آیه زکات
آیه ۶۰ سوره توبه «آیه زکات» نامیده شده است. مراد از صدقه در اين آيه، «زکات» واجب است. برخى این آیه را «آیه صدقه»[۱] یا «آیه صدقات»[۲] نیز نامیدهاند.
ابوسعید خدری در شأن نزول آیه مذکور مىگوید: این آیه و آیات قبل و بعد آن، درباره کسانى نازل شده که به پیامبر صلى الله علیه وآله در تقسیم غنایم اعتراض مىکردند و مىگفتند: با ما به عدالت رفتار کن. پیامبر فرمود: واى بر شما! اگر من به عدالت رفتار نکنم، چه کسى به عدالت رفتار مىکند.[۳]
در این آیه موارد مصرف زكات بیان شده که عبارتند از: فقیران، مسکینان، متولیان گردآورى زکات، مؤلّفةُ قُلُوبِهِم[۴]، آزاد ساختن بردگان، اداى دین وامداران، مصرف در راه خدا و کمک به در راه ماندگان.[۵]
همچنین «آیه زکات» گاهی به آیه ۱۰۳ سوره توبه گفته می شود که واجب بودن پرداخت زکات را بیان می کند. در واقع حكم زكات در مكّه نازل شده است، امّا به علّت كمى مسلمانان و اندك بودن كسانى كه زكات به آنان تعلق گرفته بود، خودشان اقدام به پرداخت زكات مىكردند. پس از تشكيل حكومت اسلامى در مدينه، مسألهى گرفتن زكات از مردم و واريز كردن آن به بيتالمال و تمركز آن توسط حاكم اسلامى در این آیه مطرح شد:
پانویس
- ↑ احکام القرآن، ابنالعربى، ج ۱، ص ۲۳۸.
- ↑ قرطبى، ج۲، ص۱۶۲؛ ابنکثیر، ج۱، ص۲۱۴.
- ↑ اسباب النزول، واحدى، ص۲۰۵؛ روض الجنان، ج۹، ص۲۷۱.
- ↑ علامه طباطبائی می گوید مقصود از" مؤلفة قلوبهم" کسانى هستند که با دادن سهمى از زکات به ایشان، دلهایشان متمایل مىشود که به اسلام درآیند، و یا مسلمانان را در دفع دشمن کمک کنند، و یا در برآوردن پارهاى از حوائج دینى کمک کنند.(المیزان فی تفسیر القرآن، ج۹، ص۳۱۱)
- ↑ الاتقان، ج۲، ص۴۷؛ التمهید، ج۲، ص۳۵۱.
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص۳۸۵.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج۳، ص۴۴۶.
- المیزان فی تفسیر القرآن، علامه طباطبایی.