آیه عدّه: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- برخى، آيه نخست طلاق/ 65 را «آيه عده» گفته‌اند.<ref> الاتقان، ج 2، ص 51؛ الميزان، ج...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | - | + | برخى عالمان، آیه نخست [[سوره طلاق]] را «آیه عِدّه» نامیده‌اند که بر حساب «عدّه» تأکید شده است.<ref> الاتقان، ج ۲، ص ۵۱؛ تفسیر المیزان، ج ۴، ص ۲۷۳-۲۷۴.</ref> بر اساس این [[آیه]]، هنگامى مى‌توان به [[طلاق]] زنان مبادرت ورزید که شروع عدّه ممکن باشد، یعنى زن در عادت ماهانه نباشد و مرد نیز در پاکى پس از عادت، با همسرش آمیزش نکرده باشد: |
| − | + | {{قرآن در قاب|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ ۖ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ ۚ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَٰلِكَ أَمْرًا|سوره=65|آیه= 1|ترجمه=ای پیامبر! زمانی که خواستید زنان را طلاق دهید، آنان را در زمان عدّه [آن زمانی که از عادت پاک شده و با همسر آمیزش نکرده باشند] طلاق دهید و حساب عدّه را نگه دارید، و از خدا پروردگارتان پروا کنید، و آنان را [در مدتی که عدّه خود را می گذرانند] از خانه هایشان بیرون مکنید، و آنان هم [در مدت عدّه] بیرون نروند مگر اینکه مرتکب عمل زشت آشکاری شوند [که در آن صورت بیرون کردنشان از خانه بی مانع است]. این حدود خداست؛ و هر که از حدود تجاوز کند، یقیناً به خودش ستم ورزیده است. تو نمی دانی شاید خدا پس از این [در عده طلاق،] کاری پدید آورد [تا وسیله صلح و سازشی میان آنان شود.]}} | |
| − | + | از زمانى که مرد همسرش را [[طلاق]] مى‌دهد، زن باید تا سه بار عادت ماهیانه و پاک شدن از آن صبر کند و سپس اگر خواست شوهر دیگرى اختیار کند. به این فاصله زمانى، «عدّه» مى‌گویند و زن باید خود حساب آن را داشته باشد. در دوره عدّه، مرد وظیفه دارد [[نفقه]] همسر مطلّقه را پرداخت کند و نمى‌تواند او را در طلاق رجعى از منزل خارج کند. البتّه در این صورت، زن نیز نمى‌تواند بدون اجازه مرد از منزل خارج شود. | |
| − | + | در دوران عدّه، مرد حق دارد به همسر خود رجوع کند و زندگى را دوباره از سرگیرند، بدون آنکه نیاز به اجراى عقد مجدّد باشد. شاید یکى از فلسفه‌هاى قراردادن عدّه و این فاصله سه ماهه براى زن، آن هم در خانه شوهر، همین امکان بازگشت باشد تا جدایى به آسانى و شتاب‌زده محقّق نشود. | |
| − | |||
| − | |||
| − | علی خراسانی، | + | مقاتل بن سلیمان گوید: که این آیه درباره زنان عبدالله بن عمرو بن العاص و طفیل بن الحرث و عمرو بن سعید بن العاص نازل شده است.<ref> تفسیر ابن ابى حاتم.</ref> سُدى گوید: درباره [[عبدالله بن عمر]] نازل شده زیرا در زمان [[رسول خدا]] صلی الله علیه وآله زن خویش را که حائض بود، در حال حیض طلاق گفته بود، سپس از پدرش سؤال کرد و پدرش به رسول خدا مراجعه نموده بود. پیامبر فرمود: چنین طلاقى درست نیست و باید به او مراجعه کند و هر وقتى که از حیض پاک شود، در صورتى که بخواهد مى تواند طلاق گوید.<ref> تفسیر کشف الاسرار.</ref> |
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
| + | ==منابع== | ||
| + | * [[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج۱، ص۳۹۳. | ||
| + | *[[تفسیر نور]]، محسن قرائتی، ج۱۰، ص۹۵. | ||
| + | {{قرآن}} | ||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات الاحکام]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره طلاق]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۶
برخى عالمان، آیه نخست سوره طلاق را «آیه عِدّه» نامیده‌اند که بر حساب «عدّه» تأکید شده است.[۱] بر اساس این آیه، هنگامى مى‌توان به طلاق زنان مبادرت ورزید که شروع عدّه ممکن باشد، یعنى زن در عادت ماهانه نباشد و مرد نیز در پاکى پس از عادت، با همسرش آمیزش نکرده باشد:
از زمانى که مرد همسرش را طلاق مى‌دهد، زن باید تا سه بار عادت ماهیانه و پاک شدن از آن صبر کند و سپس اگر خواست شوهر دیگرى اختیار کند. به این فاصله زمانى، «عدّه» مى‌گویند و زن باید خود حساب آن را داشته باشد. در دوره عدّه، مرد وظیفه دارد نفقه همسر مطلّقه را پرداخت کند و نمى‌تواند او را در طلاق رجعى از منزل خارج کند. البتّه در این صورت، زن نیز نمى‌تواند بدون اجازه مرد از منزل خارج شود.
در دوران عدّه، مرد حق دارد به همسر خود رجوع کند و زندگى را دوباره از سرگیرند، بدون آنکه نیاز به اجراى عقد مجدّد باشد. شاید یکى از فلسفه‌هاى قراردادن عدّه و این فاصله سه ماهه براى زن، آن هم در خانه شوهر، همین امکان بازگشت باشد تا جدایى به آسانى و شتاب‌زده محقّق نشود.
مقاتل بن سلیمان گوید: که این آیه درباره زنان عبدالله بن عمرو بن العاص و طفیل بن الحرث و عمرو بن سعید بن العاص نازل شده است.[۲] سُدى گوید: درباره عبدالله بن عمر نازل شده زیرا در زمان رسول خدا صلی الله علیه وآله زن خویش را که حائض بود، در حال حیض طلاق گفته بود، سپس از پدرش سؤال کرد و پدرش به رسول خدا مراجعه نموده بود. پیامبر فرمود: چنین طلاقى درست نیست و باید به او مراجعه کند و هر وقتى که از حیض پاک شود، در صورتى که بخواهد مى تواند طلاق گوید.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج۱، ص۳۹۳.
- تفسیر نور، محسن قرائتی، ج۱۰، ص۹۵.
