آیه مُلک: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | آیه 26 [[سوره آل عمران]] | + | آیه 26 [[سوره آل عمران]] را «آیه مُلك» مى‌گویند.<ref> بحارالانوار، ج 83، ص 45.</ref> در این [[آیه]] آمده است كه مُلک و فرمان‌روایى واقعى از آنِ [[خداوند]] است و به هر كه بخواهد، فرمان‌روایى مى‌دهد و از هر كه بخواهد، مى‌ستاند: |
| − | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»|سوره=3|آیه=26|ترجمه=بگو: خدایا! ای مالک همه موجودات! به هر که خواهی حکومت می دهی و از هر که خواهی حکومت را می ستانی، و هر که را خواهی عزت می بخشی و هر که را خواهی خوار و بی مقدار می کنی، هر خیری به دست توست، یقیناً تو بر هر کاری توانایی.}} |
| − | در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون [[رسول خدا]] صلى الله علیه | + | در [[شأن نزول]] این آیه گفته‌اند: چون [[رسول خدا]] صلى الله علیه وآله [[مكه]] را فتح كرد، به مسلمانان، فتح ملك روم و فارس را وعده داد. [[منافقان]] و [[یهود|یهودیان]] به [[تمسخر]] گفتند: محمد را [[مكه]] و [[مدینه]] بس نیست و تمناى ملك فارس و روم مى‌كند! پس خداوند این آیه را نازل كرد.<ref>مجمع‌البیان، ج2، ص726؛ روض الجنان، ج4، ص247 و 248.</ref> |
| − | بنا به | + | بنا به نقلى دیگر، این وعده هنگام حفر خندق در [[جنگ احزاب]] اتفاق افتاد؛ آن زمان كه پيامبر صلى الله عليه وآله كلنگ را بر سنگ زد واز آن جرقه‌اى برخاست، فرمود: من در اين جرقه‌ها فتح كاخ‌هاى [[مدائن]] و [[يمن]] را از [[جبرئيل]] دريافت كردم. منافقان گفتند: كار شما عجیب است كه از ترس، خندق مى‌كنید و از شهر نمى‌توانید بیرون بروید و این چنین تمناهاى باطل مى‌كنید! پس این آیه در پاسخ آن‌ها نازل شد.<ref>مجمع‌البیان، ج2، ص726؛ روض الجنان، ج4، ص251.</ref> |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references/> | ||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | *[[دائرة المعارف قرآن کریم]]، علی خراسانی، ج1، ص402. | ||
| + | *[[نمونه بينات در شأن نزول آيات]]، محمدباقر محقق، ص112. | ||
| + | {{قرآن}} | ||
| − | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| − | [[رده: | + | [[رده:آیات سوره آل عمران]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۹
آیه 26 سوره آل عمران را «آیه مُلك» مى‌گویند.[۱] در این آیه آمده است كه مُلک و فرمان‌روایى واقعى از آنِ خداوند است و به هر كه بخواهد، فرمان‌روایى مى‌دهد و از هر كه بخواهد، مى‌ستاند:
در شأن نزول این آیه گفته‌اند: چون رسول خدا صلى الله علیه وآله مكه را فتح كرد، به مسلمانان، فتح ملك روم و فارس را وعده داد. منافقان و یهودیان به تمسخر گفتند: محمد را مكه و مدینه بس نیست و تمناى ملك فارس و روم مى‌كند! پس خداوند این آیه را نازل كرد.[۲]
بنا به نقلى دیگر، این وعده هنگام حفر خندق در جنگ احزاب اتفاق افتاد؛ آن زمان كه پيامبر صلى الله عليه وآله كلنگ را بر سنگ زد واز آن جرقه‌اى برخاست، فرمود: من در اين جرقه‌ها فتح كاخ‌هاى مدائن و يمن را از جبرئيل دريافت كردم. منافقان گفتند: كار شما عجیب است كه از ترس، خندق مى‌كنید و از شهر نمى‌توانید بیرون بروید و این چنین تمناهاى باطل مى‌كنید! پس این آیه در پاسخ آن‌ها نازل شد.[۳]
پانویس
منابع
- دائرة المعارف قرآن کریم، علی خراسانی، ج1، ص402.
- نمونه بينات در شأن نزول آيات، محمدباقر محقق، ص112.
