قاموس قرآن: أَزَف
نسخهٔ تاریخ ۵ ژانویهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۰:۴۸ توسط سید مهدی خدایی (بحث | مشارکتها)
نزديك شدن وقت
أَزَف
نزديك شدن وقت «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ» [۱] يعني نزديك شونده نزديك شد. مراد روز قيامت است. و نيز عجله، و خوب شدن زخم معني شده است، راغب گويد در آن، گذشته از نزديكي، ضيق وقت نيز مراد است. «وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ» [۲]، آنها را از روز نزديك شونده بترسان، روز قيامت از نظر واقع نزديك و نزديك شونده است، گر چه ما آنرا دور ميدانيم«إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَ نَرٰاهُ قَرِيباً» [۳] «اقْتَرَبَ لِلنّٰاسِ حِسٰابُهُمْ وَ هُمْ فِي غَفْلَةٍ» [۴]
أَزَف در ایات قرآن
أَزِفَتِ
- أَزِفَتِ الْآزِفَةُ [۵]
الْآزِفَةُ
- أَزِفَتِ الْآزِفَةُ [۶]
- وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَناجِرِ كاظِمينَ ما لِلظَّالِمينَ مِنْ حَميمٍ وَ لا شَفيعٍ يُطاعُ [۷]
پانویس
منابع
- قاموس قرآن، قرشی بنابی، علی اکبر، تهران: دارالکتب الاسلامیه، 1307