آیه منازعه: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ آيه منازعه را به آیه منازعه منتقل کرد) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | آیه 115 [[سوره نساء]] را «آیه منازعه» گویند.<ref>تتمة المراجعات، ص51.</ref> اين [[آيه]] درباره‌ى كسانى است كه پس از پذيرش [[اسلام]] و نبوت [[پیامبر]] صلى الله عليه وآله، به نزاع و مخالفتِ آگاهانه با دستورات ايشان مى‌پردازند و راهِ خود را از راه جماعت مسلمانان جدا مى‌كنند. | |
| − | آیه 115 [[ | + | {{قرآن در قاب|«وَمَن يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءتْ مَصِيرًا»|سوره=4|آیه=115|ترجمه=و هر کس بعد از آنکه [راه] هدایت برایش روشن و آشکار شد، با پیامبر مخالفت و دشمنی کند و از راهی جز راه مؤمنان پیروی نماید، او را به همان سو که رو کرده واگذاریم، و به [[دوزخ]] درآوریم؛ و آن بد بازگشتگاهی است.}} |
| − | + | [[شأن نزول]] این آیه را «طعمة بن ابى ابیرق» دانسته‌اند که زرهى از مسلمانى دزیده بود و خدوند در آيه 105 همين [[سوره]]، او و قومش را نكوهش كرد. وقتى كه دزدى وى ثابت شد و [[پیامبر]] صلى الله عليه وآله دستور داد دست او را قطع كنند، از [[توبه]] كردن امتناع ورزيد و به [[كفر]] گرایید و [[ارتداد|مرتد]] شد و به مشركان [[مكه]] پیوست؛ سپس این آیه در شأن وى نازل شد.<ref>مجمع‌البیان، ج3، ص169؛ روض الجنان.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references/> | ||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص402. | ||
| + | *[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق، ص246. | ||
| + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج2، ص162. | ||
| + | {{قرآن}} | ||
| − | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره نساء]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۲
آیه 115 سوره نساء را «آیه منازعه» گویند.[۱] اين آيه درباره‌ى كسانى است كه پس از پذيرش اسلام و نبوت پیامبر صلى الله عليه وآله، به نزاع و مخالفتِ آگاهانه با دستورات ايشان مى‌پردازند و راهِ خود را از راه جماعت مسلمانان جدا مى‌كنند.
شأن نزول این آیه را «طعمة بن ابى ابیرق» دانسته‌اند که زرهى از مسلمانى دزیده بود و خدوند در آيه 105 همين سوره، او و قومش را نكوهش كرد. وقتى كه دزدى وى ثابت شد و پیامبر صلى الله عليه وآله دستور داد دست او را قطع كنند، از توبه كردن امتناع ورزيد و به كفر گرایید و مرتد شد و به مشركان مكه پیوست؛ سپس این آیه در شأن وى نازل شد.[۲]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص402.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص246.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج2، ص162.
