قاموس قرآن: أَزَف: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | «أَزَف» به معنای نزدیک شدن وقت، از واژه های [[قرآن|قرآنی]] می باشد که به عنوان وصفی از روز [[قیامت|قیامت]] به کار رفته است. | |
| − | ==أَزَف== | + | ==أَزَف در لغت== |
| − | + | نزدیک شدن وقت؛ {{متن قرآن|«أَزِفَتِ الْآزِفَةُ»}}<ref>(نجم، ۵۷).</ref> یعنی نزدیک شونده نزدیک شد. مراد روز قیامت است. و نیز عجله، و خوب شدن زخم معنی شده است، [[راغب اصفهانی|راغب]] گوید در آن، گذشته از نزدیکی، ضیق وقت نیز مراد است. {{متن قرآن|«وَ أَنْذِرْهُمْ یوْمَ الْآزِفَةِ»}}<ref>(غافر، ۱۸).</ref>، آنها را از روز نزدیک شونده بترسان، روز قیامت از نظر واقع نزدیک و نزدیک شونده است، گر چه ما آنرا دور می دانیم: {{متن قرآن|«إِنَّهُمْ یرَوْنَهُ بَعِیداً وَ نَرٰاهُ قَرِیباً»}}<ref>(معارج، ۶).</ref> و {{متن قرآن|«اقْتَرَبَ لِلنّٰاسِ حِسٰابُهُمْ وَ هُمْ فِی غَفْلَةٍ»}}.<ref>(انبیاء، ۱).</ref> | |
| − | ==أَزَف در | + | ==أَزَف در آیات قرآن== |
| + | '''أَزِفَتِ:''' | ||
| − | + | *'''أَزِفَتِ''' الْآزِفَةُ.<ref>(نجم، ۵۷).</ref> | |
| − | *أَزِفَتِ الْآزِفَةُ <ref>( | ||
| − | + | '''الْآزِفَةُ:''' | |
| − | *أَزِفَتِ الْآزِفَةُ <ref>( | + | |
| − | *وَ أَنْذِرْهُمْ | + | *أَزِفَتِ '''الْآزِفَةُ'''.<ref>(نجم، ۵۷).</ref> |
| + | *وَ أَنْذِرْهُمْ یوْمَ '''الْآزِفَةِ''' إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَناجِرِ کاظِمینَ ما لِلظَّالِمینَ مِنْ حَمیمٍ وَ لا شَفیعٍ یطاعُ.<ref>(غافر، ۱۸).</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | *قاموس | + | |
| + | *[[قاموس قرآن قرشی (کتاب)|قاموس قرآن]]، قرشی بنابی، علی اکبر، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷. | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ ۲۱ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۹
«أَزَف» به معنای نزدیک شدن وقت، از واژه های قرآنی می باشد که به عنوان وصفی از روز قیامت به کار رفته است.
أَزَف در لغت
نزدیک شدن وقت؛ «أَزِفَتِ الْآزِفَةُ»[۱] یعنی نزدیک شونده نزدیک شد. مراد روز قیامت است. و نیز عجله، و خوب شدن زخم معنی شده است، راغب گوید در آن، گذشته از نزدیکی، ضیق وقت نیز مراد است. «وَ أَنْذِرْهُمْ یوْمَ الْآزِفَةِ»[۲]، آنها را از روز نزدیک شونده بترسان، روز قیامت از نظر واقع نزدیک و نزدیک شونده است، گر چه ما آنرا دور می دانیم: «إِنَّهُمْ یرَوْنَهُ بَعِیداً وَ نَرٰاهُ قَرِیباً»[۳] و «اقْتَرَبَ لِلنّٰاسِ حِسٰابُهُمْ وَ هُمْ فِی غَفْلَةٍ».[۴]
أَزَف در آیات قرآن
أَزِفَتِ:
- أَزِفَتِ الْآزِفَةُ.[۵]
الْآزِفَةُ:
- أَزِفَتِ الْآزِفَةُ.[۶]
- وَ أَنْذِرْهُمْ یوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَناجِرِ کاظِمینَ ما لِلظَّالِمینَ مِنْ حَمیمٍ وَ لا شَفیعٍ یطاعُ.[۷]
پانویس
منابع
- قاموس قرآن، قرشی بنابی، علی اکبر، تهران: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۰۷.
