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ»}}([[سوره طه]]/آیه۲)؛ ما این قرآن را بر تو نازل ننمودیم که به مشقت و سختی بیفتی‏".<ref>الدرالمنثور، ج۵، ص۵۵۰؛ البرهان، ج۳، ص۷۴۸، ح۴-۵؛ الکشاف، ج۳، ص۴۹؛ المیزان، ج۱۴، ص۱۲۵-۱۲۶.</ref> <ref>فرهنگ قرآن، جلد ۱۹، صفحه ۲۴۶.</ref>
  
برخى از مفسران، آن را به معناى «يا رجل» كه مقصود محمد صلى الله عليه و آله است دانسته و با توجه به بعضى روايات گفته اند: [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله هنگام تهجّد، روى انگشتان پاها يا روى يك پا قرار مى گرفت تا رنج بيشترى تحمّل كند، خداوند فرمود: هر دو پا را روى زمين قرار ده و تا اين حدّ خود را به مشقت نينداز مطابق با آیه بعد که می گوید:"ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى؛ ما این قرآن را بر تو نازل ننمودیم که به مشقت و سختی بیفتی‏" <ref>الدرالمنثور، ج5، ص550؛ البرهان، ج3، ص748، ح4-5؛ الكشاف، ج3، ص49؛ الميزان، ج14، ص125-126.</ref> <ref>فرهنگ قرآن، جلد 19، صفحه 246.</ref>
+
اما صورت کاملتر این روایت در کتاب «[[الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور (کتاب)|الدر المنثور]]» [[جلال الدین سیوطی|سیوطی]] به این صورت آمده است: أخرج ابن مردویه عن علی قال: لما نزل على النبی ص: {{متن قرآن|«یا أَیهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ*اللَّیلَ إِلَّا قَلِیلًا»}}([[سوره مزمل]]/آیه۱-۲)- قام اللیل کله حتى تورمت قدماه- فجعل یرفع رجلا و یضع رجلا فهبط علیه جبریل- فقال: «طه» یعنی الأرض بقدمیک یا محمد- {{متن قرآن|«مَا أَنْزَلْنَا عَلَیک الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ»}} و أنزل- {{متن قرآن|«فَاقْرَءُوا مَا تَیسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ»}} (سوره مزمل/آیه ۲۰). ابن مردویه از [[امام علی علیه السلام|على]] (ع) روایت کرده که فرمود: وقتى آیه‏{{متن قرآن|«یا أَیهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ*اللَّیلَ إِلَّا قَلِیلًا»}} نازل شد، همه شب‏ها تمامى شب را به عبادت پرداخت، تا آنجا که پاهایش متورم شد، ناگزیر یک پا را بلند مى‏ کرد تا خستگیش رفع شود، بار دیگر آن را به زمین مى ‏گذاشت، پاى دیگر را بلند مى‏ کرد، تا آنکه [[جبرئیل|جبرئیل]] نازل شد و گفت: "طه" یعنى هر دو پایت را به زمین بگذار اى محمد" {{متن قرآن|«مَا أَنْزَلْنَا عَلَیک الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ»}} و نیز این آیه را آورد: {{متن قرآن|«فَاقْرَءُوا مَا تَیسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ»}}.
  
اما صورت کاملتر این روایت در کتاب الدر المنثور سیوطی به این صورت آمده است:
+
[[علامه طباطبایى|علامه طباطبائی]] (ره) به کمک این نقل از روایت احتمال می دهند که اصل داستان و ریشه آن چنین باشد که رسول خدا (ص) آن قدر بر پاهاى خود در نمازهایی که می خواند ایستاد تا متورم گردید. پس ناچار گاهی یکى را بر مى‏ داشت و دیگرى را مى‏ گذاشت، و یا سینه کف پا و یا انگشتان پا را به زمین مى‏ گذاشتند (و با این کار درد پایشان را تسکین می دادند) پس این آیات نازل گردید که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خود را به سختی نیاندازند و از نمازهای خود بکاهند.
  
أخرج ابن مردويه عن علي قال: لما نزل على النبي ص: «يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا»- قام الليل كله حتى تورمت قدماه- فجعل يرفع رجلا و يضع رجلا فهبط عليه جبريل- فقال: «طه» يعني الأرض بقدميك يا محمد- «ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‏» و أنزل- «فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ».
+
علامه با این توجیه احتمال می دهند که عبارت "یعنی الأرض بقدمیک یا محمد: یعنی بر زمین بگذار دو پایت را ای محمد" را راوی خود به عنوان توضیحی که به ذهنش رسیده آورده باشد، چرا که با وجود آن، صدر و ذیل روایت با هم تطبیق ندارند یعنی نمی شود از یک سو گفته شده باشد پیامبر اکرم (ص) بخاطر تسکین درد پایش بر روی یک پا می ایستاد و از طرف دیگر بگوید اکنون برای رفع خستگی پاهایت هر دوی آنها را بر زمین بگذار. علاوه بر اینکه این معنا با قرائت‏هاى وارده که کلمه "طه" را دو حرف از [[حروف مقطعه]] دانسته‏ اند مانند سایر حروف مقطعه اول [[سوره]] ‏ها (نه یک کلمه) نمى ‏سازد.<ref>رجوع کنید: تفسیر المیزان، ج۱۴، ص ۱۲۵ تا ۱۲۸.</ref>
 
 
ابن مردويه از على (ع) روايت كرده كه فرمود: وقتى آيه‏" يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا" نازل شد، همه شب‏ها تمامى شب را به عبادت پرداخت، تا آنجا كه پاهايش متورم شد، ناگزير يك پا را بلند مى‏كرد تا خستگيش رفع شود، بار ديگر آن را به زمين مى‏گذاشت، پاى ديگر را بلند مى‏كرد تا آنكه جبرئيل نازل شد و گفت:" طه" يعنى هر دو پايت را به زمين بگذار اى محمد" ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‏" و نيز اين آيه را آورد:" فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ".
 
 
 
علامه طباطبائی ره به کمک این نقل از روایت احتمال می دهند که كه اصل داستان و ريشه آن چنین باشد که رسول خدا (ص) آن قدر بر پاهاى خود در نمازهایی که می خواند ايستاد تا متورم گردید. پس ناچار گاهی يكى را بر مى‏داشت و ديگرى را مى‏گذاشت، و يا سينه كف پا و يا انگشتان پا را به زمين مى‏گذاشتند (و با این کار درد پایشان را تسکین می دادند) پس این آیات نازل گردید که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خود را به سختی نیاندازند و از نمازهای خود بکاهند.
 
 
 
علامه با این توجیه احتمال می دهند که عبارت "يعني الأرض بقدميك يا محمد: یعنی بر زمین بگذار دو پایت را ای محمد" را راوی خود به عنوان توضیحی که به ذهنش رسیده آورده باشد چرا که با وجود آن صدر و ذیل روایت با هم تطبیق ندارند یعنی نمی شود از یک سو گفته شده باشد پیامبر اکرم (ص) بخاطر تسکین درد پایش بر روی یک پا می ایستاد و از طرف دیگر بگوید اکنون برای رفع خستگی پاهایت هر دوی آنها را بر زمین بگذار علاوه بر اینکه اين معنا با قرائت‏هاى وارده كه كلمه" طه" را دو حرف از حروف مقطعه دانسته‏ اند مانند ساير حروف مقطعه اول سوره ‏ها (نه یک کلمه) نمى ‏سازد.<ref>رجوع کنید: تفسیر المیزان، ج14، ص 125 تا 128</ref>
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 +
==منابع==
  
==منابع==
+
*[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، اکبر هاشمی رفسنجانی و جمعی از محققان مرکز فرهنگ و معارف قرآن، مؤسسه بوستان کتاب قم،چاپ دوم، ۱۳۸۳ ه. ش.
*فرهنگ قرآن، اكبر هاشمي رفسنجاني و جمعي از محققان مركز فرهنگ و معارف قرآن، مؤسسه بوستان كتاب قم،چاپ دوم، 1383 ه. ش
+
*[[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]]، محمد حسین طباطبائی، موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، ۱۳۹۰ ه. ق.
*تفسیر المیزان ، محمد حسین طباطبائی، موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، 1390 ه. ق
+
*[[سوره طه]]، همین دانشنامه.
*سوره طه، همین دانشنامه
 
  
 
{{قرآن}}
 
{{قرآن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۱۹


«طه»، از «حروف مقطعه» قرآن کریم است که در ابتدای سوره طه قرار گرفته و اولین آیه آن به شمار می رود. در مفهوم این تعبیر قرآنی معانی متعددی گفته شده است.

منظور از طه

در روایتى از امام صادق علیه السلام «طه» از اسامى پیامبر صلى الله علیه و آله دانسته شده است[۱] که به معناى «یا طالب الحق الهادى الیه» مى باشد.[۲] و در روایت دیگر از آن حضرت به معناى طهارت اهل بیت علیهم السلام آمده است.[۳]

برخى از مفسران، آن را به معناى «یا رجل» که مقصود محمد صلى الله علیه و آله است دانسته و با توجه به بعضى روایات گفته اند: رسول خدا صلى الله علیه و آله هنگام تهجّد، روى انگشتان پاها یا روى یک پا قرار مى گرفت تا رنج بیشترى تحمّل کند، خداوند فرمود: هر دو پا را روى زمین قرار ده و تا این حدّ خود را به مشقت نینداز، مطابق با آیه بعد که می گوید:«مَا أَنْزَلْنَا عَلَیک الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ»(سوره طه/آیه۲)؛ ما این قرآن را بر تو نازل ننمودیم که به مشقت و سختی بیفتی‏".[۴] [۵]

اما صورت کاملتر این روایت در کتاب «الدر المنثور» سیوطی به این صورت آمده است: أخرج ابن مردویه عن علی قال: لما نزل على النبی ص: «یا أَیهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ*اللَّیلَ إِلَّا قَلِیلًا»(سوره مزمل/آیه۱-۲)- قام اللیل کله حتى تورمت قدماه- فجعل یرفع رجلا و یضع رجلا فهبط علیه جبریل- فقال: «طه» یعنی الأرض بقدمیک یا محمد- «مَا أَنْزَلْنَا عَلَیک الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ» و أنزل- «فَاقْرَءُوا مَا تَیسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ» (سوره مزمل/آیه ۲۰). ابن مردویه از على (ع) روایت کرده که فرمود: وقتى آیه‏«یا أَیهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ*اللَّیلَ إِلَّا قَلِیلًا» نازل شد، همه شب‏ها تمامى شب را به عبادت پرداخت، تا آنجا که پاهایش متورم شد، ناگزیر یک پا را بلند مى‏ کرد تا خستگیش رفع شود، بار دیگر آن را به زمین مى ‏گذاشت، پاى دیگر را بلند مى‏ کرد، تا آنکه جبرئیل نازل شد و گفت: "طه" یعنى هر دو پایت را به زمین بگذار اى محمد" «مَا أَنْزَلْنَا عَلَیک الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ» و نیز این آیه را آورد: «فَاقْرَءُوا مَا تَیسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ».

علامه طباطبائی (ره) به کمک این نقل از روایت احتمال می دهند که اصل داستان و ریشه آن چنین باشد که رسول خدا (ص) آن قدر بر پاهاى خود در نمازهایی که می خواند ایستاد تا متورم گردید. پس ناچار گاهی یکى را بر مى‏ داشت و دیگرى را مى‏ گذاشت، و یا سینه کف پا و یا انگشتان پا را به زمین مى‏ گذاشتند (و با این کار درد پایشان را تسکین می دادند) پس این آیات نازل گردید که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خود را به سختی نیاندازند و از نمازهای خود بکاهند.

علامه با این توجیه احتمال می دهند که عبارت "یعنی الأرض بقدمیک یا محمد: یعنی بر زمین بگذار دو پایت را ای محمد" را راوی خود به عنوان توضیحی که به ذهنش رسیده آورده باشد، چرا که با وجود آن، صدر و ذیل روایت با هم تطبیق ندارند یعنی نمی شود از یک سو گفته شده باشد پیامبر اکرم (ص) بخاطر تسکین درد پایش بر روی یک پا می ایستاد و از طرف دیگر بگوید اکنون برای رفع خستگی پاهایت هر دوی آنها را بر زمین بگذار. علاوه بر اینکه این معنا با قرائت‏هاى وارده که کلمه "طه" را دو حرف از حروف مقطعه دانسته‏ اند مانند سایر حروف مقطعه اول سوره ‏ها (نه یک کلمه) نمى ‏سازد.[۶]

پانویس

  1. تفسیر نورالثقلین، ج۳، ص۳۶۷، ح۲؛ معانى الاخبار، ص۲۲، ح۱؛ البرهان، ج۳، ص۷۴۸، ح۲.
  2. البرهان، ج۳، ص۷۴۸، ح۳.
  3. تأویل الآیات الظّاهره، ص ۳۰۴؛ البرهان، ج۳، ص ۴۸، ح۳.
  4. الدرالمنثور، ج۵، ص۵۵۰؛ البرهان، ج۳، ص۷۴۸، ح۴-۵؛ الکشاف، ج۳، ص۴۹؛ المیزان، ج۱۴، ص۱۲۵-۱۲۶.
  5. فرهنگ قرآن، جلد ۱۹، صفحه ۲۴۶.
  6. رجوع کنید: تفسیر المیزان، ج۱۴، ص ۱۲۵ تا ۱۲۸.

منابع

  • فرهنگ قرآن، اکبر هاشمی رفسنجانی و جمعی از محققان مرکز فرهنگ و معارف قرآن، مؤسسه بوستان کتاب قم،چاپ دوم، ۱۳۸۳ ه. ش.
  • تفسیر المیزان، محمد حسین طباطبائی، موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، ۱۳۹۰ ه. ق.
  • سوره طه، همین دانشنامه.
قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن