زیارت جامعه کبیره: تفاوت بین نسخه‌ها
(تغییر محتوا) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | '''«زیارت جامعه کبیره»'''، یکى از میراث هاى گرانقدر [[امام هادی علیه السلام|امام هادى]] (علیه السلام) است. این زیارت، یک دوره کامل [[امام]] شناسی محسوب می شود. | |
| − | == معنا و مفهوم زیارت == | + | ==معنا و مفهوم زیارت== |
| − | واژه | + | واژه «[[زیارت]]» به معنای دیدار همراه با میل و محبت و اُنس و اِکرام نسبت به کسی است. [[فخرالدین طریحی|طُرَیحى]] مى گوید: وَالزیارة فى العرف: قصد المزور إکراما له وَ تعظیما له وَاستئناسا به.<ref>مجمع البحرین، ج ۲، ص ۷۹۲.</ref> زیارت در عرف، آهنگِ زیارت شونده را کردن، به منظور تکریم و بزرگداشت او و همدم بودن با اوست. گفتنى است که معناى عرفى «زیارت» نیز ریشه در اصل لغوى آن، یعنى میل و عدول دارد. |
| − | + | انسان، ذاتا موجودى اجتماعى است که با همنوع خود، اُنس مى گیرد و رابطه اجتماعى برقرار مى نماید. از این رو، دیدار همراه با میل و محبت انسانها با یکدیگر، ریشه در [[فطرت]] آنها دارد و زیارت، در واقع تأمین کننده یکى از نیازهاى فطرى [[انسان]] است. این نیاز فطرى پس از [[مرگ]] محبوب انسان نیز ادامه دارد، هر چند ممکن است از شدت آن، کاسته گردد. به دلیل همین نیاز فطرى، زیارت [[قبر|قبور]] دوستان و نزدیکان، کمابیش، در میان همه اقوام و ملل جهان مرسوم است. | |
| − | + | ==زیارت اهل بیت علیهم السلام== | |
| − | + | از آنجا که [[اسلام]] آیینى فطرى است، به موضوع [[زیارت]] توجه ویژه اى دارد. [[حدیث|احادیث]] اسلامى به منظور بهره گیرى هر چه بیشتر از این نیاز طبیعى انسان ها در جهت رشد و شکوفایى آنها و ساختن جامعه آرمانى، رهنمودهاى ارزنده اى درباره زیارت، ارائه کرده اند. نکته قابل توجه این که با تأمّل در احادیث [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه و آله و [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم السلام، معلوم مى شود که معیار توصیه و تشویق آنان به زیارت، میزان تأثیر و نقش آن در سازندگى فردى و اجتماعىِ انسان است و بدین سان هر چه زیارت براى ساختن جامعه توحیدى سودمندتر باشد، انجام دادن آن بیشتر مورد تأکید است و بر این اساس، زیارت خویشاوندان، اهل ایمان، دانشمندان، اولیاى الهى و به ویژه خاندان [[خاتم الأنبیاء|خاتم انبیا]] صلى الله علیه و آله در زندگانى و پس از مرگ آنها توصیه شده است. | |
| − | از | + | زیارت [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم السلام، [[آداب و سنن اسلامی|آداب]] ظاهرى و باطنى متعددى دارد<ref>گفتنى است که این آداب، درباره برخى از امامان متفاوت است. براى مثال در زیارت [[امام حسین]] علیه السلام مستحب است که زائر از استعمال هر گونه بوى خوش و آراستگى، اجتناب کند و با غبار راه و چهره اى ژولیده و اندوهناک، وارد حرم شود. (ر.ک: دانشنامه امام حسین علیه السلام: «مهمترین آداب زیارت سیدالشهدا علیه السلام»).</ref> که مهمترین آنها دارا بودن «[[معرفت]]» است. از این رو، در بسیارى از روایات فضیلت زیارت [[ائمه اطهار|امامان]] علیهم السلام، مقید به «معرفت به حق آنان» ـ یعنى شناخت منزلت آنان در عالَم و در پیشگاه خداوند ـ شده است.<ref>این قید، درباره زیارت [[امام على]]، [[امام حسین]] و [[امام رضا]] علیهم السلام تکرار شده است.</ref> این قید در واقع، زیارت اهل بیت علیهم السلام را در جهت اصلى ترین هدف زیارت آنان، یعنى زمینه سازى براى حکومت جهانى [[اسلام]] به رهبرى اهل بیت علیهم السلام قرار مى دهد. |
| − | + | گفتنى است که معرفت اهل بیت علیهم السلام مراتبى دارد که کمترینِ آنها، شناخت جایگاه [[امامت]] و رهبرى اهل بیت و وجوب اطاعت از آنان است و بالاترینِ آنها نیز آشنایى با ویژگى هاى اخلاقى و عملى و فضائل و کمالات معنوى اهل بیت و میزان تقربشان به ساحت قدس رُبوبى است. بنابراین هر چه معرفت زائر نسبت به اهل بیت علیهم السلام بیشتر باشد، ارزش زیارت او افزونتر است و بهره بیشترى از زیارت آنان خواهد داشت. | |
| − | + | ==معرفی زیارت جامعه کبیره== | |
| − | + | '''«زیارت جامعه کبیره»'''،<ref>زیارت جامعه به زیارتى گفته مى شود که جامع باشد؛ یعنى بتوان با آن یکى از اهل بیت علیهم السلام یا همه آنان را زیارت کرد. از میان زیارتهاى جامعه، این زیارت خاص را به دلیل عُلوّ مضامین و نیز مفصل بودنش، «زیارت جامعه کبیره» نامیده اند. همچنین، تعبیر «زیارت جامعه»، چنانچه بدون هیچ قیدى بکار رود، دقیقا بر همین زیارت خاص (جامعه کبیره) دلالت دارد و بر آن، اطلاق مى شود.</ref> یکى از میراث هاى گرانقدر دهمین پیشواى [[معصوم]]، یعنی [[امام هادی علیه السلام|امام هادى]] علیه السلام است. یکى از محورهاى مهم فعالیت هاى فرهنگى ـ سیاسى این امام بزرگوار، جهت تبیین جایگاه واقعى [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم السلام و گسترش مکتب [[تشیع]]، فرهنگ سازى براى زیارت قبور نیاکان خود به ویژه [[امام علی علیه السلام|امیرمؤمنان]] و [[امام حسین]] علیهماالسلام بوده است. | |
| − | + | به نظر مى رسد که هدف [[امام هادى]] علیه السلام از این گونه اقدامات فرهنگى ـ سیاسى، تبدیل کردن زیارتگاه هاى اهل بیت علیهم السلام به مراکزى براى آشناشدن مسلمانان با اسلام ناب و جایگاه اهل بیت علیهم السلام در اسلام بود. این کوشش ارجمند، در برابر توطئه دشمنان اسلام علوى ـ که تلاش مى کردند تا این پایگاه هاى مستحکم را در میان مردم از بین ببرند ـ و براى مقابله با شیادانى که با نشر افکار [[غلو|غلوآمیز]] خود درباره امامان علیهم السلام، زمینه ساز جدایى جامعه اسلامى از اهل بیت علیهم السلام مى شدند، انجام گرفت و بدین سان مجموعه اى از زیارتنامه هاى ارزنده و آموزنده، از این امام بزرگوار به یادگار ماند که مشهورترین و معتبرترین آنها، «زیارت جامعه کبیره» است. | |
| − | + | این زیارتنامه در واقع، کوتاه ترین و کامل ترین متون [[امام]] شناسى است که به روشنى، مرزهاى [[توحید|توحید]]، [[نبوت]] و [[امامت]] را مشخص کرده، آنها را توضیح مى دهد و به دور از هر گونه [[غلو|غلوّ]]، جایگاه راستین اهل بیت علیهم السلام را بیان مى نماید. | |
| − | + | ==اعتبار زیارت جامعه کبیره== | |
| − | + | باید گفت در مواردى اصلًا به ذکر [[سند حدیث|سند]] نیاز نیست؛ به این معنا که وقتى سخنى از گوینده‌اى دریافت کنیم و از مذاق او آگاهى داشته باشیم و سطح اندیشه، علم، سبک کلام او را از جهت فصاحت، [[بلاغت]] و ادبیات بشناسیم، از طرفى معانى و مفاهیم والا و مطالبى که در سخن گوینده است، حقایقى باشند که دست بشر عادى به آن نمى‌رسد، در این گونه موارد شکى در صدور سخن نداشته و به دنبال سند نمى‌گردیم. | |
| − | + | به سخن دیگر کلامى که از جهت سبک، لحن، اسلوب ادبى، فصاحت و بلاغت و از جهت محتوا در سطح بالا و داراى حقایق و واقعیت‌هایى است که بشر عادى را توان رسیدن به آن نیست، نیازى به سند ندارد و به یقین از [[معصوم]] علیه السلام است. | |
| − | به سخن | ||
| − | با این حال توضیح مختصری در این باره ذکر می شود : | + | با این حال توضیح مختصری در این باره ذکر می شود: زیارت جامعه کبیره از منظر علم [[علم رجال|رجال]]، داراى سندى معتبر است. [[محدث]] بزرگوار [[شیخ صدوق]] (رحمه اللَّه) این زیارت را در دو کتاب از مصنفات خود آورده است؛ یکى کتاب [[من لایحضره الفقیه (کتاب)|من لایحضره الفقیه]] و دیگر کتاب [[عیون اخبارالرضا (کتاب)|عیون أخبار الرّضا علیه السلام]]. |
| − | + | علاوه بر آن، متن و محتواى این زیارتنامه نیز به قدرى قوى و هماهنگ با [[قرآن]] و سایر سخنان اهل بیت علیهم السلام است که شمارى از کارشناسان عالى رتبه، آن را صحیح و استناد آن را به معصوم قطعى مى دانند. | |
| − | + | [[محمدتقی مجلسی|ملا محمدتقى مجلسى]] (مجلسى اول)، در این باره مى گوید: فصاحت و بلاغت و جامعیت اوصافى که هر یک از آنها در اخبار بسیار وارد شده، دلیل صحت این زیارت است.<ref>شرح زیارت جامعه کبیره، ص ۳۵.</ref> | |
| − | + | همچنین فرزندش، [[علامه مجلسى|علامه محمدباقر مجلسى]]، پس از شرح این [[زیارتنامه|زیارت نامه]] در کتاب ارزشمند [[بحارالأنوار]]، مى نویسد: إنّما بَسَطتُ الکلامَ فى شرح تلک الزیارة قلیلاً وَ إنْ لَم أستوف حقّها حذرا من الإطالة؛ لأنَّها أصحّ الزیارات سندا و أعمّها موردا و أفصحها لفظا و أبلغها معنى و أعلاها شأنا.<ref>بحارالأنوار، ج ۱۰۲، ص ۱۴۴.</ref> (من براى پرهیز از طولانى شدن سخن، شرح این [[زیارت]] را تنها اندکى بسط دادم هر چند حق آن را به درستى به جا نیاوردم؛ چرا که این زیارت، صحیحترین سند و فراگیرترین نتیجه و محصول و فصیح ترین واژه ها و رساترین معنا و برترین جایگاه را دارد). مرحوم مجلسی در نوشتارى دیگر، آورده است: الزیارة نفسها شاهد عدل على صحّتها.<ref>ملاذ الأخیار، ج ۹، ص ۲۴۷.</ref> (این زیارت به خودى خود، گواه صادقى بر درستى خویش است). | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ==محورهاى زیارت جامعه== | |
| − | + | با تأمل در متن زیباى زیارت جامعه کبیره، متوجه مى‌شویم که این زیارت از چند محور اساسى تشکیل شده است: | |
| − | + | '''۱. سلام‌ها:''' | |
| − | + | پرواضح است، اگر کسى نزد کسى برود نخست [[سلام]] مى‌کند. البته سلام بر [[معصوم]] با سلام بر غیرمعصوم فرق دارد؛ چرا که در آن عبارت‌ها با ذکر برخى از خصوصیات اهل بیت علیهم السلام بر آنان عرض سلام مى‌نماییم. در این باره نیز باید سلام‌هایى باشد که از خودشان به ما رسیده است. | |
| − | + | '''۲. شهادت‌ها:''' | |
| − | |||
| − | |||
| − | + | پس از سلام، دو شهادت را بر زبان جارى مى‌کنیم: شهادت بر [[توحید|یگانگى]] خداوند متعال و شهادت بر [[رسالت]] پیامبر اکرم صلى اللَّه علیه وآله. شهادت دیگر درباره خود [[ائمه اطهار|ائمه]] علیهم السلام شروع مى‌شود که مى‌خوانیم: «وأشهد أنّکم الأئمّة الراشدون المعصومون المکرّمون المقرّبون...»؛ البته این شهادت غیر از شهادت به [[ولایت]] [[امام علی علیه السلام|امام على]] علیه السلام است که در [[اذان]] و [[اقامه]] مى‌گوییم: «أشهد أنّ علیاً ولى اللَّه»؛ بلکه در این مورد، به ولایت، مقامات، فضایل و مناقب فراوانى از اهل بیت علیهم السلام شهادت مى‌دهیم. | |
| − | + | '''۳. عرضه اعتقادات بر معصومین:''' | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | در این زیارت انسان اعتقادات خود را بر ائمه علیهم السلام عرضه مى‌دارد. | |
| − | + | '''۴. دعا و توسّل:''' | |
| − | + | پس از عرضه مبانى اعتقادى به محضر امام علیه السلام، دست [[توسل به اهل بیت علیهم السلام|توسل]] به حضرتش دراز مى‌کند و از آن حضرت یارى مى‌طلبد و او را [[شفاعت|شفیع]] قرار مى‌دهد و به وسیله آن بزرگوار به خداى متعال توجه مى‌جوید. بنابراین، پس از [[اذن دخول]]، عرض سلام، وارد شدن، شهادتین گفتن، ابراز شهادت ثالثه، عرضه اعتقادات و مبانى آنها و توسل به محضر ایشان، چند دعا مى‌نماییم. | |
| − | + | ==معارفی از زیارت جامعه== | |
| + | '''انسان کامل در زیارت جامعه''': | ||
| − | + | شناخت انسان کامل از اهمیت زیادی برخوردار است چون: انسان کامل خلیفه [[الله|خداوند]] است که هم در عالم تکوین و هم در عالم تشریع نقش و مسئولیت مهمی دارد. و اینکه سعادت انسان در گرو شناخت و اتصال به انسان کامل (که همان امام معصوم زمان خویش است) می باشد. | |
| − | + | این زیارت، یک دوره کامل امام شناسی است. در آغاز این زیارت از امامان معصوم با صفت های رحمت، خزانه دار علم، نهایت بردباری، ریشه های کرم، منزلگاه وحی، پیشوایان امت ها، درهای ایمان و نژاد پاک در پیامبران یاد شده است که اهمیت این توصیف ها را می رساند. پس از «سلام» و یادآور شدن این نکته که زیارت خطاب به ذوات مقدسه چهارده معصوم علیهم السلام است، ویژگی های انسان کامل برشمرده می شود که برخی از آنها به این شرح است: | |
| − | + | *مَوْضِعَ الرِّسالَة: این ویژگی نشان دهنده آن است که مهمترین جایگاه امامان و ویژگی این بزرگواران آن است که در جایگاه [[رسالت]] قرار می گیرند. | |
| + | *ساسَةَ العِباد: در میان ویژگی ها و توصیف هایی که برای اهل بیت پیامبر شمرده شده، در صفت «ساسَةَ العِباد» نکته ظریفی نهفته که عبارت است از این که امامان بزرگوار، تدبیرکنندگان و سیاستمداران بندگان هستند؛ یعنی پیوند [[دین]] با سیاست و نفی جدایی آن دو. | ||
| + | *سعادت و هلاکت: در این زیارت به صورت صریح بیان شده است: «سَعَدَ مَنْ والاکُمْ و هَلَکَ مَنْ عاداکُمْ؛ سعادتمند است، آن که دوست شما باشد و هلاک شود، آن که با شما دشمنی کند» و در ادامه آمده است: «هر که از شما جدا شد، گمراه است و هر که برخلاف شما باشد، [[دوزخ]] جایگاه اوست و هر که منکر شماست، کافر است و هر که با شما جنگ کند، مشرک است و هر کس حکم شما را رَد کند، در درک اسفل است». در تمام این بخش ها با قاطعیت تمام آمده است: اهل بیت پیامبر علیهاالسلام میزان حق و باطل هستند. | ||
| + | *مهمترین نکته ای که این زیارت دربردارد، این است که [[امام هادی]] علیه السلام چنان زیارت جامعه را دقیق و عمیق بیان کرده که تمامی صفت ها و ویژگی های یک انسان کامل در آن بیان شده است، به طوری که هیچ انسانی هر چقدر بزرگ باشد، به بزرگی امامان معصوم نمی رسد و نخواهد رسید. | ||
| − | + | '''ارتباط با امام در زیارت جامعه:''' | |
| − | |||
| − | این | + | ارتباط و اتصال با امام باید در ابعاد گوناگونی باشد. این ابعاد عبارتند از بعد اعتقادی، قلبی و عملی. رابطه و معیت یا اتصال در بعد اعتقادی به معنای پذیرش و اعتقاد به نظام [[امامت]] و [[ولایت|ولایت]] است و در بعد قلبی به مفهوم [[تسلیم]] و خلوص کامل در محبت و مودت نسبت به صاحب ولایت است. و بالاخره در بعد عملی عبارت است از پویش راه [[دین]]، بندگی خدا و آمادگی برای فداکاری و جانفشانی در کوی ولایت و امامت. |
| − | + | در فرازهایی از زیارت جامعه کبیره به این ابعاد اشاره شده است: | |
| − | * | + | *قلبی لکم مسلّم؛ دل و قلب من تسلیم شماست. |
| − | + | *و رایی لکم تبع؛ رای و نظر من تابع شماست. | |
| − | + | *و نصرتی لکم معدّة؛ یاری و نصرت من برای شما آماده است (من آماده یاری شما هستم). | |
| + | *فمعکم معکم، لا مع غیرکم؛ من فقط با شما هستم، آری فقط با شما و نه با غیر شما. | ||
| − | + | ==پانویس== | |
| − | + | <references /> | |
| − | + | ==منابع== | |
| − | + | *سید علی حسینی میلانی، با پیشوایان هدایتگر. | |
| − | * | + | *سید محمدصادق میر قصری، ولادت حضرت امام علی النقی علیه السلام، اشارات، شماره ۱۲۷، آذر ۱۳۸۸. |
| − | + | *فرامرز سهرابی، مهندسی احیاگری دین، موعود، شماره های ۲۹ و ۳۰، اسفند ۱۳۸۰. | |
| − | * | + | *[http://www.hadith.net//n144-e4762.html محمد محمدی ری شهری (با همکاری احمد غلامعلی)، شرح زیارت جامعه کبیره یا تفسیر قرآن ناطق]. |
| − | |||
| − | * | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | == | + | ==پیوست== |
| + | [[زیارت جامعه کبیره/متن و ترجمه زیارت]] | ||
| − | + | [[رده:زیارت نامه ها]] | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | [[رده:زیارت ها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۰۶
«زیارت جامعه کبیره»، یکى از میراث هاى گرانقدر امام هادى (علیه السلام) است. این زیارت، یک دوره کامل امام شناسی محسوب می شود.
محتویات
معنا و مفهوم زیارت
واژه «زیارت» به معنای دیدار همراه با میل و محبت و اُنس و اِکرام نسبت به کسی است. طُرَیحى مى گوید: وَالزیارة فى العرف: قصد المزور إکراما له وَ تعظیما له وَاستئناسا به.[۱] زیارت در عرف، آهنگِ زیارت شونده را کردن، به منظور تکریم و بزرگداشت او و همدم بودن با اوست. گفتنى است که معناى عرفى «زیارت» نیز ریشه در اصل لغوى آن، یعنى میل و عدول دارد.
انسان، ذاتا موجودى اجتماعى است که با همنوع خود، اُنس مى گیرد و رابطه اجتماعى برقرار مى نماید. از این رو، دیدار همراه با میل و محبت انسانها با یکدیگر، ریشه در فطرت آنها دارد و زیارت، در واقع تأمین کننده یکى از نیازهاى فطرى انسان است. این نیاز فطرى پس از مرگ محبوب انسان نیز ادامه دارد، هر چند ممکن است از شدت آن، کاسته گردد. به دلیل همین نیاز فطرى، زیارت قبور دوستان و نزدیکان، کمابیش، در میان همه اقوام و ملل جهان مرسوم است.
زیارت اهل بیت علیهم السلام
از آنجا که اسلام آیینى فطرى است، به موضوع زیارت توجه ویژه اى دارد. احادیث اسلامى به منظور بهره گیرى هر چه بیشتر از این نیاز طبیعى انسان ها در جهت رشد و شکوفایى آنها و ساختن جامعه آرمانى، رهنمودهاى ارزنده اى درباره زیارت، ارائه کرده اند. نکته قابل توجه این که با تأمّل در احادیث پیامبر صلى الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام، معلوم مى شود که معیار توصیه و تشویق آنان به زیارت، میزان تأثیر و نقش آن در سازندگى فردى و اجتماعىِ انسان است و بدین سان هر چه زیارت براى ساختن جامعه توحیدى سودمندتر باشد، انجام دادن آن بیشتر مورد تأکید است و بر این اساس، زیارت خویشاوندان، اهل ایمان، دانشمندان، اولیاى الهى و به ویژه خاندان خاتم انبیا صلى الله علیه و آله در زندگانى و پس از مرگ آنها توصیه شده است.
زیارت اهل بیت علیهم السلام، آداب ظاهرى و باطنى متعددى دارد[۲] که مهمترین آنها دارا بودن «معرفت» است. از این رو، در بسیارى از روایات فضیلت زیارت امامان علیهم السلام، مقید به «معرفت به حق آنان» ـ یعنى شناخت منزلت آنان در عالَم و در پیشگاه خداوند ـ شده است.[۳] این قید در واقع، زیارت اهل بیت علیهم السلام را در جهت اصلى ترین هدف زیارت آنان، یعنى زمینه سازى براى حکومت جهانى اسلام به رهبرى اهل بیت علیهم السلام قرار مى دهد.
گفتنى است که معرفت اهل بیت علیهم السلام مراتبى دارد که کمترینِ آنها، شناخت جایگاه امامت و رهبرى اهل بیت و وجوب اطاعت از آنان است و بالاترینِ آنها نیز آشنایى با ویژگى هاى اخلاقى و عملى و فضائل و کمالات معنوى اهل بیت و میزان تقربشان به ساحت قدس رُبوبى است. بنابراین هر چه معرفت زائر نسبت به اهل بیت علیهم السلام بیشتر باشد، ارزش زیارت او افزونتر است و بهره بیشترى از زیارت آنان خواهد داشت.
معرفی زیارت جامعه کبیره
«زیارت جامعه کبیره»،[۴] یکى از میراث هاى گرانقدر دهمین پیشواى معصوم، یعنی امام هادى علیه السلام است. یکى از محورهاى مهم فعالیت هاى فرهنگى ـ سیاسى این امام بزرگوار، جهت تبیین جایگاه واقعى اهل بیت علیهم السلام و گسترش مکتب تشیع، فرهنگ سازى براى زیارت قبور نیاکان خود به ویژه امیرمؤمنان و امام حسین علیهماالسلام بوده است.
به نظر مى رسد که هدف امام هادى علیه السلام از این گونه اقدامات فرهنگى ـ سیاسى، تبدیل کردن زیارتگاه هاى اهل بیت علیهم السلام به مراکزى براى آشناشدن مسلمانان با اسلام ناب و جایگاه اهل بیت علیهم السلام در اسلام بود. این کوشش ارجمند، در برابر توطئه دشمنان اسلام علوى ـ که تلاش مى کردند تا این پایگاه هاى مستحکم را در میان مردم از بین ببرند ـ و براى مقابله با شیادانى که با نشر افکار غلوآمیز خود درباره امامان علیهم السلام، زمینه ساز جدایى جامعه اسلامى از اهل بیت علیهم السلام مى شدند، انجام گرفت و بدین سان مجموعه اى از زیارتنامه هاى ارزنده و آموزنده، از این امام بزرگوار به یادگار ماند که مشهورترین و معتبرترین آنها، «زیارت جامعه کبیره» است.
این زیارتنامه در واقع، کوتاه ترین و کامل ترین متون امام شناسى است که به روشنى، مرزهاى توحید، نبوت و امامت را مشخص کرده، آنها را توضیح مى دهد و به دور از هر گونه غلوّ، جایگاه راستین اهل بیت علیهم السلام را بیان مى نماید.
اعتبار زیارت جامعه کبیره
باید گفت در مواردى اصلًا به ذکر سند نیاز نیست؛ به این معنا که وقتى سخنى از گوینده‌اى دریافت کنیم و از مذاق او آگاهى داشته باشیم و سطح اندیشه، علم، سبک کلام او را از جهت فصاحت، بلاغت و ادبیات بشناسیم، از طرفى معانى و مفاهیم والا و مطالبى که در سخن گوینده است، حقایقى باشند که دست بشر عادى به آن نمى‌رسد، در این گونه موارد شکى در صدور سخن نداشته و به دنبال سند نمى‌گردیم.
به سخن دیگر کلامى که از جهت سبک، لحن، اسلوب ادبى، فصاحت و بلاغت و از جهت محتوا در سطح بالا و داراى حقایق و واقعیت‌هایى است که بشر عادى را توان رسیدن به آن نیست، نیازى به سند ندارد و به یقین از معصوم علیه السلام است.
با این حال توضیح مختصری در این باره ذکر می شود: زیارت جامعه کبیره از منظر علم رجال، داراى سندى معتبر است. محدث بزرگوار شیخ صدوق (رحمه اللَّه) این زیارت را در دو کتاب از مصنفات خود آورده است؛ یکى کتاب من لایحضره الفقیه و دیگر کتاب عیون أخبار الرّضا علیه السلام.
علاوه بر آن، متن و محتواى این زیارتنامه نیز به قدرى قوى و هماهنگ با قرآن و سایر سخنان اهل بیت علیهم السلام است که شمارى از کارشناسان عالى رتبه، آن را صحیح و استناد آن را به معصوم قطعى مى دانند.
ملا محمدتقى مجلسى (مجلسى اول)، در این باره مى گوید: فصاحت و بلاغت و جامعیت اوصافى که هر یک از آنها در اخبار بسیار وارد شده، دلیل صحت این زیارت است.[۵]
همچنین فرزندش، علامه محمدباقر مجلسى، پس از شرح این زیارت نامه در کتاب ارزشمند بحارالأنوار، مى نویسد: إنّما بَسَطتُ الکلامَ فى شرح تلک الزیارة قلیلاً وَ إنْ لَم أستوف حقّها حذرا من الإطالة؛ لأنَّها أصحّ الزیارات سندا و أعمّها موردا و أفصحها لفظا و أبلغها معنى و أعلاها شأنا.[۶] (من براى پرهیز از طولانى شدن سخن، شرح این زیارت را تنها اندکى بسط دادم هر چند حق آن را به درستى به جا نیاوردم؛ چرا که این زیارت، صحیحترین سند و فراگیرترین نتیجه و محصول و فصیح ترین واژه ها و رساترین معنا و برترین جایگاه را دارد). مرحوم مجلسی در نوشتارى دیگر، آورده است: الزیارة نفسها شاهد عدل على صحّتها.[۷] (این زیارت به خودى خود، گواه صادقى بر درستى خویش است).
محورهاى زیارت جامعه
با تأمل در متن زیباى زیارت جامعه کبیره، متوجه مى‌شویم که این زیارت از چند محور اساسى تشکیل شده است:
۱. سلام‌ها:
پرواضح است، اگر کسى نزد کسى برود نخست سلام مى‌کند. البته سلام بر معصوم با سلام بر غیرمعصوم فرق دارد؛ چرا که در آن عبارت‌ها با ذکر برخى از خصوصیات اهل بیت علیهم السلام بر آنان عرض سلام مى‌نماییم. در این باره نیز باید سلام‌هایى باشد که از خودشان به ما رسیده است.
۲. شهادت‌ها:
پس از سلام، دو شهادت را بر زبان جارى مى‌کنیم: شهادت بر یگانگى خداوند متعال و شهادت بر رسالت پیامبر اکرم صلى اللَّه علیه وآله. شهادت دیگر درباره خود ائمه علیهم السلام شروع مى‌شود که مى‌خوانیم: «وأشهد أنّکم الأئمّة الراشدون المعصومون المکرّمون المقرّبون...»؛ البته این شهادت غیر از شهادت به ولایت امام على علیه السلام است که در اذان و اقامه مى‌گوییم: «أشهد أنّ علیاً ولى اللَّه»؛ بلکه در این مورد، به ولایت، مقامات، فضایل و مناقب فراوانى از اهل بیت علیهم السلام شهادت مى‌دهیم.
۳. عرضه اعتقادات بر معصومین:
در این زیارت انسان اعتقادات خود را بر ائمه علیهم السلام عرضه مى‌دارد.
۴. دعا و توسّل:
پس از عرضه مبانى اعتقادى به محضر امام علیه السلام، دست توسل به حضرتش دراز مى‌کند و از آن حضرت یارى مى‌طلبد و او را شفیع قرار مى‌دهد و به وسیله آن بزرگوار به خداى متعال توجه مى‌جوید. بنابراین، پس از اذن دخول، عرض سلام، وارد شدن، شهادتین گفتن، ابراز شهادت ثالثه، عرضه اعتقادات و مبانى آنها و توسل به محضر ایشان، چند دعا مى‌نماییم.
معارفی از زیارت جامعه
انسان کامل در زیارت جامعه:
شناخت انسان کامل از اهمیت زیادی برخوردار است چون: انسان کامل خلیفه خداوند است که هم در عالم تکوین و هم در عالم تشریع نقش و مسئولیت مهمی دارد. و اینکه سعادت انسان در گرو شناخت و اتصال به انسان کامل (که همان امام معصوم زمان خویش است) می باشد.
این زیارت، یک دوره کامل امام شناسی است. در آغاز این زیارت از امامان معصوم با صفت های رحمت، خزانه دار علم، نهایت بردباری، ریشه های کرم، منزلگاه وحی، پیشوایان امت ها، درهای ایمان و نژاد پاک در پیامبران یاد شده است که اهمیت این توصیف ها را می رساند. پس از «سلام» و یادآور شدن این نکته که زیارت خطاب به ذوات مقدسه چهارده معصوم علیهم السلام است، ویژگی های انسان کامل برشمرده می شود که برخی از آنها به این شرح است:
- مَوْضِعَ الرِّسالَة: این ویژگی نشان دهنده آن است که مهمترین جایگاه امامان و ویژگی این بزرگواران آن است که در جایگاه رسالت قرار می گیرند.
- ساسَةَ العِباد: در میان ویژگی ها و توصیف هایی که برای اهل بیت پیامبر شمرده شده، در صفت «ساسَةَ العِباد» نکته ظریفی نهفته که عبارت است از این که امامان بزرگوار، تدبیرکنندگان و سیاستمداران بندگان هستند؛ یعنی پیوند دین با سیاست و نفی جدایی آن دو.
- سعادت و هلاکت: در این زیارت به صورت صریح بیان شده است: «سَعَدَ مَنْ والاکُمْ و هَلَکَ مَنْ عاداکُمْ؛ سعادتمند است، آن که دوست شما باشد و هلاک شود، آن که با شما دشمنی کند» و در ادامه آمده است: «هر که از شما جدا شد، گمراه است و هر که برخلاف شما باشد، دوزخ جایگاه اوست و هر که منکر شماست، کافر است و هر که با شما جنگ کند، مشرک است و هر کس حکم شما را رَد کند، در درک اسفل است». در تمام این بخش ها با قاطعیت تمام آمده است: اهل بیت پیامبر علیهاالسلام میزان حق و باطل هستند.
- مهمترین نکته ای که این زیارت دربردارد، این است که امام هادی علیه السلام چنان زیارت جامعه را دقیق و عمیق بیان کرده که تمامی صفت ها و ویژگی های یک انسان کامل در آن بیان شده است، به طوری که هیچ انسانی هر چقدر بزرگ باشد، به بزرگی امامان معصوم نمی رسد و نخواهد رسید.
ارتباط با امام در زیارت جامعه:
ارتباط و اتصال با امام باید در ابعاد گوناگونی باشد. این ابعاد عبارتند از بعد اعتقادی، قلبی و عملی. رابطه و معیت یا اتصال در بعد اعتقادی به معنای پذیرش و اعتقاد به نظام امامت و ولایت است و در بعد قلبی به مفهوم تسلیم و خلوص کامل در محبت و مودت نسبت به صاحب ولایت است. و بالاخره در بعد عملی عبارت است از پویش راه دین، بندگی خدا و آمادگی برای فداکاری و جانفشانی در کوی ولایت و امامت.
در فرازهایی از زیارت جامعه کبیره به این ابعاد اشاره شده است:
- قلبی لکم مسلّم؛ دل و قلب من تسلیم شماست.
- و رایی لکم تبع؛ رای و نظر من تابع شماست.
- و نصرتی لکم معدّة؛ یاری و نصرت من برای شما آماده است (من آماده یاری شما هستم).
- فمعکم معکم، لا مع غیرکم؛ من فقط با شما هستم، آری فقط با شما و نه با غیر شما.
پانویس
- ↑ مجمع البحرین، ج ۲، ص ۷۹۲.
- ↑ گفتنى است که این آداب، درباره برخى از امامان متفاوت است. براى مثال در زیارت امام حسین علیه السلام مستحب است که زائر از استعمال هر گونه بوى خوش و آراستگى، اجتناب کند و با غبار راه و چهره اى ژولیده و اندوهناک، وارد حرم شود. (ر.ک: دانشنامه امام حسین علیه السلام: «مهمترین آداب زیارت سیدالشهدا علیه السلام»).
- ↑ این قید، درباره زیارت امام على، امام حسین و امام رضا علیهم السلام تکرار شده است.
- ↑ زیارت جامعه به زیارتى گفته مى شود که جامع باشد؛ یعنى بتوان با آن یکى از اهل بیت علیهم السلام یا همه آنان را زیارت کرد. از میان زیارتهاى جامعه، این زیارت خاص را به دلیل عُلوّ مضامین و نیز مفصل بودنش، «زیارت جامعه کبیره» نامیده اند. همچنین، تعبیر «زیارت جامعه»، چنانچه بدون هیچ قیدى بکار رود، دقیقا بر همین زیارت خاص (جامعه کبیره) دلالت دارد و بر آن، اطلاق مى شود.
- ↑ شرح زیارت جامعه کبیره، ص ۳۵.
- ↑ بحارالأنوار، ج ۱۰۲، ص ۱۴۴.
- ↑ ملاذ الأخیار، ج ۹، ص ۲۴۷.
منابع
- سید علی حسینی میلانی، با پیشوایان هدایتگر.
- سید محمدصادق میر قصری، ولادت حضرت امام علی النقی علیه السلام، اشارات، شماره ۱۲۷، آذر ۱۳۸۸.
- فرامرز سهرابی، مهندسی احیاگری دین، موعود، شماره های ۲۹ و ۳۰، اسفند ۱۳۸۰.
- محمد محمدی ری شهری (با همکاری احمد غلامعلی)، شرح زیارت جامعه کبیره یا تفسیر قرآن ناطق.
پیوست
