آیه لسان صدق: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه لسان صدق را به آیه لسان صدق منتقل کرد) |
|||
(۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | آیه 84 [[سوره شعراء]] | + | آیه 84 [[سوره شعراء]] را «آیه لسان صدق» نامیدهاند.<ref> نهج الحق و کشف الصدق، علامه حلی، ص 199.</ref> در این [[آیه]]، [[حضرت ابراهیم]] علیهالسلام از خداوند مىطلبد كه در امتهاى آینده براى او «لسان صدق» (یاد نیک) قرار دهد تا مكتب او همچنان ادامه یابد: |
{{قرآن در قاب|«وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ»|سوره=26|آیه=84|ترجمه=و ذکر جمیل مرا در ذهن آیندگان انداز}} | {{قرآن در قاب|«وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ»|سوره=26|آیه=84|ترجمه=و ذکر جمیل مرا در ذهن آیندگان انداز}} | ||
− | در | + | در روايات از «لسانِ صدق» و يادگار نيك، به وجود مبارک [[حضرت محمد]] صلى الله عليه وآله و [[حضرت على]] عليه السلام تعبير شده است.<ref>تفسير كنزالدقائق؛ نهج الحق، علامه حلی، ص 199.</ref> بعضى سخن پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله را كه فرمود: «أنا دعوة أبى ابراهيم» -يعنى من اثر دعاى پدرم ابراهيم هستم- را دليل اين نكته دانستهاند. |
− | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
سطر ۱۰: | سطر ۹: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
− | * علی خراسانی، | + | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص397. |
− | + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج6، ص332. | |
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای با عناوین خاص]] | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره شعراء]] | [[رده:آیات سوره شعراء]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۳
آیه 84 سوره شعراء را «آیه لسان صدق» نامیدهاند.[۱] در این آیه، حضرت ابراهیم علیهالسلام از خداوند مىطلبد كه در امتهاى آینده براى او «لسان صدق» (یاد نیک) قرار دهد تا مكتب او همچنان ادامه یابد:
در روايات از «لسانِ صدق» و يادگار نيك، به وجود مبارک حضرت محمد صلى الله عليه وآله و حضرت على عليه السلام تعبير شده است.[۲] بعضى سخن پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله را كه فرمود: «أنا دعوة أبى ابراهيم» -يعنى من اثر دعاى پدرم ابراهيم هستم- را دليل اين نكته دانستهاند.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص397.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج6، ص332.