برخى، آیه نخست سوره طلاق/ 65 را «آیه عده» گفته‌اند.[۱]
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِكَ أَمْرًا
ای پیامبر، اگر زنان را طلاق می دهید به وقت عده طلاقشان دهید و شمارعده، را نگه دارید و از خدای یکتا پروردگارتان بترسید و آنان را از خانه هایشان بیرون مکنید و از خانه بیرون نروند مگر آنکه به آشکارا مرتکب کاری زشت شوند اینها احکام خداوند است، و هر که از آن تجاوز کند به خود ستم کرده است تو چه دانی، شاید خدا از این پس امری تازه پدیدآورد
بر اساس این آیه، هنگامى مى‌توان به طلاق زنان مبادرت ورزید كه آغاز عده آنان ممكن باشد؛ یعنى در طهر غیرمواقعه باشد و نیز بر حساب عده تأكید شده است.
پانویس
- ↑ الاتقان، ج 2، ص 51؛ المیزان، ج 4، ص 273 و 274.
منابع
- علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص393.
