دقاق نیشابوری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(منابع)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۳: سطر ۳:
 
'''دقاق نیشابوری، ابوعلی حسن'''
 
'''دقاق نیشابوری، ابوعلی حسن'''
  
قرن: 4
+
قرن: ۴ (م، ۴۱۲/۴۰۵ ق)
  
(وف 412/405 ق)
+
عالم، [[عارف]]، مفسر، واعظ و شاعر. در نیشابور به دنیا آمد و همان جا نشو و نما یافت. از اکابر عرفا و جامع اصول [[شریعت]] و فنون طریقت به شمار مى‌رفت. در بیان [[احادیث]] و اخبار دستى توانا داشت و در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و [[تأویل]] [[آیه|آیات]] بصیر و بینا بود. از کثرت شوق و ذوق و درد و گریه که داشته او را شیخ نوحه‌گر مى‌گفتند.
  
عالم، عارف، مفسر، واعظ و شاعر. در نیشابور به دنیا آمد و همان جا نشو و نما یافت. از اكابر عرفا و جامع اصول شریعت و فنون طریقت به شمار مى‌رفت.
+
کلمات معروفه‌اى نیز از وى به یادگار مانده است. گویند: [[خواجه عبدالله انصاری|خواجه عبداللَّه انصارى]] مناجات مشهور خود را از کلمات این عارف ربانى اقتباس نموده است.
  
در بیان [[احادیث]] و اخبار دستى توانا داشت و در تفسیر و تاویل آیات بصیر و بینا بود. از كثرت شوق و ذوق و درد و گریه كه داشته او را شیخ نوحه‌گر مى‌گفتند.
+
ابوالقاسم عبدالکریم قشیرى داماد و شاگرد وى بود. دقاق در نیشابور وفات یافت و او را در مدسه‌ى خود سمت قبله‌ى کهن دفن کردند.  
  
كلمات معروفه‌اى نیز از وى به یادگار مانده است. گویند: [[خواجه عبداللَّه انصارى]] مناجات مشهور خود را از كلمات این عارف ربانى اقتباس نموده است.
+
از آثار وى: «تاویل بعضى از آیات قرآنیه»؛ «خلافت»؛ «زهد»؛ «کتاب الضحایا»؛ «مواعظ» که بر سیصد و شصت مجلس مشتمل مى‌باشد.
  
ابوالقاسم عبدالكریم قشیرى داماد و شاگرد وى بود. دقاق در [[نیشابور]] وفات یافت و او را در مدسه‌ى خود سمت قبله‌ى كهن دفن كردند. از آثار وى: «تاویل بعضى از آیات قرآنیه»؛ «خلافت»؛ «زهد»؛ «مواعظ» كه بر سیصد و شصت مجلس مشتمل مى‌باشد؛ «كتاب الضحایا».
+
==منابع==
  
==منابع==
+
*[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج۳، ص۳۸.
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص38.
 
  
 
[[رده:عالمان]]
 
[[رده:عالمان]]
 
[[رده:عارفان]]
 
[[رده:عارفان]]
 +
[[رده:شعرای پارسی گو]]
 
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن چهارم]]
 
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن چهارم]]
[[رده:شعرای پارسی گو]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۳

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


دقاق نیشابوری، ابوعلی حسن

قرن: ۴ (م، ۴۱۲/۴۰۵ ق)

عالم، عارف، مفسر، واعظ و شاعر. در نیشابور به دنیا آمد و همان جا نشو و نما یافت. از اکابر عرفا و جامع اصول شریعت و فنون طریقت به شمار مى‌رفت. در بیان احادیث و اخبار دستى توانا داشت و در تفسیر و تأویل آیات بصیر و بینا بود. از کثرت شوق و ذوق و درد و گریه که داشته او را شیخ نوحه‌گر مى‌گفتند.

کلمات معروفه‌اى نیز از وى به یادگار مانده است. گویند: خواجه عبداللَّه انصارى مناجات مشهور خود را از کلمات این عارف ربانى اقتباس نموده است.

ابوالقاسم عبدالکریم قشیرى داماد و شاگرد وى بود. دقاق در نیشابور وفات یافت و او را در مدسه‌ى خود سمت قبله‌ى کهن دفن کردند.

از آثار وى: «تاویل بعضى از آیات قرآنیه»؛ «خلافت»؛ «زهد»؛ «کتاب الضحایا»؛ «مواعظ» که بر سیصد و شصت مجلس مشتمل مى‌باشد.

منابع