آیه مشیت: تفاوت بین نسخه‌ها
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | آیه 23 [[سوره كهف]] به همراه آیه 24 آن را كه بر گفتن «إن شاءاللّه» تأكید كرده است، «آیه مشیّت»<ref> الاتقان، ج 1، ص 329.</ref> یا «آیه استثناء»<ref>الروض الانف، ج3، ص171.</ref> نامیده‌اند: | |
| − | آیه 23 و 24 [[ | + | {{قرآن در قاب|«وَلَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا * إِلَّا أَن يَشَاء اللَّهُ وَاذْكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَ قُلْ عَسَى أَن يَهْدِيَنِ رَبِّي لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَدًا»|سوره=18|آیه=23 و 24|ترجمه=و هرگز درباره چیزی مگو که من فردا آن را انجام می دهم، * مگر اینکه [بگویی: اگر] خدا بخواهد. و هرگاه [گفتن ان شاءالله را] از یاد بردی، پروردگات را یاد کن و بگو: امید است پروردگارم مرا به چیزی که از این به صواب و مصلحت نزدیک تر باشد، راهنمایی کند. |
| − | + | }} | |
| + | بنا به نقلى در [[شأن نزول]] این [[آیه]]، هنگامى كه [[قریش]] نزد [[رسول خدا]] صلى الله علیه وآله آمدند و از داستان [[اصحاب كهف]] و [[ذو القرنین]] جویا شدند، پیامبر بدون گفتن ان شاءالله فرمود: فردا بیایید تا پاسخ شما را بگویم و فرداى آن روز تا مدتى [[جبرئیل]] نیامد و پس از گذشت مدتى، آیه 23 و 24 [[سوره كهف]] نازل شد.<ref>نورالثقلین، ج3، ص254؛ الدرّالمنثور، ج5، ص376-377.</ref> هرچند [[شیخ طوسى]] پس از نقل این شأن نزول، آن را نادرست مى‌داند.<ref>التبیان، ج7، ص30.</ref> | ||
| − | + | البتّه مراد از گفتن «إِنْ شاءَ اللَّهُ» در این آیه، لقلقه‌ى زبان نيست، بلكه داشتن چنين بينشى در تمام ابعاد زندگى و در باور و دل انسان منظور است. | |
| − | [[ | + | [[انسان]] در عين حال كه [[اراده]] دارد و آزاد است، ولى به طور مستقل نيست و همه‌ى كارها به او سپرده نشده كه بدون خواست [[خدا]] هم بتواند كارى انجام دهد. يعنى انسان نه در [[جبر]] است و نه [[اختیار]] تمام امور به او داده شده است، بلكه آزادى انسان در سايه‌ى [[مشیت الهی]] است. |
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
<references /> | <references /> | ||
| + | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | علی خراسانی، | + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص401. |
| + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج5، ص159. | ||
| + | {{قرآن}} | ||
| + | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره کهف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۳۰
آیه 23 سوره كهف به همراه آیه 24 آن را كه بر گفتن «إن شاءاللّه» تأكید كرده است، «آیه مشیّت»[۱] یا «آیه استثناء»[۲] نامیده‌اند:
بنا به نقلى در شأن نزول این آیه، هنگامى كه قریش نزد رسول خدا صلى الله علیه وآله آمدند و از داستان اصحاب كهف و ذو القرنین جویا شدند، پیامبر بدون گفتن ان شاءالله فرمود: فردا بیایید تا پاسخ شما را بگویم و فرداى آن روز تا مدتى جبرئیل نیامد و پس از گذشت مدتى، آیه 23 و 24 سوره كهف نازل شد.[۳] هرچند شیخ طوسى پس از نقل این شأن نزول، آن را نادرست مى‌داند.[۴]
البتّه مراد از گفتن «إِنْ شاءَ اللَّهُ» در این آیه، لقلقه‌ى زبان نيست، بلكه داشتن چنين بينشى در تمام ابعاد زندگى و در باور و دل انسان منظور است.
انسان در عين حال كه اراده دارد و آزاد است، ولى به طور مستقل نيست و همه‌ى كارها به او سپرده نشده كه بدون خواست خدا هم بتواند كارى انجام دهد. يعنى انسان نه در جبر است و نه اختیار تمام امور به او داده شده است، بلكه آزادى انسان در سايه‌ى مشیت الهی است.
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص401.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج5، ص159.
