انوار التنزیل و اسرار التأویل (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
جز (Aghajani صفحهٔ تفسیر بیضاوی را به تفسیر بیضاوی (کتاب) منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۲۶: | سطر ۲۶: | ||
{{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=نرم افزار}} | {{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=نرم افزار}} | ||
| − | ذهبى در | + | ذهبى در «تفسیر و مفسران» (ج۱، ص۳۰۵) مى‌گوید: تفسیر [[بیضاوی]] به نام «انوار التنزیل و اسرار التأویل» از نظر حجم، تفسیرى متوسط است که مفسر در آن بین [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و [[تأویل|تأویل]] جمع نموده و آن را بر مبناى اصول و قواعد مذهب [[اهل سنت]] بنا نهاده است. این تفسیر در واقع خلاصه تفسیر «[[الکشاف عن حقائق غوامض التنزئل (کتاب)|کشاف]]» [[جارالله زمخشری|زمخشرى]] است، با این تفاوت که زمخشرى [[معتزله|معتزلى]] است، ولى بیضاوى [[اشاعره|اشعرى]] مى‌باشد. |
| − | + | ==روش تفسیرى== | |
| − | + | روش تفسیرى [[بیضاوی]] تابع روش تفسیرى زمخشرى است، به این گونه که در پایان هر [[سوره]] حدیثى در فضیلت قرائت سوره و ثواب و پاداش براى قارى و خواننده آن بیان کرده که البته این گونه [[احادیث]] مى‌بایست مورد نقد و بررسى بیضاوى قرار مى‌گرفت که متاسفانه این کار نشده و وى به تبع زمخشرى این روایات را نقل نموده است. | |
| − | + | استاد معرفت گوید: این تفسیر داراى سبکى لطیف، عباراتى ظریف و قدرت بیانى شگفت است و به همین علت بسیارى از مفسران از جمله [[فیض کاشانی|فیض کاشانى]] در [[تفسیر صافی (کتاب)|تفسیر صافى]] بر آن تکیه کرده‌اند. | |
| − | + | بیضاوى در مسایل و نکات معضل و مشکل مربوط به آیات، نظریات دقیقى دارد. وى از تفسیر کبیر [[فخر رازى|فخررازى]] و تفسیر [[مفردات قرآن راغب (کتاب)|مفردات راغب اصفهانى]] بهره گرفته و پاره‌اى اقوال و آراء [[صحابی|صحابه]] و [[تابعین|تابعان]] را نیز در آن آورده است. البته در تفسیر آنان از خرد و اندیشه هم استمداد جسته و نکات جالب و زیبا و استنباطات دقیقى را در ضمن آنها بیان کرده است. | |
| − | + | او به قرائت‌هاى مختلف توجه نشان داده و موارد شاذ را هم مى‌آورد و بدون تفصیل و با اختصار به مسایل [[علم نحو|نحوى]] نیز مى‌پردازد. همچنین در تفسیر [[آیات الاحکام|آیات الاحکام]] بعضى از مسایل [[فقه|فقهى]] را نیز بیان مى‌کند، بدون آن که سخن به درازا بکشد. | |
| − | + | امتیاز برجسته تفسیر بیضاوى این است که اخبار و روایات [[اسرائیلیات|اسرائیلى]] را - جز اندکى - نیاورده است و گاهى هم که روایتى مى‌آورد، در آغاز روایت مى‌گوید: «گفته‌اند» یا «روایت کرده‌اند»؛ به این دلیل که مى‌خواهد ضعف روایت را بر خواننده روشن سازد. | |
| − | + | هنگامى که به تفسیر و توضیح آیات مربوط به مسایل طبیعى و هستى نیز مى‌پردازد، بدون شرح و توضیح از آنها مى‌گذرد. شاید این روش، از طریق «تفسیر کبیر» فخررازى به تفسیر وى راه یافته باشد. | |
| − | |||
| − | هنگامى | ||
==منابع تفسیر== | ==منابع تفسیر== | ||
| − | استاد معرفت | + | استاد معرفت مى‌گوید: تفسیر او کتابى ارزشمند و بى‌نیاز از توضیح و بیان است و در آن خلاصه کشاف در [[اعراب قرآن|اعراب]] و [[علم معانی|معانى]] و [[علم بیان|بیان]]، برگزیده تفسیر کبیر در [[حکمت]] و [[علم کلام|کلام]] و غوامض و لطایف تفسیر [[راغب اصفهانی|راغب]] در اشتقاق و لغت آمده است. در نتیجه مى‌توان گفت: تفسیر بیضاوى خلاصه این سه منبع است، نه فقط کشاف. |
==حواشى و شروح== | ==حواشى و شروح== | ||
| − | از آنجا | + | از آنجا که تفسیر بیضاوى سال هاى متمادى متن درسى تفسیر بوده و در عداد تفاسیر کلاسیک به حساب مى‌آید، بیشترین حواشى و شروح را به خود اختصاص داده و از آغاز تالیف همواره مورد توجه مفسران و اساتید تفسیر بوده و ادنه‌وى در «طبقات المفسرین» حدود سى حاشیه را نام مى‌برد که مهمترین آنها شرح شیخ‌زاده است. نام شارح، عالم فاضل محیى الدین محمد بن شیخ عارف بالله مصلح الدین قوجوى است که به شیخ زاده شهرت دارد. وى در آغاز شرحى در هشت جلد بر تفسیر بیضاوى نگاشت سپس آن را در چهار جلد خلاصه نمود. این شرح بسیار کامل و جامع است و مشتمل بر نکات و فواید مهم علمى و قرآنى است. عبارت آن بسیار سلیس است و در میان اساتید و دانشجویان تفسیر از شهرت بسزایى برخوردار است و بارها به چاپ رسیده است. شیخ‌زاده در سال ۹۵۱ هـ.ق درگذشت. |
| − | + | این تفسیر مورد توجه مفسران [[شیعه|شیعى]] نیز بوده است، به عنوان مثال [[فیض کاشانی|فیض کاشانى]] در [[تفسیر صافی (کتاب)|صافى]] و [[میرزا محمد قمى مشهدى]] در [[کنزالدقائق و بحر الغرائب (کتاب)|کنزالدقایق]] از آن بهره بسیار برده‌اند. | |
| − | + | ==نسخه شناسى== | |
| − | + | تفسیر بیضاوى بارها چاپ شده که نسخه حاضر چاپ جدید آن است که توسط محمد عبدالرحمن مرعشلى تحقیق و تصحیح شده و در دار احیاء التراث العربى و موسسه التاریخ العربى در بیروت به سال ۱۴۱۸ هجرى قمرى برابر با ۱۹۹۸ میلادى در دو مجلد (پنج جلد) به زیور طبع آراسته گردیده است. | |
| − | + | لازم به یادآورى است که بر روى جلد چاپ دارالکتب العلمیه تاریخ وفات را ۷۹۱ ضبط نموده که اشتباه است و ۶۸۵ یا ۶۹۱ درست است. | |
| − | + | ==منابع مقاله== | |
| − | + | #بیشتر مقاله حاضر ترجمه جزوه الامام القاضى البیضاوى تالیف محمدعلى قطب مى‌باشد. | |
| + | #تفسیر و مفسران، محمدهادى معرفت، ج۲. | ||
| + | #التفسیر والمفسرون، محمدحسین ذهبى، ج۱. | ||
| + | #طبقات المفسرین، احمد ادنه‌وى. | ||
| − | + | ==منبع== | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | *مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، نرم افزار [[نرم افزار جامع تفاسیر نور|جامع التفاسیر]] [لوح فشرده]، بخش کتابشناسی. | |
| − | * مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، نرم افزار جامع التفاسیر [لوح فشرده]، بخش کتابشناسی. | ||
[[رده:تفاسیر]] | [[رده:تفاسیر]] | ||
{{تفسیر قرآن}} | {{تفسیر قرآن}} | ||
نسخهٔ ۲۳ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۳
 | |
| نویسنده | قاضي ناصرالدين عبدالله بن عمر بيضاوي |
| موضوع | تفسير اهل سنت. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 5 |
| محقق | محمد عبدالرحمن مرعشلى |
|
| |
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
ذهبى در «تفسیر و مفسران» (ج۱، ص۳۰۵) مى‌گوید: تفسیر بیضاوی به نام «انوار التنزیل و اسرار التأویل» از نظر حجم، تفسیرى متوسط است که مفسر در آن بین تفسیر و تأویل جمع نموده و آن را بر مبناى اصول و قواعد مذهب اهل سنت بنا نهاده است. این تفسیر در واقع خلاصه تفسیر «کشاف» زمخشرى است، با این تفاوت که زمخشرى معتزلى است، ولى بیضاوى اشعرى مى‌باشد.
روش تفسیرى
روش تفسیرى بیضاوی تابع روش تفسیرى زمخشرى است، به این گونه که در پایان هر سوره حدیثى در فضیلت قرائت سوره و ثواب و پاداش براى قارى و خواننده آن بیان کرده که البته این گونه احادیث مى‌بایست مورد نقد و بررسى بیضاوى قرار مى‌گرفت که متاسفانه این کار نشده و وى به تبع زمخشرى این روایات را نقل نموده است.
استاد معرفت گوید: این تفسیر داراى سبکى لطیف، عباراتى ظریف و قدرت بیانى شگفت است و به همین علت بسیارى از مفسران از جمله فیض کاشانى در تفسیر صافى بر آن تکیه کرده‌اند.
بیضاوى در مسایل و نکات معضل و مشکل مربوط به آیات، نظریات دقیقى دارد. وى از تفسیر کبیر فخررازى و تفسیر مفردات راغب اصفهانى بهره گرفته و پاره‌اى اقوال و آراء صحابه و تابعان را نیز در آن آورده است. البته در تفسیر آنان از خرد و اندیشه هم استمداد جسته و نکات جالب و زیبا و استنباطات دقیقى را در ضمن آنها بیان کرده است.
او به قرائت‌هاى مختلف توجه نشان داده و موارد شاذ را هم مى‌آورد و بدون تفصیل و با اختصار به مسایل نحوى نیز مى‌پردازد. همچنین در تفسیر آیات الاحکام بعضى از مسایل فقهى را نیز بیان مى‌کند، بدون آن که سخن به درازا بکشد.
امتیاز برجسته تفسیر بیضاوى این است که اخبار و روایات اسرائیلى را - جز اندکى - نیاورده است و گاهى هم که روایتى مى‌آورد، در آغاز روایت مى‌گوید: «گفته‌اند» یا «روایت کرده‌اند»؛ به این دلیل که مى‌خواهد ضعف روایت را بر خواننده روشن سازد.
هنگامى که به تفسیر و توضیح آیات مربوط به مسایل طبیعى و هستى نیز مى‌پردازد، بدون شرح و توضیح از آنها مى‌گذرد. شاید این روش، از طریق «تفسیر کبیر» فخررازى به تفسیر وى راه یافته باشد.
منابع تفسیر
استاد معرفت مى‌گوید: تفسیر او کتابى ارزشمند و بى‌نیاز از توضیح و بیان است و در آن خلاصه کشاف در اعراب و معانى و بیان، برگزیده تفسیر کبیر در حکمت و کلام و غوامض و لطایف تفسیر راغب در اشتقاق و لغت آمده است. در نتیجه مى‌توان گفت: تفسیر بیضاوى خلاصه این سه منبع است، نه فقط کشاف.
حواشى و شروح
از آنجا که تفسیر بیضاوى سال هاى متمادى متن درسى تفسیر بوده و در عداد تفاسیر کلاسیک به حساب مى‌آید، بیشترین حواشى و شروح را به خود اختصاص داده و از آغاز تالیف همواره مورد توجه مفسران و اساتید تفسیر بوده و ادنه‌وى در «طبقات المفسرین» حدود سى حاشیه را نام مى‌برد که مهمترین آنها شرح شیخ‌زاده است. نام شارح، عالم فاضل محیى الدین محمد بن شیخ عارف بالله مصلح الدین قوجوى است که به شیخ زاده شهرت دارد. وى در آغاز شرحى در هشت جلد بر تفسیر بیضاوى نگاشت سپس آن را در چهار جلد خلاصه نمود. این شرح بسیار کامل و جامع است و مشتمل بر نکات و فواید مهم علمى و قرآنى است. عبارت آن بسیار سلیس است و در میان اساتید و دانشجویان تفسیر از شهرت بسزایى برخوردار است و بارها به چاپ رسیده است. شیخ‌زاده در سال ۹۵۱ هـ.ق درگذشت.
این تفسیر مورد توجه مفسران شیعى نیز بوده است، به عنوان مثال فیض کاشانى در صافى و میرزا محمد قمى مشهدى در کنزالدقایق از آن بهره بسیار برده‌اند.
نسخه شناسى
تفسیر بیضاوى بارها چاپ شده که نسخه حاضر چاپ جدید آن است که توسط محمد عبدالرحمن مرعشلى تحقیق و تصحیح شده و در دار احیاء التراث العربى و موسسه التاریخ العربى در بیروت به سال ۱۴۱۸ هجرى قمرى برابر با ۱۹۹۸ میلادى در دو مجلد (پنج جلد) به زیور طبع آراسته گردیده است.
لازم به یادآورى است که بر روى جلد چاپ دارالکتب العلمیه تاریخ وفات را ۷۹۱ ضبط نموده که اشتباه است و ۶۸۵ یا ۶۹۱ درست است.
منابع مقاله
- بیشتر مقاله حاضر ترجمه جزوه الامام القاضى البیضاوى تالیف محمدعلى قطب مى‌باشد.
- تفسیر و مفسران، محمدهادى معرفت، ج۲.
- التفسیر والمفسرون، محمدحسین ذهبى، ج۱.
- طبقات المفسرین، احمد ادنه‌وى.
منبع
- مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، نرم افزار جامع التفاسیر [لوح فشرده]، بخش کتابشناسی.
| تفسیر قرآن | |
| درباره تفسیر قرآن: | تفسیر قرآن -تاریخ تفسیر - روشهای تفسیری قرآن |
|---|---|
| اصطلاحات: | اسباب نزول -اسرائیلیات -سیاق آیات |
| شاخه های تفسیر قرآن: |
تفسیر روایی (تفاسیر روایی) • تفسیر اجتهادی (تفاسیر اجتهادی) • تفسیر فقهی ( تفاسیر فقهی) • تفسیر ادبی ( تفاسیر ادبی) • تفسیر تربیتی ( تفاسیر تربیتی) • تفسیر كلامی ( تفاسیر كلامی) • تفسیر فلسفی ( تفاسیر فلسفی ) • تفسیر عرفانی (تفاسیر عرفانی ) • تفسیر علمی (تفاسیر علمی) |
| روشهای تفسیری قرآن: |
|
| تفاسیر به تفکیک مذهب مولف: |
|
