سریه: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{خوب}} | + | '''«سریه»''' در مقابل «[[غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله|غزوه]]» است و در اصطلاح تاریخ صدر [[اسلام]]، به جنگهایی گفته می شود که خود [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] (صلی الله علیه و آله) در آنها حضور نداشته است. غالباً علت اعزام سرایا، سرکوبى اشرار، دعوت طوایف به [[اسلام]]، پیشگیرى از حوادث غیرمترقبه و عقیم نمودن توطئه هاى دشمن و مسائلى از این قبیل و گاه به منظور جمع [[صدقات]] و تعلیم مسائل دینى بوده است.{{خوب}} |
| − | == | + | ==سریه در لغت و اصطلاح== |
| − | + | '''سَرِیة''' از واژه «سرى» به معنى: به شب راه پیمودن، یا سرىّ به معنى: نخبه لشکر، دسته اى از لشکر گویند که به جنگ دشمن گسیل شود و از چهارصد نفر بیش نباشد، جمع آن سرایا است.<ref>النهایه فی غریب الحدیث، ابن اثیر.</ref> | |
| − | در اصطلاح مربوط به تاریخ | + | در اصطلاح مربوط به [[تاریخ اسلام]]، "سریة" به گروهی از سپاه گفته می شود که به دستور [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] (صلی الله علیه و آله) به سوی مکانی و برای انجام ماموریتی اعزام می شدند، بدون آنکه پیامبر(ص) همراه آنان باشد.<ref> اندلسى، ابن عبدالبر؛ الدرر فی اختصار المغازی و السیر، قاهره، وزارت اوقاف مصر، ۱۴۱۵ه.ق، چاپ اول، ص۱۰۳ و البیهقی، احمد بن الحسین؛ دلائل النبوة، تحقیق عبد المعطى قلعجى، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۰۵ه.ق، چاپ اول، ج۳ص۵ و المقریزى، تقى الدین أحمد بن على؛ إمتاع الأسماع، تحقیق محمد عبد الحمید النمیسى، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۲۰ه.ق، چاپ اول، ج۸ص۳۳۰.</ref> سریه در این اصطلاح، مقابل [[غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله|غزوه]] است که به جنگهایی گفته می شد که خود [[پیامبر اسلام|پیغمبر]] صلی الله علیه و آله در آنها حضور داشتند. |
| − | + | بیشترین سریه هاى عصر پیغمبر صلی الله علیه و آله، در سال ششم هجرت بوده که آن را «سنة الاستئناس» می گویند. | |
| − | + | ==هدف از انجام سرایا== | |
| + | [[پيامبر اكرم|پیامبر اکرم]] صلی الله علیه و آله پس از استقرار در [[مدينه|مدینه]] منوره و تشکیل حکومت اسلامى، بر آن شد که [[دين اسلام|دین اسلام]] را در سایر نقاط عربستان گسترش دهد و عرب هاى شهرنشین، روستانشین و بیابان گرد را با این پدیده رهایى بخش آشنا گرداند. ولى وجود طایفه بزرگ [[قريش|قریش]] و متعصبان مقیم [[مكه|مکه]] و دشمنى هاى آشکار و پنهان آنان بر ضد پیامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان [[مهاجرین|مهاجر]] و [[انصار]]، هر گونه فعالیت هاى تبلیغى پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را با مشکلات فراوان روبرو مى کرد. از این رو، پیامبر صلی الله علیه و آله در برابر دشمنى هاى آنان، اقدام به رزمایش هاى نظامى و قدرتى نمود. | ||
| − | + | به طور کلی، علت اعزام سرایا غالباً سرکوبى اشرار، دعوت طوایف به [[اسلام]]، پیشگیرى از حوادث غیرمترقبه و عقیم نمودن توطئه هاى دشمن و مسائلى از این قبیل و گاه به منظور جمع [[صدقات]] و تعلیم مسائل دینى بوده است. | |
| − | از [[امام | + | از [[امام صادق]] علیه السلام نقل است: هرگاه پیغمبر صلی الله علیه و آله سریه اى را به جائى اعزام مى داشت، پیش از حرکت، افراد سپاه را روبروى خود می نشاند و به آنها می فرمود: بنام خدا و به یارى خدا و در راه خدا و بر [[سنت]] پیغمبر خدا بروید و مبادا در غنیمتى که بدست آورید، خیانت کنید و کسى را مثله نمائید و یا [[غدر]] و مکر بکار برید و هرگز پیر افتاده یا کودک و زن را به قتل مرسانید و درخت قطع مکنید جز این که ناچار گردید و اگر ضعیف ترین مسلمان یا بهترین آنها به یکى از مشرکان مهلت داد، آن مشرک در پناه او می باشد و وى در امان است تا این که [[قرآن]] به سمع او برسد، اگر [[اسلام]] اختیار کرد وى برادر شما خواهد بود، وگرنه او را به محل امن خودش برسانید و از خدا بخواهید که در آینده به وى دست یابید.<ref>بحارالانوار، ۱۹/ ۱۷۷ـ۱۸۶.</ref> |
| − | + | ==سریه‌هاى پیامبر اسلام== | |
| − | {| align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0 | + | از [[امام کاظم]] علیه السلام نقل شده که سریه هاى [[پیامبر اسلام|پیغمبر اکرم]] صلی الله علیه و آله سى و شش بوده که نخستین آنها سریه اى به سرکردگى [[حضرت حمزه علیه السلام|حمزة بن عبدالمطلب]] بود که به اتفاق سى تن از [[مهاجرین|مهاجران]] در کنار دریا به سرزمین جهینه با [[ابوجهل|ابوجهل بن هشام]] به همراه صد و سى سواره از مشرکان، برخورد نموده و مجدى بن عمرو جهنى دو سپاه را از یکدیگر جدا ساخت و میان آنها فاصله شد و هر دو سپاه بدون جنگ و خونریزى بازگشتند. |
| − | |+ | + | |
| − | '''برخی سریه های مهم زمان رسول خدا(صلی الله علیه و آله | + | {| class="wikitable" align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0" style="text-align: center; font-weight: normal; font-size: 100%; margin: auto;" |
| + | |+ | ||
| + | '''برخی سریه های مهم زمان رسول خدا (صلی الله علیه و آله)''' | ||
|- style="width:10%; background:#ccccff" | |- style="width:10%; background:#ccccff" | ||
| − | |'''نام سریه''' || '''تاریخ وقوع''' ||''' تعداد نفرات در سریه'''|| ''' هدف از سریه'''||'''نتیجه سریه''' || | + | |'''نام سریه'''||'''تاریخ وقوع'''||''' تعداد نفرات در سریه'''||''' هدف از سریه'''||'''نتیجه سریه'''||'''اتفاقات مهم''' |
|- | |- | ||
| − | |[[ | + | |[[سریه حمزة بن عبدالمطلب|سریه حمزه بن عبد المطلب]]||[[ماه رمضان]] سال اوّل||سى نفر از [[مهاجرین|مهاجرین]]||تعرض به کاروانى از [[قریش|قریش]] بود که از [[شام]] بر مى‌گشت و ناامن کردن راه تجارت قریشیان||با وساطت مجدی بن عمرو دو سپاه بدون اینکه درگیر شوند بازگشتند||به نظر [[واقدی]] این نخستین [[سریه]] در اسلام است .(البته [[ابن هشام حمیری|ابن هشام]] معتقد است که [[سریه عبیدة بن حارث]] نخستین سریه است.) |
|- | |- | ||
| − | |[[ | + | |[[سریه عبیدة بن حارث|سریه عبیده بن حارث بن عبدالمطلب]]||[[ماه شوال|شوّال]] سال اوّل||شصت یا هشتاد نفر||مقابله با دسته‌اى از قریش که ممکن بود به اطراف [[مدینه|مدینه]] تجاوز کنند||جنگى پیش نیامد||[[سعد بن ابی وقاص|سعد بن أبى وقّاص]] تیرى انداخت و نخستین تیرى بود که در [[تاریخ اسلام|تاریخ اسلام]] از کمان رها شد. |
|- | |- | ||
| − | | [[ | + | |[[سریه عبدالله بن جحش|سریه عبد اللّه بن جحش]]||[[ماه رجب|رجب]] سال دوم هجرت||هشت نفر (یا یازده نفر) از مهاجرین||گرفتن خبر از قریش||پس از برخوردی که بین آنها و یک کاروان از قریش در گرفت یکی از قریشیان کشته، دو نفرشان اسیر و اموالشان غنیمت گرفته شد.||چون این پیکار در ماه حرام رخ داد مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفت که آیات ۲۱۷ و ۲۱۸ از [[سوره بقره]] نازل شد و خدا خود جواب مخالفان را داد و گناه این پیشامد را هم به گردن آنان گذاشت و عبداللّه و یارانش را اهل [[ایمان|ایمان]] و [[هجرت]] و [[جهاد]] در راه خدا و امیدوارى به رحمت پروردگارى که آمرزنده و مهربان است معرّفى کرد. |
|- | |- | ||
| − | | [[برخورد با شاعران یهودی و کافر| | + | |[[برخورد با شاعران یهودی و کافر|سریه سالم بن عمیر]]||شوّال سال دوم||فقط سالم بن عمیر||کشتن ابو عفک که با اشعار خود شیوه ناسزاگوئى به [[اسلام]] و مسلمانان و دشنام دادن به [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] و تحریک دشمنان اسلام را پیش گرفته بود||کشته شدن ابو عفک|| |
|- | |- | ||
| − | | [[ | + | |[[سریه محمد بن مسلمه|سریه محمّد بن مسلمه]]||[[ماه ربیع الاول|ربیع الاول]] سال سوم||پنج نفر||کشتن کعب بن أشرف که مردى شاعر و زبان‌آور بود و در اشعار خود رسول خدا را بد مى گفت و دشمنان را بر ضدّ او و مسلمین تحریک مى‌کرد||کشته شدن کعب||«کعب» با گفتن [[شعر]]، [[قریش|قریش]] را بر ضدّ رسول خدا تحریک مى‌کرد و بر سوگ «اصحاب قلیب» مى‌نشست و همچنین نام زنان مسلمان را در اشعار خود با بى‌احترامى مى‌برد و مسلمانان را آزار مى‌داد |
|- | |- | ||
| − | | [[ | + | |[[سریه قرده|سریه قرده]] (سریه [[زید بن حارثه]])||[[ماه جمادی الثانی|جمادى الآخر]] سال سوم||صد نفر سوار||رسول خدا(ص) او را براى جلوگیرى از کاروان قریش فرستادند||[[زید بن حارثه|زید]] بر کاروان دست یافت، اما مردان کاروان گریختند و اموال کاروان به غنیمت گرفته شدند||نخستین سریه ای بود که در آن مقدار قابل توجهی غنیمت به مسلمانان رسید |
|- | |- | ||
| − | | | + | |[[فاجعه رجیع |سریه رجیع]]||[[ماه صفر|صفر]] سال چهارم هجرت||شش یا ده نفر||گفته شده: دو طایفه عضل و قاره از رسول خدا(ص) خواستند تا معلمانی برای آموزش [[قرآن]] و [[احکام شرعی|احکام]] به نزد آنها بفرستد||در میان راه آنها مسلمانان را غافلگیر کردند و عده ای را به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رساندند و عده ای را تسلیم [[قریش]] کرده و جایزه گرفتند و قریشیان آنها را به شهادت رساندند||[[آیه|آیات]] ۲۰۴- ۲۰۷ سوره بقره، درباره سریه رجیع نازل شده است. |
|- | |- | ||
| − | | | + | |[[سریه بئر معونه]]||صفر سال چهارم هجرت||چهل نفر||در خواست ابو برإ برای فرستادن مبلغ به [[نجد]] و فرستادن تعدادی مبلغ به آنجا||غافلگیری مبلغان توسط [[بنی سلیم|قبیله بنی سلیم]] و به شهادت رسیدن همه آنها به جز یک نفر||رسول خدا یک ماه در [[قنوت]] نماز صبح بر قبایل «رعل» و «ذکوان» و «غصیه» و «بنى لحیان» نفرین مى‌کرد. |
|- | |- | ||
| − | |[[سریه موته]] | + | |[[جنگ موته|سریه موته]]||[[ماه جمادی الاول|جمادى الأولى]] سال هشتم||سه هزار مسلمان||رسول خدا- صلى اللّه علیه و آله- «حارث بن عمیر أزدى» (از طائفه بنى لهب) را با نامه‌اى نزد پادشاه «بصرى» فرستاد و چون «حارث» به سرزمین «مؤته» رسید، «شرحبیل بن عمرو غسّانى» سر راه بر وى گرفت و او را کشت. هدف این سریه برخورد با عاملان آن بود||کشته شدن سه فرمانده از مسلمانان و یک سوم از سپاه و فرار سایرین به فرماندهی خالد بن ولید به مدینه||در این سریه سه تن بهترین فرماندهان مسلمانان و [[صحابی|اصحاب]] رسول خدا یعنی [[زید بن حارثه]]، [[جعفر طیار|جعفر بن ابی طالب]] و عبدالله بن رواحه به شهادت رسیدند، این اولین درگیری بین مسلمانان و سپاهیان روم بود |
|- | |- | ||
| − | |[[ | + | |[[سریه ذات السلاسل]]||جمادى الآخره سال هشتم|| ||گروهى از قبیله «قضاعه» فراهم گشتند و مى‌خواستند نسبت به مسلمانان دستبرد بزنند||پس از آنکه سه تن از فرماندهان مسلمانان موفق به شکست دشمن نشدند، رسول خدا(ص)، [[امام علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی]] (ع) را به مصاف آنها فرستاد و ایشان آنها را شکست دادند||[[شأن نزول]] [[سوره عادیات]] در این سریه صورت گرفت، فرماندهان این سریه به ترتیب عبارت اند از: [[ابوبکر]]، [[عمر بن خطاب]]، عمرو بن عاص و علی بن ابی طالب (علیه السلام) |
|- | |- | ||
| − | | | + | |سریه امیرالمؤمنین علىّ بن أبى طالب||در ایام محاصره [[طائف|طائف]]||ـــــــــــــــــ||شکستن بت های طائف||شکستن بت های طائف و نابودی بتکده های آنجا||ــــــــــــــــــــــــ |
|- | |- | ||
| − | | | + | |سریه على بن أبى طالب علیه السلام ||ربیع الآخر سال نهم||صد و پنجاه مرد [[انصار|أنصارى]]||نابودی بتخانه فلس از قبیله طیّ||نابودی کامل بتخانه و کسب غنیمت های بسیاری از قبیله طیّ||ـــــــــــــــــــــــــ |
|- | |- | ||
| − | | | + | |سریه على بن ابى طالب (ع) به [[یمن|یمن]]||رمضان سال دهم||سیصد اسب سوار||دعوت یمنیان به [[اسلام]]||اسلام آوردن قبیله همدان در یک روز و مسلمان شدن بسیاری از یمنیان||ــــــــــــــــــــــــ |
| − | |||
|} | |} | ||
| − | == پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * | + | |
| − | * پژوهشکده باقرالعلوم، [http://www.pajoohe.ir | + | *سید مصطفى حسینى دشتى، [[فرهنگ معارف و معاریف]]. |
| + | *پژوهشکده باقرالعلوم، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، بازیابی: ۲ بهمن ۱۳۹۲. | ||
| + | *سيد تقى واردى، روزشمار تاريخ اسلام، جلد سوم، ربیع الاول. | ||
| + | |||
[[رده:تاریخ صدر اسلام]] | [[رده:تاریخ صدر اسلام]] | ||
[[رده:تاریخ پیامبر اسلام]] | [[رده:تاریخ پیامبر اسلام]] | ||
[[رده:سریه های پیامبر اکرم]] | [[رده:سریه های پیامبر اکرم]] | ||
| + | <references /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۰۱
«سریه» در مقابل «غزوه» است و در اصطلاح تاریخ صدر اسلام، به جنگهایی گفته می شود که خود پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در آنها حضور نداشته است. غالباً علت اعزام سرایا، سرکوبى اشرار، دعوت طوایف به اسلام، پیشگیرى از حوادث غیرمترقبه و عقیم نمودن توطئه هاى دشمن و مسائلى از این قبیل و گاه به منظور جمع صدقات و تعلیم مسائل دینى بوده است.
سریه در لغت و اصطلاح
سَرِیة از واژه «سرى» به معنى: به شب راه پیمودن، یا سرىّ به معنى: نخبه لشکر، دسته اى از لشکر گویند که به جنگ دشمن گسیل شود و از چهارصد نفر بیش نباشد، جمع آن سرایا است.[۱]
در اصطلاح مربوط به تاریخ اسلام، "سریة" به گروهی از سپاه گفته می شود که به دستور رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به سوی مکانی و برای انجام ماموریتی اعزام می شدند، بدون آنکه پیامبر(ص) همراه آنان باشد.[۲] سریه در این اصطلاح، مقابل غزوه است که به جنگهایی گفته می شد که خود پیغمبر صلی الله علیه و آله در آنها حضور داشتند.
بیشترین سریه هاى عصر پیغمبر صلی الله علیه و آله، در سال ششم هجرت بوده که آن را «سنة الاستئناس» می گویند.
هدف از انجام سرایا
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پس از استقرار در مدینه منوره و تشکیل حکومت اسلامى، بر آن شد که دین اسلام را در سایر نقاط عربستان گسترش دهد و عرب هاى شهرنشین، روستانشین و بیابان گرد را با این پدیده رهایى بخش آشنا گرداند. ولى وجود طایفه بزرگ قریش و متعصبان مقیم مکه و دشمنى هاى آشکار و پنهان آنان بر ضد پیامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان مهاجر و انصار، هر گونه فعالیت هاى تبلیغى پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را با مشکلات فراوان روبرو مى کرد. از این رو، پیامبر صلی الله علیه و آله در برابر دشمنى هاى آنان، اقدام به رزمایش هاى نظامى و قدرتى نمود.
به طور کلی، علت اعزام سرایا غالباً سرکوبى اشرار، دعوت طوایف به اسلام، پیشگیرى از حوادث غیرمترقبه و عقیم نمودن توطئه هاى دشمن و مسائلى از این قبیل و گاه به منظور جمع صدقات و تعلیم مسائل دینى بوده است.
از امام صادق علیه السلام نقل است: هرگاه پیغمبر صلی الله علیه و آله سریه اى را به جائى اعزام مى داشت، پیش از حرکت، افراد سپاه را روبروى خود می نشاند و به آنها می فرمود: بنام خدا و به یارى خدا و در راه خدا و بر سنت پیغمبر خدا بروید و مبادا در غنیمتى که بدست آورید، خیانت کنید و کسى را مثله نمائید و یا غدر و مکر بکار برید و هرگز پیر افتاده یا کودک و زن را به قتل مرسانید و درخت قطع مکنید جز این که ناچار گردید و اگر ضعیف ترین مسلمان یا بهترین آنها به یکى از مشرکان مهلت داد، آن مشرک در پناه او می باشد و وى در امان است تا این که قرآن به سمع او برسد، اگر اسلام اختیار کرد وى برادر شما خواهد بود، وگرنه او را به محل امن خودش برسانید و از خدا بخواهید که در آینده به وى دست یابید.[۳]
سریه‌هاى پیامبر اسلام
از امام کاظم علیه السلام نقل شده که سریه هاى پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله سى و شش بوده که نخستین آنها سریه اى به سرکردگى حمزة بن عبدالمطلب بود که به اتفاق سى تن از مهاجران در کنار دریا به سرزمین جهینه با ابوجهل بن هشام به همراه صد و سى سواره از مشرکان، برخورد نموده و مجدى بن عمرو جهنى دو سپاه را از یکدیگر جدا ساخت و میان آنها فاصله شد و هر دو سپاه بدون جنگ و خونریزى بازگشتند.
| نام سریه | تاریخ وقوع | تعداد نفرات در سریه | هدف از سریه | نتیجه سریه | اتفاقات مهم |
| سریه حمزه بن عبد المطلب | ماه رمضان سال اوّل | سى نفر از مهاجرین | تعرض به کاروانى از قریش بود که از شام بر مى‌گشت و ناامن کردن راه تجارت قریشیان | با وساطت مجدی بن عمرو دو سپاه بدون اینکه درگیر شوند بازگشتند | به نظر واقدی این نخستین سریه در اسلام است .(البته ابن هشام معتقد است که سریه عبیدة بن حارث نخستین سریه است.) |
| سریه عبیده بن حارث بن عبدالمطلب | شوّال سال اوّل | شصت یا هشتاد نفر | مقابله با دسته‌اى از قریش که ممکن بود به اطراف مدینه تجاوز کنند | جنگى پیش نیامد | سعد بن أبى وقّاص تیرى انداخت و نخستین تیرى بود که در تاریخ اسلام از کمان رها شد. |
| سریه عبد اللّه بن جحش | رجب سال دوم هجرت | هشت نفر (یا یازده نفر) از مهاجرین | گرفتن خبر از قریش | پس از برخوردی که بین آنها و یک کاروان از قریش در گرفت یکی از قریشیان کشته، دو نفرشان اسیر و اموالشان غنیمت گرفته شد. | چون این پیکار در ماه حرام رخ داد مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفت که آیات ۲۱۷ و ۲۱۸ از سوره بقره نازل شد و خدا خود جواب مخالفان را داد و گناه این پیشامد را هم به گردن آنان گذاشت و عبداللّه و یارانش را اهل ایمان و هجرت و جهاد در راه خدا و امیدوارى به رحمت پروردگارى که آمرزنده و مهربان است معرّفى کرد. |
| سریه سالم بن عمیر | شوّال سال دوم | فقط سالم بن عمیر | کشتن ابو عفک که با اشعار خود شیوه ناسزاگوئى به اسلام و مسلمانان و دشنام دادن به رسول خدا و تحریک دشمنان اسلام را پیش گرفته بود | کشته شدن ابو عفک | |
| سریه محمّد بن مسلمه | ربیع الاول سال سوم | پنج نفر | کشتن کعب بن أشرف که مردى شاعر و زبان‌آور بود و در اشعار خود رسول خدا را بد مى گفت و دشمنان را بر ضدّ او و مسلمین تحریک مى‌کرد | کشته شدن کعب | «کعب» با گفتن شعر، قریش را بر ضدّ رسول خدا تحریک مى‌کرد و بر سوگ «اصحاب قلیب» مى‌نشست و همچنین نام زنان مسلمان را در اشعار خود با بى‌احترامى مى‌برد و مسلمانان را آزار مى‌داد |
| سریه قرده (سریه زید بن حارثه) | جمادى الآخر سال سوم | صد نفر سوار | رسول خدا(ص) او را براى جلوگیرى از کاروان قریش فرستادند | زید بر کاروان دست یافت، اما مردان کاروان گریختند و اموال کاروان به غنیمت گرفته شدند | نخستین سریه ای بود که در آن مقدار قابل توجهی غنیمت به مسلمانان رسید |
| سریه رجیع | صفر سال چهارم هجرت | شش یا ده نفر | گفته شده: دو طایفه عضل و قاره از رسول خدا(ص) خواستند تا معلمانی برای آموزش قرآن و احکام به نزد آنها بفرستد | در میان راه آنها مسلمانان را غافلگیر کردند و عده ای را به شهادت رساندند و عده ای را تسلیم قریش کرده و جایزه گرفتند و قریشیان آنها را به شهادت رساندند | آیات ۲۰۴- ۲۰۷ سوره بقره، درباره سریه رجیع نازل شده است. |
| سریه بئر معونه | صفر سال چهارم هجرت | چهل نفر | در خواست ابو برإ برای فرستادن مبلغ به نجد و فرستادن تعدادی مبلغ به آنجا | غافلگیری مبلغان توسط قبیله بنی سلیم و به شهادت رسیدن همه آنها به جز یک نفر | رسول خدا یک ماه در قنوت نماز صبح بر قبایل «رعل» و «ذکوان» و «غصیه» و «بنى لحیان» نفرین مى‌کرد. |
| سریه موته | جمادى الأولى سال هشتم | سه هزار مسلمان | رسول خدا- صلى اللّه علیه و آله- «حارث بن عمیر أزدى» (از طائفه بنى لهب) را با نامه‌اى نزد پادشاه «بصرى» فرستاد و چون «حارث» به سرزمین «مؤته» رسید، «شرحبیل بن عمرو غسّانى» سر راه بر وى گرفت و او را کشت. هدف این سریه برخورد با عاملان آن بود | کشته شدن سه فرمانده از مسلمانان و یک سوم از سپاه و فرار سایرین به فرماندهی خالد بن ولید به مدینه | در این سریه سه تن بهترین فرماندهان مسلمانان و اصحاب رسول خدا یعنی زید بن حارثه، جعفر بن ابی طالب و عبدالله بن رواحه به شهادت رسیدند، این اولین درگیری بین مسلمانان و سپاهیان روم بود |
| سریه ذات السلاسل | جمادى الآخره سال هشتم | گروهى از قبیله «قضاعه» فراهم گشتند و مى‌خواستند نسبت به مسلمانان دستبرد بزنند | پس از آنکه سه تن از فرماندهان مسلمانان موفق به شکست دشمن نشدند، رسول خدا(ص)، امیرالمؤمنین علی (ع) را به مصاف آنها فرستاد و ایشان آنها را شکست دادند | شأن نزول سوره عادیات در این سریه صورت گرفت، فرماندهان این سریه به ترتیب عبارت اند از: ابوبکر، عمر بن خطاب، عمرو بن عاص و علی بن ابی طالب (علیه السلام) | |
| سریه امیرالمؤمنین علىّ بن أبى طالب | در ایام محاصره طائف | ـــــــــــــــــ | شکستن بت های طائف | شکستن بت های طائف و نابودی بتکده های آنجا | ــــــــــــــــــــــــ |
| سریه على بن أبى طالب علیه السلام | ربیع الآخر سال نهم | صد و پنجاه مرد أنصارى | نابودی بتخانه فلس از قبیله طیّ | نابودی کامل بتخانه و کسب غنیمت های بسیاری از قبیله طیّ | ـــــــــــــــــــــــــ |
| سریه على بن ابى طالب (ع) به یمن | رمضان سال دهم | سیصد اسب سوار | دعوت یمنیان به اسلام | اسلام آوردن قبیله همدان در یک روز و مسلمان شدن بسیاری از یمنیان | ــــــــــــــــــــــــ |
پانویس
- ↑ النهایه فی غریب الحدیث، ابن اثیر.
- ↑ اندلسى، ابن عبدالبر؛ الدرر فی اختصار المغازی و السیر، قاهره، وزارت اوقاف مصر، ۱۴۱۵ه.ق، چاپ اول، ص۱۰۳ و البیهقی، احمد بن الحسین؛ دلائل النبوة، تحقیق عبد المعطى قلعجى، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۰۵ه.ق، چاپ اول، ج۳ص۵ و المقریزى، تقى الدین أحمد بن على؛ إمتاع الأسماع، تحقیق محمد عبد الحمید النمیسى، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۲۰ه.ق، چاپ اول، ج۸ص۳۳۰.
- ↑ بحارالانوار، ۱۹/ ۱۷۷ـ۱۸۶.
منابع
- سید مصطفى حسینى دشتى، فرهنگ معارف و معاریف.
- پژوهشکده باقرالعلوم، دانشنامه پژوهه، بازیابی: ۲ بهمن ۱۳۹۲.
- سيد تقى واردى، روزشمار تاريخ اسلام، جلد سوم، ربیع الاول.
