سبیعه بنت حارث
سبیعه بنت الحارث اسلمى، از زنان مسلمان و مهاجر در صدر اسلام بود.[۱] بر حسب نقل برخى مفسران، وى پس از صلح حدیبیه (سال ششم) اسلام اختیار کرده و با ترک همسر کافرش نزد رسول خدا (صلى الله علیه و آله) آمد.
شوهرش به موجب یکى از بندهاى صلح نامه، خواستار بازگرداندن «سبیعه» توسط پیامبر (صلى الله علیه و آله) شد. در این باره آیه ۱۰ سوره ممتحنه نازل شد و به آن حضرت ابلاغ گردید تا زنان مهاجر را از حیث درستى ایمان بیازماید و در صورت تأیید، از بازگرداندن ایشان خوددارى کند.[۲]
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۱۵، صفحه ۵۴۰.