دارالمقامه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ قرآن}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} دارالمقامه، بهشت...' ایجاد کرد)
 
(ویرایش)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
  
{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}}
+
«دارالمُقامه»، همان [[بهشت]] است<ref>المیزان، ج ۱۷، ص ۴۸.</ref> که افراد در آن اقامت همیشگى پیدا مى کنند و از آنجا به جاى دیگرى منتقل نمى شوند<ref>فتح القدیر، ج ۴، ص ۳۵۱.</ref> و [[مرگ]] به سراغ آنان نمى آید.<ref>مجمع البیان، ج۷ـ۸، ص۶۴۰.</ref>
  
دارالمقامه، بهشت است <ref> الميزان، ج 17، ص 48. </ref> كه افراد در آن اقامت هميشگى پيدا مى كنند و از آنجا به جاى ديگرى منتقل نمى شوند <ref> فتح القدير، ج 4، ص 351. </ref> و مرگ به سراغ آنان نمى آيد. <ref> مجمع البيان، ج 7 ـ 8 ، ص 640 . </ref> اين واژه يك بار در قرآن آمده است:
+
این واژه یک بار در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|«اَلَّذى اَحَلَّنا دارَالمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ»}}. ([[سوره فاطر]]/ ۳۵) همان که از فضلش ما را در این سرای جاودان جای داد، که در آن هیچ رنجی و هیچ سستی و افسردگی به ما نمی رسد.
 
 
اَلَّذى اَحَلَّنا دارَ المُقامَةِ... . فاطر (35) 35
 
 
 
== پانویس ==
 
  
 +
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
+
==منابع==
== منابع ==
+
* [[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد ۱۳، صفحه ۳۱۰.
 
 
فرهنگ قرآن، جلد 13، صفحه 310 .
 
 
 
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۰

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«دارالمُقامه»، همان بهشت است[۱] که افراد در آن اقامت همیشگى پیدا مى کنند و از آنجا به جاى دیگرى منتقل نمى شوند[۲] و مرگ به سراغ آنان نمى آید.[۳]

این واژه یک بار در قرآن آمده است: «اَلَّذى اَحَلَّنا دارَالمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ». (سوره فاطر/ ۳۵) همان که از فضلش ما را در این سرای جاودان جای داد، که در آن هیچ رنجی و هیچ سستی و افسردگی به ما نمی رسد.

پانویس

  1. المیزان، ج ۱۷، ص ۴۸.
  2. فتح القدیر، ج ۴، ص ۳۵۱.
  3. مجمع البیان، ج۷ـ۸، ص۶۴۰.

منابع