طائف

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

طائف، نام شهر و بلاد ثقیف در وادى اى است که ابتداى آن «لقیم» و انتهاى آن «رهط» ـ که دو ده هستند ـ باشد. نیز از بلاد حجاز و مقام عشیره ثقیف و دوازده فرسنگ تا مکه معظمه فاصله دارد. این شهر شامل دو محله است: یکى به نام طائف ثقیف و دیگرى به نام رهط. در قدیم این شهر را «وجّ» مى نامیدند و پس از آن که در اطراف آن حصار کشیدند، طائف نامیده شد. این شهر در پشت کوه غزوان واقع شده است.^[۱]

طائف در سال نهم هجرى با صلح از جانب سپاه اسلام فتح گردید.^[۲]

در قرآن از این شهر، همراه با شهر مکه و در مقام پاسخگویى به سخن مشرکان براى انتخاب پیامبر و نزول قرآن، با عنوان «قریتین» ذکر شده که در آیه ۳۱ سوره زخرف آمده است^[۳] و از اعلام شبه مصرّح قرآن شمرده مى شود:

«وقالوا لَولا نُزِّلَ هـذا القُرءانُ عَلى رَجُل مِنَ القَریتَینِ عَظیم».^[۴](سوره زخرف/۳۱)

پانویس

↑ لغت نامه، ج۹، ص۱۳۴۲۱، «طائف».
↑ معجم البلدان، ج۴، ص ۹-۱۲.
↑ همچنین این آیه بیانگر این است که مکه و طائف، دو شهر مهم جامعه عصر بعثت نزد عرب جاهلى بوده اند.
↑ مراد از «قریتین» دو قریه مکه و طائف است. (جامع البیان، ج۱۳، جزء۲۵، ص۸۳ ؛ مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۷۱).

منابع

فرهنگ قرآن، جلد ۱۹، صفحه ۱۶۹.

[1] لغت نامه، ج۹، ص۱۳۴۲۱، «طائف».

[2] معجم البلدان، ج۴، ص ۹-۱۲.

[3] همچنین این آیه بیانگر این است که مکه و طائف، دو شهر مهم جامعه عصر بعثت نزد عرب جاهلى بوده اند.

[4] مراد از «قریتین» دو قریه مکه و طائف است. (جامع البیان، ج۱۳، جزء۲۵، ص۸۳ ؛ مجمع البیان، ج۹-۱۰، ص۷۱).

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

طائف

پانویس

منابع

منوی ناوبری

ابزارهای شخصی

فضاهای نام

گویش‌ها

بازدیدها

بیشتر

جستجو

ناوبری

ابزارها

در دانشنامه‌های همسو

پیمایش‌گر قرآن

سایر سایت‌ها