آیه نجوا: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 12 سوره مجادله/58 گفتگوى در گوشى (نجوا) با پيامبر صلى الله عليه و آله را جز ...' ایجاد کرد)
 
 
(۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
آیه 12 [[سوره مجادله]] گفتگوى در گوشى (نجوا) با [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه وآله را جز در موردى كه نجواكننده پیش از آن [[صدقه]] بپردازد، نهى كرده است؛ از این رو آن را «آیه نجوا»<ref>الناسخ والمنسوخ، نحاس، مقدمه، ص‌48؛ صفوة الراسخ، ص‌42؛ التمهید، ج‌2، ص‌302.</ref> یا «آیه مناجات»<ref>شواهد التنزیل، ج‌2، ص‌323؛ بحارالانوار، ج‌35، ص‌376.</ref> گفته‌اند:
  
آيه 12 [[سوره مجادله]]/58 گفتگوى در گوشى (نجوا) با پيامبر صلى الله عليه و آله را جز در موردى كه نجواكننده پيش از آن [[صدقه]] بپردازد، نهى كرده؛ از اين رو آن را «آيه نجوا»<ref> الناسخ والمنسوخ، نحاس، مقدمه، ص‌ 48؛ صفوة الراسخ، ص‌ 42؛ التمهيد، ج‌ 2، ص‌ 302.</ref> يا «آيه مناجات»<ref> شواهد التنزيل، ج‌ 2، ص‌ 323؛ [[بحارالانوار]]، ج‌ 35، ص‌ 376.</ref> گفته‌اند:
+
{{قرآن در قاب|«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَةً ذَلِكَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَأَطْهَرُ فَإِن لَّمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»|سوره=58|آیه=12|ترجمه=ای مؤمنان! زمانی که می خواهید با پیامبر گفتگوی محرمانه کنید، پیش از گفتگوی محرمانه خود صدقه دهید، این برای شما بهتر و پاکیزه تر است، و اگر چیزی برای صدقه نیافتید [اجازه دارید محرمانه گفتگو کنید] زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.}}
  
'''''«يَأيُّهَا الّذِينَ ءَامَنوا إِذا نَجيتُمُ الرَّسولَ فَقدِّموا بَينَ يَدَى نَجولكُم صَدقةً ذلِكَ خَيرٌ لَكُم و أَطهرُ فإِن لَم تَجِدوا فَإنَّ اللّهَ غَفورٌ رَحيمٌ».'''''
+
در [[شأن نزول]] این [[آیه]] گفته‌اند: گروهى از ثروت‌مندان خدمت [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه وآله مى‌رسیدند و با او نجوا مى‌كردند و ضمن گرفتن وقت پیامبر، ناراحتى مستمندان را نیز فراهم مى‌ساختند؛ پس آیه فوق نازل شد و به آن‌ها دستور داد پیش از نجواكردن با پیامبر صلى الله علیه وآله به مستمندان [[صدقه]] بدهند. اغنیا وقتى چنین دیدند از نجوا خوددارى كرده، آیه بعد (أَأَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَاتٍ...) نازل شد و آن‌ها را سرزنش نمود و حكم آیه نخست را [[نسخ]] كرد و به همگان اجازه نجوا داد.<ref> مجمع البیان، ج‌ 9، ص‌ 379.</ref>
  
در شأن نزول اين آيه گفته‌اند: گروهى از ثروت‌مندان خدمت پيامبر مى‌رسيدند و با او نجوا مى‌كردند و ضمن گرفتن وقت پيامبر صلى الله عليه و آله، ناراحتى مستمندان را نيز فراهم مى‌ساختند كه آيه نازل شد و به آن‌ها دستور داد پيش از نجواكردن با پيامبر صلى الله عليه و آله به مستمندان صدقه بدهند.
+
بیشتر مفسران [[شیعه]] و [[سنی]] برآنند: یگانه شخصى كه به آیه نجوا عمل كرد، [[حضرت على]] علیه‌السلام بود؛<ref> جامع‌البیان، مج ‌14، ج‌ 28، ص‌ 27؛ الدرّالمنثور، ج‌ 8‌، ص‌ 84‌.</ref> چنان‌كه خود آن حضرت مى‌فرماید: آیه‌اى در [[قرآن]] است كه هیچ كس پیش از من و پس از من به آن عمل نكرده و نخواهد كرد. من یك دینار داشتم آن را به ده درهم تبدیل كردم و هر زمان مى‌خواستم با [[رسول خدا]] صلى الله علیه وآله نجوا كنم، درهمى را صدقه مى‌دادم.<ref> مجمع البیان، ج‌ 9، ص‌ 379.</ref>
  
اغنيا وقتى چنين ديدند از نجوا خوددارى كرده، آيه دوم نازل شد و آن‌ها را سرزنش و حكم آيه نخست را نسخ كرد و به همگان اجازه نجوا داد.<ref> مجمع البيان، ج‌ 9، ص‌ 379.</ref> بيشتر مفسران [[شيعه]] و سنى برآنند: يگانه شخصى كه به اين آيه عمل كرد، على عليه‌السلام بود؛<ref> جامع‌البيان، مج ‌14، ج‌ 28، ص‌ 27؛ الدرّالمنثور، ج‌ 8‌، ص‌ 84‌.</ref> چنان‌كه خود حضرت مى‌فرمايد: آيه‌اى در [[قرآن]] است كه هيچ كس پيش از من و پس از من به آن عمل نكرده و نخواهد كرد. من يك دينار داشتم آن را به ده درهم تبديل كردم و هر زمان مى‌خواستم با [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله نجوا كنم، درهمى را صدقه مى‌دادم.<ref> مجمع البيان، ج‌ 9، ص‌ 379.</ref> بر اساس نقلى، عبدالله ابن عمر اين فضيلت على عليه‌السلام را در كنار همسرى حضرت زهرا و پرچم‌دارى خيبر از بزرگ‌ترين فضايل حضرت مى‌شمرد.<ref> همان.</ref>
+
بر اساس نقلى، [[عبدالله بن عمر]] این فضیلت على علیه‌السلام را در كنار همسرى [[حضرت زهرا]] علیهاالسلام و پرچم‌دارى در [[جنگ خیبر]]، از بزرگ‌ترین فضایل او مى‌شمرد.<ref>کشف الاسرار؛ مجمع البیان.</ref>
  
==پانویس ==
+
==پانویس==
 
<references />
 
<references />
===منابع===
 
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 404
+
==منابع==
 +
 
 +
*[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص404.
 +
 
 +
==پیوندها==
 +
 
 +
* [[آیه 12 سوره مجادله|ترجمه و تفسیر آیه 12 سوره مجادله]]
 +
{{قرآن}}
 +
 
 +
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره مجادله]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۰

آیه 12 سوره مجادله گفتگوى در گوشى (نجوا) با پیامبر صلى الله علیه وآله را جز در موردى كه نجواكننده پیش از آن صدقه بپردازد، نهى كرده است؛ از این رو آن را «آیه نجوا»[۱] یا «آیه مناجات»[۲] گفته‌اند:

مشاهده آیه در سوره

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَةً ذَلِكَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَأَطْهَرُ فَإِن لَّمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»

ای مؤمنان! زمانی که می خواهید با پیامبر گفتگوی محرمانه کنید، پیش از گفتگوی محرمانه خود صدقه دهید، این برای شما بهتر و پاکیزه تر است، و اگر چیزی برای صدقه نیافتید [اجازه دارید محرمانه گفتگو کنید] زیرا خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

مشاهده آیه در سوره


در شأن نزول این آیه گفته‌اند: گروهى از ثروت‌مندان خدمت پیامبر صلى الله علیه وآله مى‌رسیدند و با او نجوا مى‌كردند و ضمن گرفتن وقت پیامبر، ناراحتى مستمندان را نیز فراهم مى‌ساختند؛ پس آیه فوق نازل شد و به آن‌ها دستور داد پیش از نجواكردن با پیامبر صلى الله علیه وآله به مستمندان صدقه بدهند. اغنیا وقتى چنین دیدند از نجوا خوددارى كرده، آیه بعد (أَأَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَاتٍ...) نازل شد و آن‌ها را سرزنش نمود و حكم آیه نخست را نسخ كرد و به همگان اجازه نجوا داد.[۳]

بیشتر مفسران شیعه و سنی برآنند: یگانه شخصى كه به آیه نجوا عمل كرد، حضرت على علیه‌السلام بود؛[۴] چنان‌كه خود آن حضرت مى‌فرماید: آیه‌اى در قرآن است كه هیچ كس پیش از من و پس از من به آن عمل نكرده و نخواهد كرد. من یك دینار داشتم آن را به ده درهم تبدیل كردم و هر زمان مى‌خواستم با رسول خدا صلى الله علیه وآله نجوا كنم، درهمى را صدقه مى‌دادم.[۵]

بر اساس نقلى، عبدالله بن عمر این فضیلت على علیه‌السلام را در كنار همسرى حضرت زهرا علیهاالسلام و پرچم‌دارى در جنگ خیبر، از بزرگ‌ترین فضایل او مى‌شمرد.[۶]

پانویس

  1. الناسخ والمنسوخ، نحاس، مقدمه، ص‌48؛ صفوة الراسخ، ص‌42؛ التمهید، ج‌2، ص‌302.
  2. شواهد التنزیل، ج‌2، ص‌323؛ بحارالانوار، ج‌35، ص‌376.
  3. مجمع البیان، ج‌ 9، ص‌ 379.
  4. جامع‌البیان، مج ‌14، ج‌ 28، ص‌ 27؛ الدرّالمنثور، ج‌ 8‌، ص‌ 84‌.
  5. مجمع البیان، ج‌ 9، ص‌ 379.
  6. کشف الاسرار؛ مجمع البیان.

منابع

پیوندها

قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن