آیه تربّص: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- تربّص به معناى درنگ و در اصطلاح مدتى (چهارماه و ده روز) است كه زن پس از وفات شو...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | تربّص به معناى درنگ و در اصطلاح مدتى (چهارماه و ده روز) است كه زن پس از وفات شوهرش باید صبر كند و از ازدواج بپرهیزد. از این مدت به عده وفات نیز تعبیر شده است. | |
| − | + | آیه 234 [[سوره بقره]]/2 را كه به تشریع عده وفات پرداخته، «آیه تربّص» و یا اعتداد نامیده‌اند:<ref> صفوة الراسخ، ص 44؛ المبسوط، سرخسى، ج 6، ص 46.</ref> | |
| − | + | {{قرآن در قاب|«والّذينَ يتوفَّونَ مِنكُم و يذرونَ أَزوجاً يتربَّصنَ بِأَنفُسهِنَّ أَربَعَةَ أَشهُر و عَشرًا فإِذا بَلغنَ أَجلَهُنَّ فَلاَ جُناحَ عَليكُم فِيما فَعلنَ فِى أَنفسهِنَّ بِالمَعروفِ واللّهُ بِما‌تَعمَلونَ خَبيرٌ»|سوره=2|آیه=234|ترجمه=کسانی که از شما بمیرند و زنانی بر جای گذارند، آن زنان باید که چهار ماه و ده روز انتظار کشند و چون مدتشان به سر آمد، اگر درباره خویش کاری شایسته و در خور کنند، بر شما گناهی نیست که خدا به کارهایی که می کنید، آگاه است}} | |
| − | + | این آیه را ناسخ آیه 240 سوره بقره/2 دانسته‌اند.<ref> قمى، ج 1، ص 104؛ التبیان، ج 2، ص 261؛ الناسخوالمنسوخ، ص 11.</ref> كه طبق آن، عده زنى كه شوهرش وفات یافته، یك سال مشخص شده است. روایتى از [[امام باقر]] علیه‌السلام نیز به این نسخ اشاره دارد.<ref> اطیب البیان، ج 2، ص 490؛ عیاشى، ج 1، ص 129.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references/> | ||
| − | == | + | ==منابع== |
| − | + | * علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص378. | |
| − | |||
| − | + | {{قرآن}} | |
| + | |||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
| + | [[رده:آیات الاحکام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۸
تربّص به معناى درنگ و در اصطلاح مدتى (چهارماه و ده روز) است كه زن پس از وفات شوهرش باید صبر كند و از ازدواج بپرهیزد. از این مدت به عده وفات نیز تعبیر شده است.
آیه 234 سوره بقره/2 را كه به تشریع عده وفات پرداخته، «آیه تربّص» و یا اعتداد نامیده‌اند:[۱]
این آیه را ناسخ آیه 240 سوره بقره/2 دانسته‌اند.[۲] كه طبق آن، عده زنى كه شوهرش وفات یافته، یك سال مشخص شده است. روایتى از امام باقر علیه‌السلام نیز به این نسخ اشاره دارد.[۳]
پانویس
منابع
- علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد1، ص378.
