منابع و پی نوشتهای ضعیف
جامعیت مقاله متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

شب عاشورا: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(الگو: مناسبت های شیعه)
(ویرایش)
سطر ۲: سطر ۲:
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
  
 +
شب دهم [[ماه محرم|محرم]] سال ۶۱ هجرى، [[امام حسين‌]] علیه السلام و یارانش با [[نيايش]] و [[نماز]]، به ‌آماده‌سازى خود و سلاح ها و تحکیم میثاق هاى استوار یارى و فداکارى پرداختند، چرا که ‌فرداى آن روز، حماسه عظیم [[عاشورا]] و شهادت حیاتبخش آنان رقم مى‌خورد. شب ‌عاشورا را [[امام حسين‌]] علیه السلام از سپاه [[کوفه]] مهلت ‌خواست تا به [[عبادت]] و [[تلاوت قرآن|تلاوت]] بپردازد.
  
{{بیت|امشب شهادتنامه عشاق امضا مى‌شود |فردا ز خون عاشقان اين دشت، دريا مى‌شود.|منبع=حسان}}
+
همان شب، براى یارانش سخنرانى کرد و آنان مراتب [[اخلاص]] و وفاى خویش را در سخنرانی هاى پرشور خود ابراز کردند. در همین شب بود که یاران شهادت طلب، از خوشحالى سعادت [[شهادت در راه خدا|شهادت]] که فردا نصیبشان مى‌شد با هم [[مزاح]] مى‌کردند، مثل [[حبیب بن مظاهر اسدی|حبیب]] و [[بریر بن خضیر الهمدانی|بریر]] و صداى یاران امام به نجوا و زمزمه نیایش، همچون کندوى زنبوران به گوش ‌مى‌رسید.<ref>حیاة الامام الحسین علیه السلام، ج ۳، ص ۱۷۵.</ref>
  
شب دهم [[محرم]] سال 61 هجرى، [[امام حسين‌]] علیه السلام و يارانش با نيايش و [[نماز]]، به ‌آماده‌سازى خود و سلاح ها و تحكيم ميثاق هاى استوار يارى و فداكارى پرداختند، چرا كه ‌فرداى آن روز، حماسه عظيم عاشورا و شهادت حياتبخش آنان رقم مى‌خورد. شب ‌عاشورا را [[امام حسين‌]] علیه السلام از سپاه [[كوفه]] مهلت ‌خواست تا به [[عبادت]] و تلاوت بپردازد.
+
شب عاشورا لحظه‌اى چشمان امام را خواب گرفت. [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله را در خواب ‌دید که به او خبر شهادتش را مى‌داد. این خواب، اهل بیت را آشفته و گریان ساخت. در چنین شبى، امام در خیمه خویش به آماده سازى سلاح خود مشغول بود و شعر «یا دهرُ أفٍّ لک من خلیل...» را مى‌خواند.
  
همان شب، براى يارانش سخنرانى كرد و آنان مراتب [[اخلاص]] و وفاى خويش را در سخنراني هاى پرشور خود ابراز كردند. در همين شب بود كه ياران شهادت طلب، از خوشحالى سعادت شهادت كه فردا نصيبشان مى‌شد با هم مزاح مى‌كردند، مثل حبيب و برير و صداى ياران امام به نجوا و زمزمه نيايش، همچون كندوى زنبوران به گوش ‌مى‌رسيد.<ref>حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 3، ص 175.</ref>
+
[[امام سجاد]] علیه السلام که در خیمه بود با شنیدن آن چشمش‌ اشکبار شد و [[حضرت زینب سلام الله علیها|زینب]] گریست و [[امام حسین]] علیه السلام خواهر را دلدارى داد و به [[صبر]] سفارش‌ کرد. آن شب، [[شب قدر]] بزرگمردانى بود که با انتخاب شهادت، [[عزت]] ابدى و نام جاودان را براى خود رقم زدند.{{بیت|امشب شهادت‌نامه عشاق امضا مى‌شود |فردا ز خون عاشقان این دشت دریا مى‌شود  |منبع=(حِسان)}}
 
 
شب عاشورا لحظه‌اى چشمان امام را خواب گرفت. [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله را در خواب ‌ديد كه به او خبر شهادتش را مى‌داد. اين خواب، اهل بيت را آشفته و گريان ساخت. در چنين شبى، امام در خيمه خويش به آماده سازى سلاح خود مشغول بود و شعر «يا دهراف لك من خليل...» را مى‌خواند.
 
 
 
[[امام سجاد]] علیه السلام كه در خيمه بود با شنيدن آن چشمش‌ اشگبار شد و زينب گريست و [[امام حسين]] علیه السلام خواهر را دلدارى داد و به صبر سفارش‌ كرد. آن شب، [[شب قدر]] بزرگمردانى بود كه با انتخاب شهادت، عزت ابدى و نام جاودان را براى خود رقم زدند.
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 
  
 +
* جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف.
 
{{مناسبت های شیعه}}
 
{{مناسبت های شیعه}}
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}
 
{{الگو:واقعه عاشورا}}

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۵


Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


شب دهم محرم سال ۶۱ هجرى، امام حسين‌ علیه السلام و یارانش با نيايش و نماز، به ‌آماده‌سازى خود و سلاح ها و تحکیم میثاق هاى استوار یارى و فداکارى پرداختند، چرا که ‌فرداى آن روز، حماسه عظیم عاشورا و شهادت حیاتبخش آنان رقم مى‌خورد. شب ‌عاشورا را امام حسين‌ علیه السلام از سپاه کوفه مهلت ‌خواست تا به عبادت و تلاوت بپردازد.

همان شب، براى یارانش سخنرانى کرد و آنان مراتب اخلاص و وفاى خویش را در سخنرانی هاى پرشور خود ابراز کردند. در همین شب بود که یاران شهادت طلب، از خوشحالى سعادت شهادت که فردا نصیبشان مى‌شد با هم مزاح مى‌کردند، مثل حبیب و بریر و صداى یاران امام به نجوا و زمزمه نیایش، همچون کندوى زنبوران به گوش ‌مى‌رسید.[۱]

شب عاشورا لحظه‌اى چشمان امام را خواب گرفت. رسول خدا صلی الله علیه و آله را در خواب ‌دید که به او خبر شهادتش را مى‌داد. این خواب، اهل بیت را آشفته و گریان ساخت. در چنین شبى، امام در خیمه خویش به آماده سازى سلاح خود مشغول بود و شعر «یا دهرُ أفٍّ لک من خلیل...» را مى‌خواند.

امام سجاد علیه السلام که در خیمه بود با شنیدن آن چشمش‌ اشکبار شد و زینب گریست و امام حسین علیه السلام خواهر را دلدارى داد و به صبر سفارش‌ کرد. آن شب، شب قدر بزرگمردانى بود که با انتخاب شهادت، عزت ابدى و نام جاودان را براى خود رقم زدند.

امشب شهادت‌نامه عشاق امضا مى‌شود فردا ز خون عاشقان این دشت دریا مى‌شود (حِسان)

پانویس

  1. حیاة الامام الحسین علیه السلام، ج ۳، ص ۱۷۵.

منابع

11.jpg
واقعه عاشورا
قبل از واقعه
شرح واقعه
پس از واقعه
بازتاب واقعه
وابسته ها