آیه حفظ
خداوند در همه اعصار، خود حفظ قرآن کریم را به عهده دارد. بر این موضوع در آیه 9 سوره حجر تصریح شده و از همین رو «آیه حفظ» نام گرفته است:[۱]
به گواهى و وعده خدا در اين آيه، هيچ گونه تحريف و تغييرى در قرآن رخ نداده، چنانكه در آيات ديگر نيز اين مطلب آمده است، از جمله آيه 42 سوره فصلت: «لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ» هيچگونه باطلى از هيچ طريقى به قرآن راه ندارد. و اگر رواياتى را ديديم كه در آن به تحريف قرآن اشاره‌اى دارد؛ يا جعلى است و يا مراد تحريف در معنا و عمل، تفسير به رأى و سليقه و كنارزدن قرآن شناسان اصلى يعنى اهل‌بيت پيامبر عليهم السلام مى‌باشد.
علاوه بر وعده خداوند مبنى بر حفاظت از قرآن، مسلمانان از آغاز، قرآن را حفظ كرده و در نوشتن و حفظ آن جدّى بودند، حتّى آموزش قرآن را مهریه زنان قرار مى‌دادند، در نمازها مى‌خواندند و كاتبان وحى افراد متعدّد بودند كه يكى از آنان حضرت على عليه السلام بود و اهل بيت عليهم السلام مردم را به همين قرآن موجود دعوت مى‌كردند. به علاوه حديث ثقلين از شخص پیامبر صلی الله علیه وآله كه فرمودند: «من دو چيز گرانبها در ميان شما مى‌گذارم؛ يكى قرآن و ديگرى اهل بيتم، كه اين دو هرگز از هم جدا نمى‌شوند و اگر شما به هر دو تمسك كنيد، هرگز گمراه نخواهيد شد»، گواه ديگرى بر سلامت قرآن است و به راستى مگر مى‌توان گفت رسالت پيامبر، ثابت ولى كتابش متغير است؟!
پانویس
- ↑ البیان فی تفسیر القرآن، ص 208.
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص381.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج4، ص444.
