قارعه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
  
قارعه به معناى شدّت و سختى است<ref>ترتيب العين، ج 3، ص 1464، «قرع».</ref> و آن از اسماى [[قیامت]] مى باشد و چون (خداوند در آستانه قيامت) آسمان ها و زمين را با تبديل كردن، كوهها را با به حركت درآوردن، آفتاب را با در هم پيچيدن، ماه را با بی فروغ كردن، ستارگان و كواكب را با پراكنده ساختن، همه چيز را با قهر خود مى كوبد و خرد مى نمايد.<ref>الميزان، ج 19، ص 392؛ الكشّاف، ج 4، ص 598.</ref> قارعه ناميده شده است.
+
'''«قارِعَة»''' از ریشه «قرع» به معناى كوبيدن و زدن با شدّت و سختى است<ref>کتاب العين، فراهیدی، ج۳، ص ۱۴۶۴، «قرع».</ref> و [[راغب اصفهانی]] آن را كوفتن چيزى بر چيزى گفته است.<ref>تفسير احسن الحديث، سید علی‌اکبر قرشی، ج۱۲، ص۳۳۲.</ref>
  
اين صفت در [[سوره الحاقه]](69) آيه 4 و [[سوره قارعه]](101) آيات 1-3 آمده است.
+
«قارعه» به معنای کوبنده، از نامهاى [[قیامت]] مى باشد و چون (خداوند در آستانه قیامت) آسمان ها و زمین را با تبدیل کردن، کوهها را با به حرکت درآوردن، آفتاب را با در هم پیچیدن، ماه را با بی فروغ کردن، ستارگان و کواکب را با پراکنده ساختن، و همه چیز را با قهر خود مى کوبد و خرد مى نماید، «قارعه» نامیده شده است.<ref>الميزان، طباطبایی، ج۱۹، ص۳۹۲؛ الكشّاف، زمخشری، ج۴، ص۵۹۸.</ref> يعنى جهان در آستانه برپائى قيامت با حادثه‌اى كوبنده روبرو است.
  
 +
این صفت برای قیامت در دو [[سوره]] از [[قرآن|قرآن کریم]] آمده است:
 +
*{{متن قرآن|«كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عَادٌ بِالْقَارِعَةِ»}}؛ ([[سوره الحاقه]]، آیه ۴) [قوم] [[ثمود]] و [[عاد]] آن روز کوبنده را انکار کردند.
 +
 +
*{{متن قرآن|«الْقارِعَةُ * مَا الْقارِعَةُ * وَ ما أَدْراكَ مَا الْقارِعَةُ»}}؛ ([[سوره قارعه]]، آیات ۱-۳) حادثه كوبنده * آن حادثه كوبنده چيست؟ * و تو چه دانى آن حادثه كوبنده چيست؟
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
+
{{قرآن}}
==پیوندها==
+
[[رده:واژگان قرآنی]][[رده:قیامت]]
[[سوره قارعه]]
 
[[قیامت]]
 
 
 
[[رده:قیامت]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۵۳

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«قارِعَة» از ریشه «قرع» به معناى كوبيدن و زدن با شدّت و سختى است[۱] و راغب اصفهانی آن را كوفتن چيزى بر چيزى گفته است.[۲]

«قارعه» به معنای کوبنده، از نامهاى قیامت مى باشد و چون (خداوند در آستانه قیامت) آسمان ها و زمین را با تبدیل کردن، کوهها را با به حرکت درآوردن، آفتاب را با در هم پیچیدن، ماه را با بی فروغ کردن، ستارگان و کواکب را با پراکنده ساختن، و همه چیز را با قهر خود مى کوبد و خرد مى نماید، «قارعه» نامیده شده است.[۳] يعنى جهان در آستانه برپائى قيامت با حادثه‌اى كوبنده روبرو است.

این صفت برای قیامت در دو سوره از قرآن کریم آمده است:

  • «كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عَادٌ بِالْقَارِعَةِ»؛ (سوره الحاقه، آیه ۴) [قوم] ثمود و عاد آن روز کوبنده را انکار کردند.
  • «الْقارِعَةُ * مَا الْقارِعَةُ * وَ ما أَدْراكَ مَا الْقارِعَةُ»؛ (سوره قارعه، آیات ۱-۳) حادثه كوبنده * آن حادثه كوبنده چيست؟ * و تو چه دانى آن حادثه كوبنده چيست؟

پانویس

  1. کتاب العين، فراهیدی، ج۳، ص ۱۴۶۴، «قرع».
  2. تفسير احسن الحديث، سید علی‌اکبر قرشی، ج۱۲، ص۳۳۲.
  3. الميزان، طباطبایی، ج۱۹، ص۳۹۲؛ الكشّاف، زمخشری، ج۴، ص۵۹۸.
قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن
مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه