دقاق نیشابوری: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''دقاق نیشابوری، ابوعلی حسن''' قرن: 4 (وف 412/40...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
'''دقاق نیشابوری، ابوعلی حسن''' | '''دقاق نیشابوری، ابوعلی حسن''' | ||
| − | قرن: | + | قرن: ۴ (م، ۴۱۲/۴۰۵ ق) |
| − | + | عالم، [[عارف]]، مفسر، واعظ و شاعر. در نیشابور به دنیا آمد و همان جا نشو و نما یافت. از اکابر عرفا و جامع اصول [[شریعت]] و فنون طریقت به شمار مى‌رفت. در بیان [[احادیث]] و اخبار دستى توانا داشت و در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و [[تأویل]] [[آیه|آیات]] بصیر و بینا بود. از کثرت شوق و ذوق و درد و گریه که داشته او را شیخ نوحه‌گر مى‌گفتند. | |
| − | + | کلمات معروفه‌اى نیز از وى به یادگار مانده است. گویند: [[خواجه عبدالله انصاری|خواجه عبداللَّه انصارى]] مناجات مشهور خود را از کلمات این عارف ربانى اقتباس نموده است. | |
| − | + | ابوالقاسم عبدالکریم قشیرى داماد و شاگرد وى بود. دقاق در نیشابور وفات یافت و او را در مدسه‌ى خود سمت قبله‌ى کهن دفن کردند. | |
| − | + | از آثار وى: «تاویل بعضى از آیات قرآنیه»؛ «خلافت»؛ «زهد»؛ «کتاب الضحایا»؛ «مواعظ» که بر سیصد و شصت مجلس مشتمل مى‌باشد. | |
| − | + | ==منابع== | |
| − | + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج۳، ص۳۸. | |
| − | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عارفان]] | [[رده:عارفان]] | ||
| − | [[رده: | + | [[رده:شعرای پارسی گو]] |
| + | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن چهارم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۳
دقاق نیشابوری، ابوعلی حسن
قرن: ۴ (م، ۴۱۲/۴۰۵ ق)
عالم، عارف، مفسر، واعظ و شاعر. در نیشابور به دنیا آمد و همان جا نشو و نما یافت. از اکابر عرفا و جامع اصول شریعت و فنون طریقت به شمار مى‌رفت. در بیان احادیث و اخبار دستى توانا داشت و در تفسیر و تأویل آیات بصیر و بینا بود. از کثرت شوق و ذوق و درد و گریه که داشته او را شیخ نوحه‌گر مى‌گفتند.
کلمات معروفه‌اى نیز از وى به یادگار مانده است. گویند: خواجه عبداللَّه انصارى مناجات مشهور خود را از کلمات این عارف ربانى اقتباس نموده است.
ابوالقاسم عبدالکریم قشیرى داماد و شاگرد وى بود. دقاق در نیشابور وفات یافت و او را در مدسه‌ى خود سمت قبله‌ى کهن دفن کردند.
از آثار وى: «تاویل بعضى از آیات قرآنیه»؛ «خلافت»؛ «زهد»؛ «کتاب الضحایا»؛ «مواعظ» که بر سیصد و شصت مجلس مشتمل مى‌باشد.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۳، ص۳۸.
