السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
''السرائر الحاوي لتحرير الفتاوي''' تأليف [[ابن ادریس، محمد بن احمد|محمد بن ادريس حلّى]] (م 598 ق) يك دوره كامل فقه استدلالى با روش ابتكارى وى و سرشار از انديشه هاى نو و مطالب تازه است؛ به خصوص او در پايان كتاب فصلى به نام «مستطرفات» دارد كه معروف به «مستطرفات سرائر» مى باشد و در آن نظريات و آراى ابتكارى جديد و مطالب منحصر به فردى را آورده است.
+
'''«السَرائر الحاوي لتحرير الفتاوی»''' تأليف [[ابن ادریس حلی|محمد بن ادريس حلّى]] (م، 598 ق)، يك دوره كامل [[فقه]] استدلالى است. کتاب «السرائر» از زمان نگارش مورد توجه فقهاى بزرگ شیعه همچون [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] (م، 676 ق)، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] (م، 726 ق) و [[شهید اول|شهيد اول]] (م، 786 ق)، واقع شده و در کتب فقهى خود به آن استناد کرده‌اند.
 
  {{مشخصات کتاب
 
  {{مشخصات کتاب
  
سطر ۲۷: سطر ۲۷:
 
==مؤلف==
 
==مؤلف==
  
ابوعبدالله  محمد بن احمد بن ادريس حلى عجلى (م 598 ق) يكى از بزرگ ترين فقهاى شيعه در اواخر قرن ششم است. او عالمى محقق، دانشمندى مدقق و در مسائل فقهى خود اهل نظر بود. پس از [[شيخ طوسى]] فقهاى شيعه تا عصر ابن ادريس، فتاوى شيخ را با توجه به مقام علمى او دستورالعمل زندگى خويش قرار مى دادند. تا اینکه ابن ادريس  فقه را از ركود چندين ساله نجات داد و در سايه تحقيق و رياضت و كوشش‌هاى شخصى، به اظهارنظر در مسائل فقهى پرداخت و گاهى با شهامت، نظريات فقهى شيخ الطائفه را مورد اشكال قرار داد.
+
«[[ابن ادریس حلی|محمد بن ادریس حلى]]» (۵۹۸-۵۴۳ ق)، از فقها و مجتهدین بزرگ [[شیعه]] در قرن ۶ هجری است. او از شاگردان [[ابن زهره|سید ابوالمکارم بن زهره]]، عمادالدین طبری و [[ابن شهر آشوب|ابن شهرآشوب مازندرانى]]، بوده و خود از اساتید [[محمد بن جعفر بن نما حلی]]، [[فخار بن معد موسوی]]،
  
==محتوای كتاب==
+
ابن ادریس به استفاده فراوان از دلایل عقلی در استنباط [[احکام]] و شکستن سنت تقلید از آرای [[شیخ طوسی]] و احیای باب [[اجتهاد]] در [[فقه]] مشهور است.  
السرائر يك دوره كامل فقه استدلالى با روش ابتكارى وى و سرشار از انديشه هاى نو و مطالب تازه است. اگر چه مصنف این کتاب بر خلاف قول مشهور قائل به عدم حجيت خبر واحد بوده است اما به علت تحقيقات گرانقدر و اجتهاد زنده و سبک  نو در استنباط مسائل فقهى از ادله شرعى كه در آن نكات و دقتهاى لغوى و رجالى در كنار فقه الحديث و نظريات فقهى مطرح شده است، فقهاى بزرگ را به آن متوجه داشته و اين كتاب همواره مورد نقد و بررسى و استناد بزرگان بوده است.
 
  
==نقش کتاب السرائر در تاریخ فقه شیعه==
+
کتاب «[[السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی (کتاب)|السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی]]» او از مهم‌ترین منابع فقهی شیعه است. برخی دیگر از آثار او عبارتند از: [[المنتخب من تفسیر القرآن (کتاب)|المنتخب من تفسیر القرآن]]، [[مستطرفات السرائر (کتاب)|مستطرفات السرائر]]، رسالة فی معنی الناصب، خلاصة الاستدلال فی المواسعة و المضایقة، حاشیة الصحیفة السجادیة.
اين كتاب در آثار فقهى بزرگانى همچون [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] (م 676 ق)، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]](م 726 ق)، [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] (م 786 ق) بيش از ديگران تأثير داشته و مادامى كه بر خلاف مطالب آن ثابت نشده است مورد اعتماد آنان بوده است.
 
  
در اين كتاب غالبا نظريات [[شيخ صدوق]](م 329 ق)، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]](م 436 ق)، و [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]](م 460 ق) مطرح و مورد بررسى و تحليل واقع شده‌اند البته در مواردى نيز نظريات سلاّر (م 463 ق) در كتاب [[المراسم في الفقه الإمامي|المراسم]] بيان شده است.
+
==معرفی كتاب==
 +
کتاب «السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی» يك دوره كامل [[فقه]] استدلالى با روش ابتكارى [[ابن ادریس حلی]] و سرشار از انديشه هاى نو و مطالب تازه است. مؤلف در مقدمه كتاب، از نبودن [[اجتهاد]] زنده در عصرش و كوتاهى بعضى از علماء در اين زمينه انتقاد نموده و آنان را ترغيب به تأليف كتابهاى محققانه نموده است.
  
مؤلف در مقدمه كتاب از نبودن اجتهاد زنده در عصرش و كوتاهى بعضى از علماء و در تلاش مورد نياز در اين زمينه انتقاد نموده و آنان را تشويق و ترغيب به تأليف كتابهاى محققانه نموده است.
+
ابن ادریس حلی، بدان جهت که با نگارش کتاب «السرائر» سد حدود یک قرن رکود اجتهاد را، با جسارت علمی خویش شکست و دیگربار باب اجتهاد را گشود، جایگاهی بس والا در فقه [[شیعه]] دارد. کتاب ارزشمند او دارای اختصاصاتی است، از جمله عمل نکردن به [[خبر واحد|اخبار آحاد]]، بسیار به آیات [[قرآن]] نظر داشتن، بر [[اجماع]] تکیه کردن، بسیار به آرای [[شیخ طوسی]] پرداختن، نظرات دیگر فقها را به همراه نقد و بررسی بیان کردن، اجتناب تام از تقلید، پرداختن به نظرات [[اهل سنت]] و بررسی برخی از مسائل فقهی بگونه تطبیقی.
  
اين كتاب از زمان نگارش مورد توجه فقهاى عظام واقع شده و تقريبا در تمام موسوعه‌هاى فقهى همچون آثار [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]] (م 676 ق)، كتابهاى قواعد الاحكام، مختلف الشيعه، منتهى المطلب و ساير كتابهاى [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]](م 726 ق)، آثار [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] (م 786 ق)، [[جامع المقاصد في شرح القواعد|جامع المقاصد]] [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] (م 940 ق)، حدائق الناظره شيخ يوسف بحرانى (م 1186 ق)، [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]] [[حسینی عاملی، محمدجواد بن محمد| سيد جواد عاملى]] (م 1226 ق)، [[رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|رياض المسائل]][[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبائى]] (م 1231 ق)، [[مستند الشيعة في أحكام الشريعة|مستند الشيعه]] [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|محقق نراقى]] (م 1245 ق)، [[جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام|جواهر الكلام]] [[صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر|شيخ حسن نجفى]] (م 1266 ق)، كتابهاى [[شيخ انصارى]] و فقهاى متأخر بعد از وى استناد شده است.
+
در كتاب السرائر، غالبا نظريات [[شيخ صدوق]] (م 381 ق)، [[سید مرتضی|سيد مرتضى]] (م 436 ق)، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (م 460 ق) و در مواردى [[سلار دیلمی|سلّار دیلمی]] (م 463 ق)، مطرح و مورد بررسى و تحليل واقع شده‌اند. ابن ادریس این کتاب را در زمان حیات خود بارها تدریس کرد و شاگرد مبرّز وی [[فخار بن معد موسوی|سید فخار بن معدّ موسوی]] آن را استنساخ و روایت کرده است. السرائر، افزون بر ارزش فقهى آن، ارزش [[حدیث|حدیثى]] قابل توجهى نیز دارد.
  
اگر چه از مقابله و فقه وى از نظريات [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در اين كتاب گاهى تعبير به تجاوز از حد و سنت شكنى شده است و در مواردى نيز اين تعبير صحيح است امّا نفس فقه و اعتقاد وى به تفكر آزاد و آسيب‌پذير دانستن اجتهاد و انديشه بزرگان خدمت بزرگى به فقه اماميه به شمار مى‌آيد.
+
ابن ادریس حلی در پایان کتابش یک دوره کامل از کتابشناسی و شخصیت‌شناسی مطالب خودش را به عنوان «مستطرفات» آورده است. او در این باب از کتاب، به سلسله [[سند حدیث|سند]] روایت‌ها، بررسی اعتبار کتاب‌های دست اول حدیثی، تاریخی و فقهی مثل [[المحاسن (کتاب)|المحاسن]] برقی، انس العالم صفوانی، [[النوادر (اشعری) (کتاب)|النوادر]] اشعری، جامع [[احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی|بزنطی]] و غیر آن پرداخته و احادیث مهم از آنها را نقل نموده است. این باب از کتاب نیز به عنوان یک کتاب رجالی با نام «[[مستطرفات السرائر (کتاب)|مستطرفات السرائر]]» به طور مستقل چاپ شده و مورد توجه دانشمندان این دانش قرار گرفته است.
  
==وضعيت نشر==
+
اگرچه مصنف این کتاب بر خلاف قول مشهور، قائل به عدم حجيت [[خبر واحد]] بوده است، اما به علت تحقيقات گرانقدر و اجتهاد زنده و سبک نو در استنباط مسائل فقهى از ادله شرعى كه در آن نكات و دقتهاى لغوى و [[رجال|رجالى]] در كنار [[فقه الحدیث|فقه الحديث]] و نظريات فقهى مطرح شده است، فقهاى بزرگ را به آن متوجه داشته و همواره مورد نقد و بررسى و استناد بزرگان بوده است. اين كتاب تقريبا در تمام موسوعه‌هاى فقهى همچون آثار [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]] (م 676 ق)، كتابهاى [[قواعد الأحکام (کتاب)|قواعد الاحكام]] و [[مختلف الشیعه (کتاب)|مختلف الشيعه]] [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] (م 726 ق)، آثار [[شهید اول|شهيد اوّل]] (م 786 ق)، [[جامع المقاصد فى شرح القواعد (کتاب)|جامع المقاصد]] [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] (م 940 ق)، حدائق الناظره [[شیخ یوسف بحرانی|شيخ يوسف بحرانى]] (م 1186 ق)، [[مفتاح الکرامه (کتاب)|مفتاح الكرامة]] [[سید محمدجواد عاملی|سيد جواد عاملى]] (م 1226 ق)، [[ریاض المسائل (کتاب)|رياض المسائل]] [[سید علی طباطبایی|سيد على طباطبائى]] (م 1231 ق)، مستند الشيعه [[ملا احمد نراقی]] (م 1245 ق)، [[جواهر الکلام (کتاب)|جواهر الكلام]] [[شیخ محمدحسن نجفی|شيخ محمدحسن نجفى]] (م 1266 ق) و كتابهاى [[شيخ انصارى]]، استناد و اعتماد آنان بوده و همواره در [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] های روایت و [[اجتهاد]] فقهای شیعه وارد شده است.
  
اين كتاب، به همت مؤسسه نشر اسلامى به سال 1411 ق، در [[قم]] چاپ و منتشر شده است.
+
اگرچه کتاب ابن ادریس حلّی به عنوان کتابی در تقابل با کتاب «[[المبسوط فی فقه الامامیه (کتاب)|المبسوط]]» [[شیخ طوسی]] تلقی شده و گاهى تعبير به تجاوز از حد و سنت شكنى شده است -و در مواردى نيز اين تعبير صحيح است-، امّا نفس اعتقاد وى به تفكر آزاد و آسيب‌پذير دانستن اجتهاد و انديشه بزرگان، خدمت بزرگى به فقه [[امامیه]] به شمار مى‌آيد.
 +
 
 +
ابن ادریس یک دوره کامل از کتاب‌های فقهی و [[احکام شرعی|احکام]] مربوط به مسائل هر باب را از طهارت تا حدود در این کتاب آورده است. او در لابلای فتواهای خود به مطالب غیر فقهی مثل [[حدیث]]، [[تاریخ]]، [[رجال]]، عقاید شیعه و [[اصول فقه]] نیز پرداخته است.
  
 
==منابع==
 
==منابع==
*کتابشناسي تفصيلي مذاهب اسلامي، محمدرضا ضميري
 
*السرائر، ویکی نور
 
  
==متن کتاب السرائر==
+
*[[نرم افزار جامع فقه اهلبیت (علیهم السلام) ۲|نرم افزار جامع فقه اهل البیت]]، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
[http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/39044/السرائر-الحاوي-لتحرير-‌الفتاوي  السرائر]
+
*[https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/408722/%c2%ab%d8%a7%d9%84%d8%b3%d8%b1%d8%a7%d8%a6%d8%b1%c2%bb "معرفی کتاب السرائر"، آیین رحمت - دفتر آیت‌لله مکارم شیرازی].
 +
*کتابشناسی تفصيلی مذاهب اسلامی، محمدرضا ضميری.
 +
*"ابن ادریس حلی و کتاب السرائر"، علیرضا هدایی، مقالات و بررسی‌ها، 1375.
  
 
{{فقه}}
 
{{فقه}}

نسخهٔ ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۹

«السَرائر الحاوي لتحرير الفتاوی» تأليف محمد بن ادريس حلّى (م، 598 ق)، يك دوره كامل فقه استدلالى است. کتاب «السرائر» از زمان نگارش مورد توجه فقهاى بزرگ شیعه همچون محقق حلى (م، 676 ق)، علامه حلى (م، 726 ق) و شهيد اول (م، 786 ق)، واقع شده و در کتب فقهى خود به آن استناد کرده‌اند.

السرائر.jpg
نویسنده محمد بن ادريس حلّى
موضوع فقه شيعه
زبان عربی
تعداد جلد 3

السرائر

مؤلف

«محمد بن ادریس حلى» (۵۹۸-۵۴۳ ق)، از فقها و مجتهدین بزرگ شیعه در قرن ۶ هجری است. او از شاگردان سید ابوالمکارم بن زهره، عمادالدین طبری و ابن شهرآشوب مازندرانى، بوده و خود از اساتید محمد بن جعفر بن نما حلی، فخار بن معد موسوی،

ابن ادریس به استفاده فراوان از دلایل عقلی در استنباط احکام و شکستن سنت تقلید از آرای شیخ طوسی و احیای باب اجتهاد در فقه مشهور است.

کتاب «السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی» او از مهم‌ترین منابع فقهی شیعه است. برخی دیگر از آثار او عبارتند از: المنتخب من تفسیر القرآن، مستطرفات السرائر، رسالة فی معنی الناصب، خلاصة الاستدلال فی المواسعة و المضایقة، حاشیة الصحیفة السجادیة.

معرفی كتاب

کتاب «السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی» يك دوره كامل فقه استدلالى با روش ابتكارى ابن ادریس حلی و سرشار از انديشه هاى نو و مطالب تازه است. مؤلف در مقدمه كتاب، از نبودن اجتهاد زنده در عصرش و كوتاهى بعضى از علماء در اين زمينه انتقاد نموده و آنان را ترغيب به تأليف كتابهاى محققانه نموده است.

ابن ادریس حلی، بدان جهت که با نگارش کتاب «السرائر» سد حدود یک قرن رکود اجتهاد را، با جسارت علمی خویش شکست و دیگربار باب اجتهاد را گشود، جایگاهی بس والا در فقه شیعه دارد. کتاب ارزشمند او دارای اختصاصاتی است، از جمله عمل نکردن به اخبار آحاد، بسیار به آیات قرآن نظر داشتن، بر اجماع تکیه کردن، بسیار به آرای شیخ طوسی پرداختن، نظرات دیگر فقها را به همراه نقد و بررسی بیان کردن، اجتناب تام از تقلید، پرداختن به نظرات اهل سنت و بررسی برخی از مسائل فقهی بگونه تطبیقی.

در كتاب السرائر، غالبا نظريات شيخ صدوق (م 381 ق)، سيد مرتضى (م 436 ق)، شيخ طوسى (م 460 ق) و در مواردى سلّار دیلمی (م 463 ق)، مطرح و مورد بررسى و تحليل واقع شده‌اند. ابن ادریس این کتاب را در زمان حیات خود بارها تدریس کرد و شاگرد مبرّز وی سید فخار بن معدّ موسوی آن را استنساخ و روایت کرده است. السرائر، افزون بر ارزش فقهى آن، ارزش حدیثى قابل توجهى نیز دارد.

ابن ادریس حلی در پایان کتابش یک دوره کامل از کتابشناسی و شخصیت‌شناسی مطالب خودش را به عنوان «مستطرفات» آورده است. او در این باب از کتاب، به سلسله سند روایت‌ها، بررسی اعتبار کتاب‌های دست اول حدیثی، تاریخی و فقهی مثل المحاسن برقی، انس العالم صفوانی، النوادر اشعری، جامع بزنطی و غیر آن پرداخته و احادیث مهم از آنها را نقل نموده است. این باب از کتاب نیز به عنوان یک کتاب رجالی با نام «مستطرفات السرائر» به طور مستقل چاپ شده و مورد توجه دانشمندان این دانش قرار گرفته است.

اگرچه مصنف این کتاب بر خلاف قول مشهور، قائل به عدم حجيت خبر واحد بوده است، اما به علت تحقيقات گرانقدر و اجتهاد زنده و سبک نو در استنباط مسائل فقهى از ادله شرعى كه در آن نكات و دقتهاى لغوى و رجالى در كنار فقه الحديث و نظريات فقهى مطرح شده است، فقهاى بزرگ را به آن متوجه داشته و همواره مورد نقد و بررسى و استناد بزرگان بوده است. اين كتاب تقريبا در تمام موسوعه‌هاى فقهى همچون آثار محقق حلّى (م 676 ق)، كتابهاى قواعد الاحكام و مختلف الشيعه علامه حلّى (م 726 ق)، آثار شهيد اوّل (م 786 ق)، جامع المقاصد محقق كركى (م 940 ق)، حدائق الناظره شيخ يوسف بحرانى (م 1186 ق)، مفتاح الكرامة سيد جواد عاملى (م 1226 ق)، رياض المسائل سيد على طباطبائى (م 1231 ق)، مستند الشيعه ملا احمد نراقی (م 1245 ق)، جواهر الكلام شيخ محمدحسن نجفى (م 1266 ق) و كتابهاى شيخ انصارى، استناد و اعتماد آنان بوده و همواره در اجازه های روایت و اجتهاد فقهای شیعه وارد شده است.

اگرچه کتاب ابن ادریس حلّی به عنوان کتابی در تقابل با کتاب «المبسوط» شیخ طوسی تلقی شده و گاهى تعبير به تجاوز از حد و سنت شكنى شده است -و در مواردى نيز اين تعبير صحيح است-، امّا نفس اعتقاد وى به تفكر آزاد و آسيب‌پذير دانستن اجتهاد و انديشه بزرگان، خدمت بزرگى به فقه امامیه به شمار مى‌آيد.

ابن ادریس یک دوره کامل از کتاب‌های فقهی و احکام مربوط به مسائل هر باب را از طهارت تا حدود در این کتاب آورده است. او در لابلای فتواهای خود به مطالب غیر فقهی مثل حدیث، تاریخ، رجال، عقاید شیعه و اصول فقه نیز پرداخته است.

منابع

فقه
کلیات: تاریخ فقه، ابواب فقه، احکام، اجتهاد، منابع اجتهاد در فقه شیعه، تقلید، اصول فقه، قواعد فقهی
منابع: عروة الوثقى، شرایع الاسلام، علل الشرائع، لمعه، جواهرالكلام، المكاسب المحرمه، مدارک الاحکام و ...
↓ رده ها ↓
فقه: فقیهان، منابع فقهی، اصطلاحات فقهی، آیات الاحکام، منابع اجتهاد در فقه شیعه، قواعد فقه
اصول فقه: اصول فقه، اصولیون، منابع اصول فقه، اصطلاحات اصول فقه
احکام: احکام، احکام عبادی، احکام اقتصادی، احکام خانواده، احکام روابط اجتماعی، احکام قضایی و جزایی، احکام اطعمه و اشربه، اصطلاحات احكام