جامعیت مقاله متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

قوم لوط: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی 'لوط نام معروف لوط پیامبر (ع) است به معنی وابستگی به دل و جان.<ref>.راغب اصفهانی؛ الم...' ایجاد کرد)
 
 
(۷ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
لوط نام معروف لوط پیامبر (ع) است به معنی وابستگی به دل و جان.<ref>.راغب اصفهانی؛ المفردات فی غریب القرآن، ترجمه غلامرضا خسروی، تهران، مرتضوی 1372؛ چاپ اول، ج3.</ref> منظور از قوم لوط، قبائلی است که در زمان او در شهری به نام «سلام» زندگی می‌کردند، در قرآن به این شهر و سه شهر اطرافش «مؤتکفات» گفته شده است،<ref>.ابن منظور، لسان العرب؛ بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1408 ق.\\ چاپ اول؛ جلد اول، ص 166.</ref>مؤتکفات به معنی شهرهای زیرو رو شده می‌باشد که عبارتند از:«عموره» «صوغر»‌ و «صبوییم».<ref>.قرشی، علی‌اکبر؛ قاموس قرآن؛ تهران؛ دارالکتب الاسلامیه، 1372، چاپ 11، ج 6، ص 217.</ref>
+
{{خوب}}
از شنیع‌ترین اعمال این قوم، لواط بوده و به گفته قرآن اولین قومی بودند
+
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}}
که این عمل زشت بینشان شایع گشت:
 
«مَا سَبَقَکُم بِها مِن اَحَدٍ مِنَ العَالَمین»<ref>.اعراف/80.</ref>
 
«هیچ یک از جهانیان، پیش از شما آن را انجام نداده بوده است»
 
 
البته در روایات و تواریخ اسلامی، اعمال زشت و ننگین دیگری به موازات انحراف جنسی از آنان نقل شده است و تنها خانه‌ای که اهلش مسلمان بودند، خانه حضرت لوط بود، البته به استثناء زنش:
 
«فَمَا وَجَدنا فِیهَا غَیرَ بَیتٍ مِنَ المِسلِمِین»<ref>.ذاریات/36.</ref>
 
«جز یک خانواده با ایمان در تمام آنها، نیافتیم»
 
 
این آیه نشان می‌دهد که فحشاء فقط بین مردان نبود، بلکه بین زنان نیز شیوع داشته است و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا می‌نمودند.<ref>.فعال عراقی‌نژاد، حسین، داستانهای قران و تاریخ انبیاء در المیزان، تهران، سبحان 1378؛ چاپ اول؛ جلد اول؛ ص 308.</ref>
 
  
== رسالت حضرت لوط (ع) ==
+
«لوط» نام معروف [[حضرت لوط علیه السلام|لوط پیامبر]] علیه السلام است به معنی وابستگی به دل و جان.<ref>راغب اصفهانی؛ المفردات فی غریب القرآن، ترجمه غلامرضا خسروی، تهران، مرتضوی ۱۳۷۲؛ چاپ اول، ج۳.</ref> منظور از قوم لوط، قبائلی است که در زمان او در شهری به نام «سلام» زندگی می‌کردند، در [[قرآن]] به این شهر و سه شهر اطرافش «مؤتفکات» گفته شده است،<ref>ابن منظور، لسان العرب؛ بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ ق.\\ چاپ اول؛ جلد اول، ص ۱۶۶.</ref> و مؤتفکات به معنی شهرهای زیرو رو شده می‌باشد که عبارتند از: «عموره» «صوغر»‌ و «صبوییم».<ref>قرشی، علی‌اکبر؛ قاموس قرآن؛ تهران؛ دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۲، چاپ ۱۱، ج۶، ص۲۱۷.</ref>
  
خداوند حضرت لوط (ع) را برای هدایت این قوم گمراه فرستاد:
+
==رسالت حضرت لوط علیه السلام==
«اِذ قَالَ لَهُم اَخُوهُم لُوط اَلا تَتََّقُونَ اِنّی لَکُم رَسُولٌ اَمینٌ»<ref>.شعراء/ 162- 161.</ref>
 
«هنگامی که برادرشان لوط به آنها گفت:آیا تقوا پیشه نمی‌کنید من برای شما پیامبری امین هستم»
 
 
ولی آنان نه تنها حاضر به شنیدن کلام حق نشدند بلکه تهدید کردند که
 
او را از آنجا بیرون می‌کنند:
 
«قَالُوا لَئِن لَم تَنتَهِ یَا لُوطُ لَتَکُونَنََّ مِنَ المُخرِجِینَ»<ref>. شعرا/ 167.</ref>
 
«گفتند:ای لوط اگر (از این سخنان) دست برنداری، به یقین از اخراج شدگان خواهی بود»
 
  
== سرانجام قوم لوط ==
+
از شنیع‌ترین اعمال قوم لوط، [[لواط]] بوده و به گفته [[قرآن]] اولین قومی بودند که این عمل زشت بینشان شایع گشت: {{متن قرآن|«مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ»}}؛<ref>[[سوره اعراف]]/۸۰.</ref> (هیچ یک از جهانیان، پیش از شما آن را انجام نداده بوده است).
  
این قوم سرانجام به دلیل سرکشی و گناه و انکار رسالت حضرت لوط (ع) دچار عذاب الهی ‌شدند و قرآن برای ایشان سه مرحله عذاب ذکر کرده است:
+
بنابراین خداوند [[حضرت لوط علیه السلام|حضرت لوط]] علیه السلام را برای هدایت این قوم گمراه فرستاد: {{متن قرآن|«إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ* إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ»}}؛<ref>[[سوره شعراء]]/ ۱۶۲-۱۶۱.</ref> هنگامی که برادرشان لوط به آنها گفت: آیا [[تقوا]] پیشه نمی‌کنید من برای شما پیامبری امین هستم.
1- صحیحه مرگبار:
+
 
«فَأخَذَتهُمُ الصَیحَةَ مُشرِقین»<ref>. حجر/ 73.</ref>
+
ولی آنان نه تنها حاضر به شنیدن کلام حق نشدند بلکه تهدید کردند که او را از آنجا بیرون می‌کنند: {{متن قرآن|«قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ»}}؛<ref>[[سوره شعرا]]/۱۶۷.</ref> گفتند: ای لوط اگر (از این سخنان) دست برنداری، به یقین از اخراج شدگان خواهی بود.
«سرانجام هنگام طلوع آفتاب صیحه مرگ‌بار آنها را فرا گرفت»
+
 
+
البته در روایات و تواریخ اسلامی، اعمال زشت و ننگین دیگری به موازات انحراف جنسی از آنان نقل شده است و تنها خانه‌ای که اهلش مسلمان بودند، خانه [[حضرت لوط علیه السلام|حضرت لوط]] بود، به استثناء زنش: {{متن قرآن|«فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ»}}؛<ref>[[سوره ذاریات]]/۳۶.</ref> (جز یک خانواده باایمان در تمام آنها، نیافتیم). این آیه نشان می‌دهد که فحشاء فقط بین مردان نبود بلکه بین زنان نیز شیوع داشته است و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا می‌نمودند.<ref>فعال عراقی‌نژاد، حسین، داستانهای قرآن و تاریخ انبیاء در المیزان، تهران، سبحان ۱۳۷۸؛ چاپ اول؛ جلد اول؛ ص۳۰۸.</ref>
2- زیر و رو شدن قوم لوط:
+
 
«فَجَعَلنَا عَالِیَها سَافِلَهَا»<ref>.حجر/ 74.</ref>
+
==سرانجام قوم لوط==
«بالای آن را پایین قرار دادیم»
+
 
+
این قوم سرانجام به دلیل سرکشی و گناه و انکار [[رسالت]] حضرت لوط علیه السلام دچار [[عذاب]] الهی ‌شدند و [[قرآن]] برای ایشان سه مرحله عذاب ذکر کرده است:
3- فرو ریختن باران سنگ:
+
 
«وَأمطَرنَا عَلیها حِجَارَةً مِن سِجََِّیلٍ مَنضُودٍ مُسَوََّمَةً عِندَ رَبِّک»<ref>.هود/83-82.</ref>
+
#صحیحه مرگبار: {{متن قرآن|«فَأخَذَتهُمُ الصَیحَةَ مُشرِقین»}}؛<ref>[[سوره حجر]]/۷۳.</ref> سرانجام هنگام طلوع آفتاب صیحه مرگ‌بار آنها را فراگرفت.
«و بارانی از سنگ (گلهای متحجر) متراکم بر روی آنها نازل نمودیم (و سنگهایی که) نزد پروردگارت نشان دار بود»
+
#زیر و رو شدن قوم لوط: {{متن قرآن|«فَجَعَلنَا عَالِیَها سَافِلَهَا»}}؛<ref>[[سوره حجر]]/۷۴.</ref> بالای آن را پایین قرار دادیم.
+
#فروریختن باران سنگ: {{متن قرآن|«وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ* مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ»}}؛<ref>[[سوره هود]]/۸۳-۸۲.</ref> و بارانی از سنگ (گلهای متحجر) متراکم بر روی آنها نازل نمودیم (و سنگهایی که) نزد پروردگارت نشان دار بود.
در پایان، لازم به ذکر است که هر کدام از این عذابها برای آن قوم گمراه کافی بود و نازل شدن این عذابهای سه گانه، به خاطر شدت گناه و جسارت آنها نسبت به آلودگی و ننگ بوده است و نیز خداوند
+
 
برای عبرت دیگران، مجازات آنها را چند برابر کرده است:
+
در پایان، لازم به ذکر است که هر کدام از این عذابها برای آن قوم گمراه کافی بود و نازل شدن این عذابهای سه گانه به خاطر شدت گناه و جسارت آنها نسبت به آلودگی و ننگ بوده است و نیز خداوند برای [[عبرت]] دیگران، مجازات آنها را چند برابر کرده است: {{متن قرآن|«إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ»}}؛<ref>[[سوره حجر]]/۷۵.</ref> در این (سرگذشت عبرت‌انگیز) نشانه‌هایی است برای هوشیاران.
«اِنََّ فی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِلمُتَوَسََِّمینَ»<ref>.حجر/ 75.</ref>
 
«در این (سرگذشت عبرت‌انگیز) نشانه‌هایی است برای هوشیاران»
 
  
 
==پانویس==  
 
==پانویس==  
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 +
==منابع==
 +
*علی محمودی، قوم لوط، [http://www.pajoohe.ir  دانشنامه پژوهه]، تاریخ بازیابی: 10 شهریور 1392.
 +
 +
 +
{{قرآن}}
  
== منابع ==
 
* [http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=30752 قوم لوط، علی محمودی، سایت پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام (بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)] تاریخ بازیابی: 10 شهریور 1392.
 
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:قصه‌های قرآنی]]
 
[[رده:قصه‌های قرآنی]]
 
[[رده:اقوام در قرآن]]
 
[[رده:اقوام در قرآن]]
 +
{{خوب}}
 +
[[رده: مقاله های مهم]]
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= متوسط
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۰۹


این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon-computer.png
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«لوط» نام معروف لوط پیامبر علیه السلام است به معنی وابستگی به دل و جان.[۱] منظور از قوم لوط، قبائلی است که در زمان او در شهری به نام «سلام» زندگی می‌کردند، در قرآن به این شهر و سه شهر اطرافش «مؤتفکات» گفته شده است،[۲] و مؤتفکات به معنی شهرهای زیرو رو شده می‌باشد که عبارتند از: «عموره» «صوغر»‌ و «صبوییم».[۳]

رسالت حضرت لوط علیه السلام

از شنیع‌ترین اعمال قوم لوط، لواط بوده و به گفته قرآن اولین قومی بودند که این عمل زشت بینشان شایع گشت: «مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ»؛[۴] (هیچ یک از جهانیان، پیش از شما آن را انجام نداده بوده است).

بنابراین خداوند حضرت لوط علیه السلام را برای هدایت این قوم گمراه فرستاد: «إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ* إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ»؛[۵] هنگامی که برادرشان لوط به آنها گفت: آیا تقوا پیشه نمی‌کنید من برای شما پیامبری امین هستم.

ولی آنان نه تنها حاضر به شنیدن کلام حق نشدند بلکه تهدید کردند که او را از آنجا بیرون می‌کنند: «قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ»؛[۶] گفتند: ای لوط اگر (از این سخنان) دست برنداری، به یقین از اخراج شدگان خواهی بود.

البته در روایات و تواریخ اسلامی، اعمال زشت و ننگین دیگری به موازات انحراف جنسی از آنان نقل شده است و تنها خانه‌ای که اهلش مسلمان بودند، خانه حضرت لوط بود، به استثناء زنش: «فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ»؛[۷] (جز یک خانواده باایمان در تمام آنها، نیافتیم). این آیه نشان می‌دهد که فحشاء فقط بین مردان نبود بلکه بین زنان نیز شیوع داشته است و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا می‌نمودند.[۸]

سرانجام قوم لوط

این قوم سرانجام به دلیل سرکشی و گناه و انکار رسالت حضرت لوط علیه السلام دچار عذاب الهی ‌شدند و قرآن برای ایشان سه مرحله عذاب ذکر کرده است:

  1. صحیحه مرگبار: «فَأخَذَتهُمُ الصَیحَةَ مُشرِقین»؛[۹] سرانجام هنگام طلوع آفتاب صیحه مرگ‌بار آنها را فراگرفت.
  2. زیر و رو شدن قوم لوط: «فَجَعَلنَا عَالِیَها سَافِلَهَا»؛[۱۰] بالای آن را پایین قرار دادیم.
  3. فروریختن باران سنگ: «وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ* مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ»؛[۱۱] و بارانی از سنگ (گلهای متحجر) متراکم بر روی آنها نازل نمودیم (و سنگهایی که) نزد پروردگارت نشان دار بود.

در پایان، لازم به ذکر است که هر کدام از این عذابها برای آن قوم گمراه کافی بود و نازل شدن این عذابهای سه گانه به خاطر شدت گناه و جسارت آنها نسبت به آلودگی و ننگ بوده است و نیز خداوند برای عبرت دیگران، مجازات آنها را چند برابر کرده است: «إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ»؛[۱۲] در این (سرگذشت عبرت‌انگیز) نشانه‌هایی است برای هوشیاران.

پانویس

  1. راغب اصفهانی؛ المفردات فی غریب القرآن، ترجمه غلامرضا خسروی، تهران، مرتضوی ۱۳۷۲؛ چاپ اول، ج۳.
  2. ابن منظور، لسان العرب؛ بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ ق.\\ چاپ اول؛ جلد اول، ص ۱۶۶.
  3. قرشی، علی‌اکبر؛ قاموس قرآن؛ تهران؛ دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۲، چاپ ۱۱، ج۶، ص۲۱۷.
  4. سوره اعراف/۸۰.
  5. سوره شعراء/ ۱۶۲-۱۶۱.
  6. سوره شعرا/۱۶۷.
  7. سوره ذاریات/۳۶.
  8. فعال عراقی‌نژاد، حسین، داستانهای قرآن و تاریخ انبیاء در المیزان، تهران، سبحان ۱۳۷۸؛ چاپ اول؛ جلد اول؛ ص۳۰۸.
  9. سوره حجر/۷۳.
  10. سوره حجر/۷۴.
  11. سوره هود/۸۳-۸۲.
  12. سوره حجر/۷۵.

منابع


قرآن
متن و ترجمه قرآن
اوصاف قرآن (اسامی و صفات قرآن، اعجاز قرآن، عدم تحریف در قرآن)
اجزاء قرآن آیه، سوره، جزء، حزب، حروف مقطعه
ترجمه و تفسیر قرآن تاریخ تفسیر، روشهای تفسیری قرآن، سیاق آیات، اسرائیلیات، تاویل، فهرست تفاسیر شیعه، فهرست تفاسیر اهل سنت، ترجمه های قرآن
علوم قرآنی تاریخ قرآن: نزول قرآن، جمع قرآن، شان نزول، کاتبان وحی، قراء سبعه
دلالت الفاظ قرآن: عام و خاص، مجمل و مبین، مطلق و مقید، محکم و متشابه، مفهوم و منطوق، نص و ظاهر، ناسخ و منسوخ
تلاوت قرآن تجوید، آداب قرائت قرآن، تدبر در قرآن
رده ها: سوره های قرآن * آیات قرآن * واژگان قرآنی * شخصیت های قرآنی * قصه های قرآنی * علوم قرآنی * معارف قرآن